بیماری های مشابه

آسیب‌های مجموعه فیبروغضروفی مثلثی (Triangular Fibrocartilage Complex - TFCC) یکی از علل شایع درد در ناحیه اولنار مچ دست هستند. پارگی‌های ناشی از تروما معمولاً پس از یک آسیب چرخشی حاد در ساعد یا بارگذاری محوری با مچ دست در حالت باز و چرخیده (مانند تاب دادن یک راکت یا افتادن روی دست باز و چرخیده) رخ می‌دهند. پارگی‌های دژنراتیو، که نوعی آسیب مزمن‌تر هستند، می‌توانند ناشی از بارگذاری بیش از حد و مکرر در مفصل اولنوکارپال باشند و اغلب در همراهی با واریانس مثبت اولنار و سندرم برخورد اولنار مشاهده می‌شوند.

علل / مکانیسم آسیب معمول: آسیب مزمن و درمان‌نشده رباط بین‌استخوانی اسکافولونات (scapholunate interosseous ligament)

دلایل و مکانیزم‌های معمول آسیب: استخوان اسکافوئید (scaphoid) شایع‌ترین استخوان مچ دست است که دچار شکستگی می‌شود و دو سوم از کل شکستگی‌های مچ دست را شامل می‌شود. این آسیب به طور معمول در نتیجه ضربه، اغلب سقوط روی دست باز، رخ می‌دهد که بیشتر با مچ دست در حالت پرونیشن (pronation)، انحراف به سمت اولنار (ulnar deviation) و دورسی‌فلکشن (dorsiflexion) است. شکستگی همچنین می‌تواند در اثر بارگذاری محوری یا ضربه مستقیم ایجاد شود.

شکستگی‌های انتهایی استخوان رادیوس (distal radius fractures) حدود ۴۰٪ از کل شکستگی‌ها در بیماران کودکان را تشکیل می‌دهند. شایع‌ترین علت این شکستگی، آسیب‌های ورزشی است که اغلب به دلیل افتادن روی دست کشیده‌شده (FOOSH) رخ می‌دهد. دومین علت شایع، تصادفات رانندگی است. شدت شکستگی‌های انتهایی رادیوس متفاوت است و می‌توان آن‌ها را بر اساس محل شکستگی طبقه‌بندی کرد؛ شایع‌ترین محل، متافیز (metaphysis) و پس از آن فیزیس (physis) است. فیزیس یا صفحه رشد به دلیل فرآیند بلوغ سلولی در حال انجام، ضعیف‌تر از سایر نواحی استخوان است. در دوران بلوغ، شکستگی‌های فیزیس به دلیل رشد سریع استخوان بدون تسریع همزمان در معدنی‌شدن، شایع هستند.

*علل / مکانیسم معمول آسیب:* شکستگی‌های متاکارپال (MC) معمولاً ناشی از ضربه مستقیم به دست (مانند مشت زدن به دیوار) یا آسیب چرخشی با بار محوری است. همچنین می‌توانند در تروماهای با انرژی بالا مانند تصادفات اتومبیل رخ دهند.

عفونت مفصل به طور معمول توسط باکتری‌ها ایجاد می‌شود، اگرچه قارچ‌ها، انگل‌ها و مایکوباکتری‌ها نیز به ندرت می‌توانند عامل این عفونت باشند.