علل / مکانیسم آسیب معمول: آسیب مزمن و درمان‌نشده رباط بین‌استخوانی اسکافولونات (scapholunate interosseous ligament)

تاریخچه و ارائه کلاسیک: اگرچه همیشه با علائم همراه نیست، بیماران معمولاً با درد مچ دست که با استفاده سنگین یا تکراری تشدید می‌شود؛ کاهش دامنه حرکتی؛ و ضعف در قدرت دست‌گیره، مراجعه می‌کنند. بیماران ممکن است هنگام انجام فعالیت‌هایی مانند بالا رفتن با بارفیکس یا بلند شدن از حالت نشسته، درد را تجربه کنند. ممکن است سابقه دور از دسترس تروما حاد یا تکراری به دست، مچ یا ساعد وجود داشته باشد، هرچند اتیولوژی‌های غیرتروماتیک نیز وجود دارند.

شیوع:

• سن – میانگین سن ۵۳ سال • جنسیت – نسبت ۴ به ۱ مرد به زن

عوامل خطر:

• کارگر دستی • سابقه تروما به مچ دست

پاتوفیزیولوژی: اختلال در رباط بین‌استخوانی اسکافولونات منجر به ناپایداری بخش درونی پشتی (dorsal intercalated segment instability یا DISI) می‌شود که در آن استخوان‌های اسکافوید و لونیت دیگر با هم حرکت نمی‌کنند، که باعث تغییر نیروهای دینامیک در مفاصل میانی مچ و رادیوکارپال می‌شود. این امر، به نوبه خود، فرسایش غضروف و الگوی پیش‌بینی‌شده‌ای از توسعه آرتروز را تحریک می‌کند که در نهایت به فروپاشی کارپال منجر می‌شود.

سیستم درجه‌بندی / طبقه‌بندی: طبقه‌بندی واتسون (سیستم طبقه‌بندی رادیوگرافیک) –

• درجه ۱: استئوآرتریت بین استیلویید رادیال و اسکافوید • درجه ۲: استئوآرتریت کل حفره اسکافوید • درجه ۳: استئوآرتریت حفره اسکافوید و مفصل کاپیتولونات

توجه: استئوآرتریت مفصل رادیولونات را درگیر نمی‌کند.