بیماری های مشابه

گوشه خلفی‌جانبی (Posterolateral Corner یا PLC) زانو شامل مجموعه‌ای نسبتاً پیچیده از ساختارها است که نقش اساسی آن‌ها ارائه حمایت واروس (varus) برای مفصل زانو و جلوگیری از چرخش خارجی یا جابه‌جایی خلفی ساق پا است. ساختارهای PLC شامل لیگامان جانبی خارجی (LCL، همچنین به عنوان لیگامان جانبی نازک‌نی شناخته می‌شود)، باند ایلیوتیبیال (IT)، مجموعه تاندون پوپلیتئوس، سر کوتاه و بلند عضله دوسر ران، لیگامان فابلونازک‌نی، مجموعه لیگامانی قوسی، تاندون جانبی عضله گاستروکنمیوس، و لیگامان کپسولی جانبی میانی است. اجزای بیومکانیکی اصلی PLC شامل LCL، تاندون پوپلیتئوس، و لیگامان پوپلیتوفیبولار است. LCL بیشترین حمایت واروس در PLC را فراهم می‌کند، هرچند که ضایعات LCL معمولاً به عنوان یک موجودیت تشخیصی جداگانه تعریف می‌شوند. ساختارهای مهم عصبی‌عروقی مرتبط شامل عصب پرونئال و شریان ژنیکولار جانبی تحتانی است.

به طور کلی دو مکانیسم برای آسیب مینیسک وجود دارد: تروماتیک و دژنراتیو، که هر یک الگوهای خاصی از ارائه دارند. پارگی‌های تروماتیک معمولاً در زمینه فعالیت‌های ورزشی رخ می‌دهند و بنابراین در جمعیت‌های جوان‌تر شیوع بیشتری دارند. این نوع آسیب اغلب به دلیل حرکات کاشت و پیچش ساق پا رخ می‌دهد. مکانیسم آسیب همیشه واضح نیست و بیماران ممکن است نتوانند حادثه خاصی را به یاد بیاورند. این آسیب‌ها معمولاً با درد متناوب در طول خط مفصل، گاهی با تورم و افیوژن (effusion) ظاهر می‌شوند. بیماران ممکن است از قفل شدن و گیر کردن، احساس ترکیدن یا ناتوانی در رسیدن به اکستنشن کامل شکایت کنند.

تندینیت یا تندینوپاتی تاندون سمیممبرانوس (semimembranosus tendonitis/tendinopathy) ناشی از خم شدن مکرر زانو است که باعث می‌شود تاندون با ساختارهای اطراف مانند کندیل فمورال داخلی (medial femoral condyle)، صفحه تیبیا داخلی (medial tibial plateau)، تاندون سمیتندینوس (semitendinosus tendon) و کپسول مفصلی برخورد کند. این تماس می‌تواند به آسیب تاندون، التهاب تاندون (tenosynovitis) و بورسیت منجر شود.

تاندینوپاتی عضله چهارسر ران (Quadriceps tendinopathy) به دلیل انقباضات مکرر و پرقدرت عضلات بازکننده زانو در برابر مقاومت ایجاد می‌شود که منجر به پارگی‌های میکروسکوپی و التهاب تاندون در نزدیکی کشکک زانو (patella) می‌شود.

تندینوپاتی کشکک (Patellar tendinopathy) که با نام‌های تندینیت کشکک (patellar tendonitis)، تندینوز کشکک (patellar tendinosis) و زانوی پرش‌کننده (jumper's knee) نیز شناخته می‌شود، یک وضعیت التهابی نیست بلکه یک وضعیت تحلیل‌برنده‌ی تاندون با پارگی‌های میکروسکوپی همراه است. این بیماری به صورت درد فزاینده‌ای که به تدریج در قطب دیستال کشکک یا تاندون کشکک ایجاد می‌شود، ظاهر می‌گردد. درد ممکن است به طور نامحسوس پس از افزایش شدت یا فرکانس تمرینات ورزشی آغاز شود؛ همچنین، درد می‌تواند به تدریج در طول روزها تا هفته‌ها افزایش یابد.

پِس آنسرینوس (Pes anserinus) به محل اتصال تاندون‌های مشترک عضلات سارتوریوس (sartorius)، گراسیلیس (gracilis) و سمی‌تندینوسوس (semitendinosus) به قسمت فوقانی داخلی استخوان تیبیا (tibia) اشاره دارد. نام پِس آنسرینوس که در لاتین به معنای "پای غاز" است، از این جهت گرفته شده که تاندون‌های مشترک به شکل پای پرده‌دار غاز دیده می‌شوند. التهاب این تاندون‌ها به عنوان تاندونیت پِس آنسرین (pes anserine tendonitis) شناخته می‌شود. در بسیاری از موارد، بورسای مرتبط نیز ملتهب می‌شود (بورسیت پِس آنسرینوس - pes anserine bursitis)، اما الزاماً نباید التهاب بورسا وجود داشته باشد. وضعیت درد در ناحیه فوقانی داخلی تیبیا در محل اتصال تاندون‌ها به طور کلی به عنوان سندرم درد پِس آنسرینوس (pes anserine pain syndrome) شناخته می‌شود.

بورسیت پره‌پاتلار که به نام "زانوی خدمتکار" نیز شناخته می‌شود، معمولاً در افرادی مانند نظافت‌چیان، خدمتکاران، افرادی که به طور مکرر در کلیسا زانو می‌زنند، کشتی‌گیران و قالی‌بافان دیده می‌شود. این نوع بورسیت، شایع‌ترین بورسیت زانو است.

شکستگی‌های صفحه تیبیا (tibial plateau fractures) به شکستگی‌های قسمت مفصلی از تیبیا در نزدیکی زانو اشاره دارند. آسیب‌های ناشی از تروماهای با انرژی بالا معمول‌ترین مکانیزم آسیب بوده و بخشی کلیدی از تاریخچه بیمار، به ویژه در جمعیت جوان و فعال، می‌باشد. در بیماران مسن، این شکستگی‌ها ممکن است به دلیل مکانیزم‌های نسبتاً کم‌انرژی رخ دهند، به‌ویژه در زمینه پوکی استخوان (osteoporosis)، که در آن یک سقوط از حالت ایستاده می‌تواند منجر به شکستگی صفحه تیبیا شود.

علل / مکانیسم‌های معمول آسیب: شکستگی‌های دیستال فمور (distal femur fractures) دارای دو مکانیسم آسیب معمول هستند که با توجه به سن متفاوت‌اند. بیماران جوان معمولاً این آسیب‌ها را به دنبال تروماهای حاد با مکانیسم‌های پرانرژی متحمل می‌شوند. این شکستگی‌ها همچنین می‌توانند به علت مکانیسم‌های کم‌انرژی نیز ایجاد شوند که معمولاً در بیماران مسن با پوکی استخوان (osteoporosis) رخ می‌دهد.