علل و مکانیزم آسیب‌های معمول:

شکستگی‌های ناشی از استرس در استخوان درشت‌نی (tibial stress fractures) به دلیل میکروتروماهای تکراری در نتیجه دویدن یا پریدن مکرر ایجاد می‌شوند.

تاریخچه کلاسیک و علائم بالینی:

شکستگی‌های ناشی از استرس در استخوان درشت‌نی معمولاً در ورزشکاران، به‌ویژه آن‌هایی که در ورزش‌های دو و پرش فعالیت دارند و همچنین در کارآموزان نظامی رخ می‌دهند. بیماران معمولاً از افزایش تدریجی درد و حساسیت در ناحیه ساق پا هنگام فعالیت بدنی شکایت دارند. در زمان ارائه علائم، بسیاری از بیماران قادر به انجام فعالیتی که باعث تشدید درد می‌شود نیستند و ممکن است حتی در حالت استراحت نیز درد را گزارش کنند.

شیوع:

اطلاعات کمی درباره شیوع آسیب‌های ناشی از استرس در جمعیت عمومی وجود دارد. شیوع این آسیب‌ها در فعالیت‌های با تاثیر بالا مانند ورزش‌های دویدن بیشتر است. برخی گزارش‌ها نشان می‌دهند که تا ۲۰ درصد از دوندگان نخبه ممکن است از نوعی شکستگی ناشی از استرس رنج ببرند. میزان بروز این شکستگی‌ها در جمعیت‌های ورزشی انجمن ملی ورزشکاران دانشگاهی (NCAA) حدود ۵.۷ شکستگی ناشی از استرس به ازای هر ۱۰۰,۰۰۰ برخورد ورزشی گزارش شده است، هرچند این نرخ در ورزش‌های دویدن زنان به طور قابل توجهی بالاتر است (> 20 / 100,000). استخوان درشت‌نی در بین ۲۰ تا ۶۰ درصد از آسیب‌های ناشی از استرس درگیر است، بسته به نوع ورزش و سطح بازی.

• سن – شکستگی‌های ناشی از استرس در استخوان درشت‌نی اغلب در بیماران جوان و فعال رخ می‌دهد اما ممکن است در بیماران در تمام سنین نیز بروز کند. • جنسیت – شواهد نشان می‌دهند که شکستگی‌های ناشی از استرس در زنان شایع‌تر از مردان است.

عوامل خطر:

بزرگ‌ترین عامل خطر برای شکستگی‌های ناشی از استرس، سابقه قبلی شکستگی ناشی از استرس است. مواجهه با رژیم‌های تمرینی فشرده، به‌ویژه با افزایش اخیر در شدت، و تمرین روی سطوح سخت یا با کفش‌های سخت، به‌عنوان عوامل خطر بیرونی برای شکستگی‌های ناشی از استرس در استخوان درشت‌نی محسوب می‌شوند. برخی داده‌ها همچنین نشان‌دهنده ارتباط با توده عضلانی و استخوانی کمتر در ساق پا، اندازه کوچک استخوان، ناهنجاری‌های پا، و عدم تعادل هورمونی یا تغذیه‌ای هستند. تریاد کلاسیک برای شکستگی‌های ناشی از استرس در ورزشکاران زن شامل اختلالات خوردن، آمنوره (amenorrhea) و پوکی استخوان (osteoporosis) است.

پاتوفیزیولوژی:

شکستگی‌های ناشی از استرس در استخوان درشت‌نی احتمالاً به دلیل بارگذاری تکراری غیرطبیعی بر روی استخوان درشت‌نی رخ می‌دهد که منجر به افزایش جذب استخوان نسبت به سنتز استخوان می‌شود. با گذشت زمان، این وضعیت باعث می‌شود میکروتروما در استخوان ایجاد شود که در نهایت به یک ناپیوستگی پیوسته در لایه قشری منجر می‌شود و به عنوان شکستگی ناشی از استرس در نظر گرفته می‌شود.

سیستم درجه‌بندی / طبقه‌بندی:

درجه‌بندی شکستگی ناشی از استرس بر اساس تصویر‌برداری MRI انجام می‌شود:

• درجه ۱: نشان‌دهنده ادم پریوستال در تصویر T2 با سرکوب چربی است. • درجه ۲: شامل افزایش شدت سیگنال در داخل حفره مغز استخوان یا در امتداد سطح اندوستئال در تصویر T2 با سرکوب چربی نیز می‌شود. • درجه ۳: ادم پریوستال و مغز استخوان در هر دو تصویر T1 و T2 قابل مشاهده است. • درجه ۴: خط شکستگی در تصاویر T1 و T2 قابل مشاهده است.