علل و مکانیسم‌های معمول آسیب:
آسیب‌های مجموعه فیبروغضروفی مثلثی (Triangular Fibrocartilage Complex - TFCC) یکی از علل شایع درد در ناحیه اولنار مچ دست هستند. پارگی‌های ناشی از تروما معمولاً پس از یک آسیب چرخشی حاد در ساعد یا بارگذاری محوری با مچ دست در حالت باز و چرخیده (مانند تاب دادن یک راکت یا افتادن روی دست باز و چرخیده) رخ می‌دهند. پارگی‌های دژنراتیو، که نوعی آسیب مزمن‌تر هستند، می‌توانند ناشی از بارگذاری بیش از حد و مکرر در مفصل اولنوکارپال باشند و اغلب در همراهی با واریانس مثبت اولنار و سندرم برخورد اولنار مشاهده می‌شوند.
تاریخچه و ارائه کلاسیک:
بیماران با آسیب‌های TFCC با شکایت از درد در ناحیه اولنار مچ دست مراجعه می‌کنند. این درد معمولاً با انحراف اولنار و چرخش مچ قابل بازسازی است و به صورت درد مچ و دشواری در انجام وظایفی مانند چلاندن حوله، باز کردن درب شیشه یا نگه داشتن اشیاء سنگین مانند تابه بروز می‌کند. معاینه نشان‌دهنده حساسیت موضعی بین پیزیفورم و سر اولنار یا احساس "کلیک" در حین چرخش مچ است. انحراف اجباری اولنار مچ، آزمایش "پرس" که در آن بیمار از یک صندلی بلند می‌شود و آزمایش "کلید پیانو" می‌توانند مانورهای تشخیصی مفیدی برای پیشنهاد آسیب TFCC باشند.
شیوع:
احتمال آسیب‌های TFCC با افزایش سن افزایش می‌یابد. با این حال، همه آسیب‌های TFCC علائم‌دار نمی‌شوند و شیوع این آسیب‌ها ممکن است به درستی شناخته نشود.
عوامل خطر:
- انحراف اجباری اولنار مچ.
- واریانس مثبت اولنار.
- تاریخچه شکستگی دیستال رادیوس ممکن است بیماران را به واریانس مثبت اولنار مستعد کند که به نوبه خود می‌تواند به آسیب TFCC منجر شود.
پاتوفیزیولوژی:
از نظر آناتومیکی، TFCC به توصیف تلاقی بافت‌های نرم که مفصل رادیواولنار دیستال (Distal Radial Ulnar Joint - DRUJ) و مفصل اولنوکارپال را پوشش می‌دهند و حمایت می‌کنند، اطلاق می‌شود. این مجموعه شامل دیسک مفصلی، لیگامان‌های رادیواولنار پالمار و دورسال، کف غلاف تاندون اکستانسور کارپی اولناریس (Extensor Carpi Ulnaris - ECU)، هومولوگ منیسکال و لیگامان‌های اولنوکارپال پالمار است. TFCC به افزایش سطح مفصلی رادیوس دیستال به اولنار دیستال کمک می‌کند و نیروی محوری را در سراسر مچ دست جذب و منتقل می‌کند. همچنین از کارپ اولنار حمایت کرده و به عنوان ارتباطی انعطاف‌پذیر بین رادیوس و اولنار برای ایجاد پایداری در چرخش عمل می‌کند. در نهایت، مهم است که بدانیم TFCC تأمین خون متغیری دارد. محیط آن به خوبی توسط شریان‌های بین استخوانی قدامی و اولنار خون‌رسانی می‌شود، در حالی که بخش مرکزی به نسبت فاقد عروق است. این موضوع نقش مهمی در پتانسیل بهبود و گزینه‌های درمانی آن ایفا می‌کند.
سیستم درجه‌بندی / طبقه‌بندی:
طبقه‌بندی پالمر –
- کلاس 1 آسیب‌های تروماتیک / حاد. به شدت تحت تأثیر تأمین خون متغیر به مکان آسیب قرار دارد.
1A: سوراخ یا پارگی مرکزی 1B: کنده شدن اولنار / محیطی 1C: کنده شدن دیستال / ولار 1D: کنده شدن رادیال
- کلاس 2 آسیب‌های دژنراتیو / مزمن. پیشرفت تغییرات دژنراتیو.
2A: سایش TFCC 2B: سوراخ TFCC 2C: کندرومالاسی لونات یا اولنار 2D: اختلال لیگامان 2E: آرتریت مفصل اولنوکارپال / رادیواولنار دیستال (DRUJ)