بیماری های مشابه

اریتروکراتودرمیای متغیر (Erythrokeratodermia variabilis) که به عنوان سندرم مندس دا کوستا (Mendes da Costa syndrome) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال ژنتیکی نادر پوستی در گروه ناهمگون اریتروکراتودرمی‌ها است. تاکنون بیش از ۲۰۰ مورد گزارش شده است که معمولاً الگوی وراثتی غالب اتوزومال دارد. این بیماری ناشی از جهش در ژن‌های GJB3، GJB4 و GJA1 است که به ترتیب کانکسین‌های 31، 30.3 و 43 را رمزگذاری می‌کنند. کانکسین‌ها اجزای کانال‌های بین سلولی موسوم به گپ جانکشن‌ها (gap junctions) هستند.

پیتریازیس روبرا ​​پیلاریس (PRP) نامی است که به گروهی از اختلالات پوستی نادر که با لکه های پوسته پوسته شدن قرمز مایل به نارنجی با مرزهای کاملا مشخص تظاهر می کنند داده شده است. آنها ممکن است کل بدن یا فقط قسمت هایی از بدن مانند آرنج و زانو، کف دست و پا را بپوشانند. اغلب مناطقی از پوست درگیر، به ویژه در تنه و اندام ها وجود دارد که به عنوان جزایر پرهیز از آن یاد می شود. کف دست ها و پاها معمولاً درگیر می شوند و به طور منتشر ضخیم و زرد می شوند (کراتودرمی پالموپلانتار). PRP اغلب در ابتدا با یک بیماری پوستی دیگر، معمولا پسوریازیس اشتباه گرفته می شود.

پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی است که با تکثیر بیش از حد سلول‌های اپیدرمی و التهاب مشخص می‌شود و منجر به ایجاد پلاک‌های ضخیم، پوسته‌پوسته و اریتماتوز می‌گردد. علت پسوریازیس به طور کامل درک نشده و به نظر می‌رسد که چندعاملی باشد، با اجزای ژنتیکی و محیطی.

اریتمای زمستانی کراتولیتیک (KWE، که به نام‌های اِریترُوکراتولیز هیِمالیس و بیماری پوستی آوت‌شورن نیز شناخته می‌شود) یک بیماری نادر است که عمدتاً در اهالی آفریقای جنوبی از منطقه کیپ شرقی مشاهده می‌شود.

سندرم کراتیت-ایکتیوز-ناشنوایی (KID) یک سندرم اتوزومال مغلوب ناشی از اختلال در عملکرد اکتودرمی است که به دلیل جهش در ژن کانکسین ۲۶ (connexin 26) روی کروموزوم ۱۳ ایجاد می‌شود. این سندرم با التهاب پیشرونده و ضخیم شدن قرنیه (کراتیت عروقی) مشخص می‌شود که ممکن است تا اواخر کودکی ظاهر نشود. نوزادان در هنگام تولد یا به زودی پس از آن با اریتم منتشر خفیف و پوسته‌های ریز (که اغلب به عنوان اریترودرمی ایکتیوزی‌فرم تشخیص داده می‌شود) ظاهر می‌شوند. این حالت برطرف می‌شود، اما در طی سال اول و معمولاً در عرض ۳ ماه، ضایعات غالب اریترواکراتوتیک ظاهر می‌شوند که به صورت پلاک‌های هایپرکراتوتیک، وارت‌مانند با پوسته، با حاشیه‌های مشخص و شکل‌های نامنظم عمدتاً بر روی صورت و اندام‌ها، ضخیم شدن پوست کف دست‌ها و پاها و پلاک‌های هایپرکراتوتیک بر روی زانوها، آرنج‌ها و پشت دست‌ها و پاها دیده می‌شود. بیماران ظاهری پیرتر از سن خود دارند. موها کم‌پشت یا غایب و کنترل آنها دشوار است؛ ناخن‌ها کوچک و بدشکل هستند. یک نوع ناشنوایی حسی عصبی مادرزادی و غیرپیشرونده وجود دارد. عفونت‌های باکتریایی، قارچی، ویروسی و انگلی پوست در این بیماران مشکل‌ساز است.

سندرم اولمستد یک اختلال نادر کراتینه‌ای است که برای اولین بار در سال ۱۹۲۷ توصیف شد. از آن زمان تاکنون، حدود ۷۵ مورد از این بیماری در متون علمی گزارش شده است. این بیماری هر دو جنس را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما در مردان بیشتر مشاهده می‌شود. سندرم اولمستد در افرادی با پیشینه‌های قومی و نژادی مختلف از جمله عرب، اروپای شمالی، چینی، هندی، ایرانی، ژاپنی، اردنی و کره‌ای توصیف شده است. بیشتر موارد به صورت پراکنده مشاهده می‌شوند، اما وراثت خانوادگی نیز گزارش شده است.

کراتودرمی کف دست و پا (PPK) به ضخیم شدن پوست کف دست‌ها و/یا پاها اشاره دارد که نمی‌توان آن را تنها به سایش نسبت داد. این موارد می‌توانند ارثی یا اکتسابی باشند. PPKهای ارثی با تاریخچه خانوادگی و شروع در دوران کودکی شناسایی می‌شوند؛ این شرایط ممکن است به صورت مجزا، به عنوان ویژگی تعریف‌کننده یک سندرم، یا به عنوان جنبه‌ای جزئی از یک سندرم (مانند ایکتیوزهای مادرزادی، بیماری داریه) بروز کند.