بیماری های مشابه

تلانژکتازیای اساسی عمومی (Generalized Essential Telangiectasia - GET) یک وضعیت خوش‌خیم است که در آن تلانژکتازیای (telangiectasias) گسترده، پیش‌رونده، بدون علامت و قابل رنگ‌پریدگی وجود دارد. این وضعیت عمدتاً در زنان بالغ رخ می‌دهد و میانگین سن شروع آن از اواخر دهه ۳۰ تا اواخر دهه ۴۰ زندگی است، اما مواردی در کودکان نیز گزارش شده است. اندام‌ها، به‌ویژه نواحی انتهایی، معمولاً در ابتدا تحت تأثیر قرار می‌گیرند و به تدریج با پیشرفت به سمت پروگزیمال، درگیر شدن گسترده‌تری رخ می‌دهد. درگیری ملتحمه (conjunctival involvement) نیز به‌ندرت گزارش شده است.

تلانژکتازی هموراژیک ارثی (Hereditary hemorrhagic telangiectasia یا HHT)، که با نام بیماری اوسلر-وبر-رندو نیز شناخته می‌شود، یک بیماری ارثی اتوزومال غالب است (موارد نادر ممکن است پراکنده باشند) که باعث ایجاد تلانژکتازی‌های مخاطی‌پوستی و احمال شریانی‌وریدی (arteriovenous malformations یا AVMs) می‌شود. چندین شکل ژنتیکی از این بیماری وجود دارد: نوع ۱ با جهش در ژن اندوگلین روی کروموزوم ۹ (ENG)، نوع ۲ با جهش در ژن کیناز مشابه گیرنده اکتیوین ۱ روی کروموزوم ۱۲ (ACVRL1)، نوع ۳ با نقصی که هنوز تعریف نشده است، و پولیپوزیس جوانان / HHT با جهش در ژن SMAD4. شیوع AVMهای ریوی و مغزی در نوع ۱ بالاتر است، در حالی که AVMهای کبدی در نوع ۲ شایع‌تر هستند. پولیپوزیس جوانان / HHT با پولیپ‌های روده‌ای مشخص می‌شود و ممکن است AVMها نیز وجود داشته باشند. شایع‌ترین نوع HHT، نوع ۱ است و پس از آن نوع ۲ قرار دارد؛ نوع ۳ نادر است.

تلانژکتازیای ماکولاریس اروپتیوا پرستانس (Telangiectasia macularis eruptiva perstans یا TMEP) نوعی ماستوسیتوز پوستی است که به دلیل تجمع سلول‌های ماست (mast cells) در پوست ایجاد می‌شود. این ضایعات خارش‌دار به مرور زمان پایدار می‌مانند و می‌توانند در هر نقطه از سطح پوست ظاهر شوند. به طور معمول، بیمار از نظر پوستی و سیستمیک بدون علائم است، اما در بسیاری از موارد ممکن است ماستوسیتوز سیستمیک زمینه‌ای وجود داشته باشد که دستگاه‌های گوارشی، عضلانی-اسکلتی یا ریوی را درگیر کرده و با سطوح تریپتاز (serum tryptase) سرم همبستگی دارد. TMEP تقریباً به طور انحصاری در بزرگسالان تأثیر می‌گذارد. این بیماری دوره‌ای خوش‌خیم دارد و درمان آن به صورت علامتی است.

آنژیوم سرپژینوزوم (Angioma serpiginosum) یک ناهنجاری عروقی خوش‌خیم (benign vascular malformation) است که معمولاً در دو دهه اول زندگی ظاهر می‌شود. این عارضه در دختران جوان شایع‌تر است. آنژیوم سرپژینوزوم به‌صورت نواحی کوچک ماکول‌های (macules) قرمز یا بنفش رنگ و پاپول‌های (papules) ظاهر می‌شود که در طی چند سال به‌تدریج به هم می‌پیوندند و در نهایت شکلی "سرپژینوز" (serpiginous) به خود می‌گیرند.

تلانژکتازی ها که معمولاً رگ های عنکبوتی نامیده می شوند، رگ های خونی گشاد شده در لایه بیرونی پوست هستند. تلانژکتازی بسیار شایع است و اغلب در اثر آسیب نور خورشید یا پیری ایجاد می شود. اگرچه آنها می توانند به خودی خود در افراد سالم نیز ایجاد شوند و معمولاً بی ضرر هستند، اما با تعدادی از بیماری ها از جمله روزاسه، اسکلرودرمی، لوپوس، انواع مختلفی از اختلالات ارثی (آتاکسی تلانژکتازی، تلانژکتازی هموراژیک ارثی، خشکی پیگمنتوزوم و غیره)،  یا به دلیل استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروئیدهای خوراکی یا موضعی دیده می شوند. راه های مراقبت از تلانژکتازی ، راه های درمان تلانژکتازی ، راه های تشخیص تلانژکتازی

درماتیت پرتوی (Radiation Dermatitis) معمولاً به دلیل پرتودرمانی برای بدخیمی‌های زیرین ایجاد می‌شود. قرار گرفتن در معرض تابش در طی آنژیوگرافی کرونری، روش‌های آمبولیزاسیون و جای‌گذاری کاتترهای درون‌بدنی نیز از علل نادرتر درماتیت پرتوی هستند. آسیب پوستی ناشی از تابش می‌تواند بلافاصله پس از قرار گرفتن در معرض تابش یا دهه‌ها بعد رخ دهد. این آسیب به دلیل اختلال در سلول‌های بنیادی عملکردی، تغییرات سلول‌های اندوتلیال، التهاب، پاسخ سیتوکین‌ها، و آپوپتوز و نکروز سلول‌های اپیدرمی رخ می‌دهد. دو شکل بر اساس زمان‌بندی درماتیت مشاهده می‌شود: حاد و مزمن.

این خلاصه به بررسی اسکلرودرمی در بزرگسالان می‌پردازد. اسکلرودرمی در کودکان به‌صورت جداگانه مطرح می‌شود.

درماتومیوزیت (Dermatomyositis) یک بیماری خودایمنی بافت همبند چند سیستمی است که اغلب با میوپاتی التهابی پروگزیمال اکستانسور متقارن، بثورات پوستی بنفش رنگ و آنتی‌بادی‌های خودی بیماری‌زا در گردش خون شناخته می‌شود. درماتومیوزیت دارای بروز دوگانه است، به طوری که فرم بالغین آن بیشتر در افراد 45 تا 60 ساله و فرم جوانان در کودکان 10 تا 15 ساله دیده می‌شود. نسبت بروز در بالغین به صورت 2 به 1 به نفع زنان است.

این خلاصه به بررسی لوپوس اریتماتوز سیستمیک در کودکان می‌پردازد. لوپوس نوزادی به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است.

آمیلوئیدوز ندولار، شکلی کمتر شایع از آمیلوئیدوز پوستی اولیه (primary cutaneous amyloidosis) است. این دسته شامل انواع دیگری مانند آمیلوئیدوز لیکنی (lichen amyloidosis)، آمیلوئیدوز ماکولار (macular amyloidosis)، آمیلوئیدوز پویکیلودرما مانند (poikiloderma-like cutaneous amyloidosis)، آمیلوئیدوز پوستی اولیه صدف گوش (primary cutaneous amyloidosis of the auricular concha) و حالت بسیار نادر آمیلوئیدوز پوستی دیسکرومیکا (amyloidosis cutis dyschromica) نیز می‌شود.