بیماری های مشابه

نقص استئوکندرال (Osteochondral defect) یک وضعیت نادر است که با استئونکروز (Osteonecrosis) استخوان زیر غضروفی مشخص می‌شود. این وضعیت شامل یک قطعه استخوانی شل و غضروف مفصلی است که به‌صورت جزئی یا کامل از استخوان زیرین جدا شده است. مفاصل زانو، آرنج و مچ پا بیشتر درگیر این وضعیت می‌شوند. علائم شامل درد موضعی پس از آسیب ورزشی یا استفاده بیش از حد است و بیشتر در پسران نسبت به دختران مشاهده می‌شود. اگر قطعه شل شده در مفصل گیر کند، ممکن است بیمار افزایش درد، حساسیت، قفل شدن یا کریپیتوس (Crepitus) مفصل را تجربه کند. درمان به مرحله رشد بیمار مبتلا بستگی دارد. نوجوانانی که صفحات رشد باز دارند، ممکن است به‌صورت محافظه‌کارانه و بدون جراحی درمان شوند. بزرگسالانی که از نظر اسکلتی به بلوغ رسیده‌اند ممکن است تحت ترمیم آرتروسکوپیک (Arthroscopic repair) قرار گیرند.

سندرم درد کشککی-رانی (Patellofemoral Pain Syndrome)، که به عنوان سندرم کشککی-رانی نیز شناخته می‌شود، با درد هنگام تحمل وزن بر روی زانوی خمیده، درد در جلوی زانو یا درد جلوی زانو، یا درد اطراف یا پشت کشکک زانو مشخص می‌شود. اصطلاحات مرتبط که معمولاً به صورت متناوب استفاده می‌شوند شامل سندرم درد پشت کشکک (Retropatellar Pain Syndrome)، سندرم کشککی-رانی، درد جلوی زانو، زانوی دونده (Runner's Knee)، یا نرمی غضروف کشککی-رانی (Patellofemoral Chondromalacia) هستند. این بیماری معمولاً نوجوانان و جوانان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و در دختران و زنان بیشتر از پسران و مردان شایع است. این شایع‌ترین علت درد زانو است. به دلیل شیوع بالا و مراجعه بیماران به تخصص‌های مختلف (مانند مراقبت‌های اولیه، ارتوپدی، پزشکی ورزشی، پزشکی خانواده)، تخمین دقیق شیوع آن دشوار است.

پِس آنسرینوس (Pes anserinus) به محل اتصال تاندون‌های مشترک عضلات سارتوریوس (sartorius)، گراسیلیس (gracilis) و سمی‌تندینوسوس (semitendinosus) به قسمت فوقانی داخلی استخوان تیبیا (tibia) اشاره دارد. نام پِس آنسرینوس که در لاتین به معنای "پای غاز" است، از این جهت گرفته شده که تاندون‌های مشترک به شکل پای پرده‌دار غاز دیده می‌شوند. التهاب این تاندون‌ها به عنوان تاندونیت پِس آنسرین (pes anserine tendonitis) شناخته می‌شود. در بسیاری از موارد، بورسای مرتبط نیز ملتهب می‌شود (بورسیت پِس آنسرینوس - pes anserine bursitis)، اما الزاماً نباید التهاب بورسا وجود داشته باشد. وضعیت درد در ناحیه فوقانی داخلی تیبیا در محل اتصال تاندون‌ها به طور کلی به عنوان سندرم درد پِس آنسرینوس (pes anserine pain syndrome) شناخته می‌شود.

علل / مکانیسم آسیب معمول: بیماری سیندینگ-لارسن-یوهانسون (Sinding-Larsen-Johansson disease یا SLJD) نوعی استئوکندروز (osteochondrosis) نوجوانان است که با درد و تورم در قطب تحتانی کشکک زانو مشخص می‌شود. این بیماری ناشی از استفاده بیش از حد و کشش مکرر (به‌ویژه در حین پرش) تاندون کشکک در محل اتصال آن به قطب تحتانی کشکک نابالغ است. این بیماری اغلب در نوجوانان بین سنین ۱۰ تا ۱۴ سال، به‌ویژه در افرادی که در ورزش‌های رقابتی شرکت دارند، دیده می‌شود. SLJD خود محدود شونده است و با درمان محافظه‌کارانه ضایعات معمولاً در ۱۲ تا ۱۸ ماه بهبود می‌یابند.

*علل / مکانیسم آسیب شایع:* استئومیلیت (Osteomyelitis) عفونت استخوان است. در بیماران کودکان، معمولاً به دلیل انتشار هماتوژن (hematogenous spread) باکتری‌ها به استخوان ایجاد می‌شود که اغلب ناحیه متافیزیال (metaphyseal) استخوان‌های بلند را درگیر می‌کند. دیگر مکانیسم‌ها شامل انتشار مجاورتی از عفونت‌های همجوار مانند سلولیت (cellulitis) یا تلقیح مستقیم پس از تروما یا جراحی هستند.

تندینوپاتی کشکک (Patellar tendinopathy) که با نام‌های تندینیت کشکک (patellar tendonitis)، تندینوز کشکک (patellar tendinosis) و زانوی پرش‌کننده (jumper's knee) نیز شناخته می‌شود، یک وضعیت التهابی نیست بلکه یک وضعیت تحلیل‌برنده‌ی تاندون با پارگی‌های میکروسکوپی همراه است. این بیماری به صورت درد فزاینده‌ای که به تدریج در قطب دیستال کشکک یا تاندون کشکک ایجاد می‌شود، ظاهر می‌گردد. درد ممکن است به طور نامحسوس پس از افزایش شدت یا فرکانس تمرینات ورزشی آغاز شود؛ همچنین، درد می‌تواند به تدریج در طول روزها تا هفته‌ها افزایش یابد.

تاندینوپاتی عضله چهارسر ران (Quadriceps tendinopathy) به دلیل انقباضات مکرر و پرقدرت عضلات بازکننده زانو در برابر مقاومت ایجاد می‌شود که منجر به پارگی‌های میکروسکوپی و التهاب تاندون در نزدیکی کشکک زانو (patella) می‌شود.

بورسیت به تورم یا بزرگ شدن یک یا چند بورس از بیش از ۱۵۰ بورسا (bursae) در بدن انسان اطلاق می‌شود. بورساها کیسه‌های سینوویال (synovial pouches) هستند که اصطکاک میان بافت‌های مجاور مانند عضلات، تاندون‌ها و برجستگی‌های استخوانی را کاهش می‌دهند. بورسیت ممکن است حاد یا مزمن باشد.

پلیکاها (Plicae) نوارهای ضخیم بافت فیبروزی هستند که از کپسول سینوویال یک مفصل گسترش می‌یابند. این ساختارها به‌طور طبیعی در دوران جنینی شکل می‌گیرند، اما در همه افراد وجود ندارند. پلیکاها بیشتر در زانو شایع هستند. این ساختارها می‌توانند به دلیل سایش مزمن که در هنگام حرکت زانو (ROM) یا تروما حاد به ناحیه جلویی زانو رخ می‌دهد، ملتهب شوند. این التهاب می‌تواند به دلیل تحریک مکانیکی ناشی از این نوار ضخیم بافتی، منجر به سینوویت موضعی شود.

شکستگی‌های ناشی از استرس در استخوان درشت‌نی (tibial stress fractures) به دلیل میکروتروماهای تکراری در نتیجه دویدن یا پریدن مکرر ایجاد می‌شوند.