بیماری های مشابه

پیچ‌خوردگی مچ پا (Ankle Sprain) یکی از شایع‌ترین آسیب‌هایی است که در بخش اورژانس یا مطب پزشک مراقبت‌های اولیه مشاهده می‌شود. این آسیب با صدمه به رباط‌هایی که از مچ پا و مفصل مچ حمایت می‌کنند، مشخص می‌شود. شایع‌ترین رباط آسیب‌دیده، رباط تالوفیبولار قدامی (Anterior Talofibular Ligament) است. پیچ‌خوردگی مچ خارجی معمولاً در نتیجه وارونگی (Inversion) مچ پا در حالت پلانتارفلکشن (Plantar-Flexion) رخ می‌دهد. همچنین، رباط‌های کالکانئوفیبولار (Calcaneofibular Ligament) و تالوفیبولار خلفی (Posterior Talofibular Ligament) نیز ممکن است آسیب ببینند.

شکستگی‌های پا ممکن است به علت پیچش‌های شدید، سقوط از ارتفاع، آسیب‌های فشاری و سایر تروماهای شدید رخ دهند. رایج‌ترین شکستگی‌ها مربوط به انگشتان و استخوان‌های متاتارسال (35٪) است. سایر محل‌های شکستگی پا شامل استخوان کالکانئوس، استخوان ناویکولار، استخوان کوبوئید، استخوان‌های کونئیفرم و مچ پا می‌باشند.

بورسیت به تورم یا بزرگ شدن یک یا چند بورس از بیش از ۱۵۰ بورسا (bursae) در بدن انسان اطلاق می‌شود. بورساها کیسه‌های سینوویال (synovial pouches) هستند که اصطکاک میان بافت‌های مجاور مانند عضلات، تاندون‌ها و برجستگی‌های استخوانی را کاهش می‌دهند. بورسیت ممکن است حاد یا مزمن باشد.

استئوآرتریت یک بیماری پیش‌رونده و تخریبی مفاصل است که به علت تخریب غضروف مفصلی و در ادامه، استخوان زیرین ایجاد می‌شود. این بیماری شایع‌ترین نوع آرتریت است و تصور می‌شود ناشی از تغییرات بیوشیمیایی و تنش‌های بیومکانیکی باشد که غضروف مفصلی را در طول استفاده مداوم تحت تأثیر قرار می‌دهد. نواحی شایع ابتلا شامل دست‌ها، ستون فقرات، لگن و زانوها است.

پارگی تاندون آشیل به معنای پارگی کامل تاندونی است که در امتداد پشت ساق پا قرار دارد. این آسیب می‌تواند در هر فرد بزرگسال فعال و همچنین در کودکان رخ دهد، اما در مردان در دهه‌های ۳۰ تا ۴۰ زندگی شایع‌تر است. بیمار کلاسیک معمولاً مردی میانسال است که در تعطیلات آخر هفته به صورت جدی به ورزش می‌پردازد، اما ورزشکار حرفه‌ای نیست.

کیست پوپلیتئال که به عنوان کیست بیکر یا کیست پارامنیسکال نیز شناخته می‌شود، تورمی سینوویال و پر از مایع در حفره پوپلیتئال پشت مفصل زانو است که بین سر داخلی عضله گاستروکنمیوس و تاندون‌های سمیممبرانوسوس قرار دارد. هر چیزی که باعث افیوژن زانو شود می‌تواند منجر به ایجاد کیست پوپلیتئال شود، از جمله پاتولوژی داخل مفصلی مانند پارگی منیسک، آرتریت التهابی یا آرتریت روماتوئید. معمولاً این کیست ناشی از تخریب یا ضعف کپسول مفصلی است که منجر به ایجاد یک دریچه یک‌طرفه می‌شود که مایع سینوویال از مفصل خارج شده و در پشت آن کیست تشکیل می‌دهد، که معمولاً در وضعیت وابسته زمانی که بیمار به پشت دراز کشیده، قرار می‌گیرد. به ندرت، کیست پوپلیتئال می‌تواند منجر به نفوذ، پارگی و فشار بر ساختارهای نورواسکولار شود که با عوارضی مانند گیر افتادن اعصاب، سندرم کمپارتمان (به ندرت) و ایسکمی همراه است و نیاز به مراقبت فوری دارد. بیشتر مواقع، این وضعیت خود محدود شونده است که بدون مداخله برطرف می‌شود، عود می‌کند و دوباره ظاهر می‌شود.

تشکیل ترومبوز وریدی عمقی (Deep Venous Thrombosis یا DVT) زمانی رخ می‌دهد که یک لخته خون در وریدهای عمقی، معمولاً در اندام‌های تحتانی، شکل می‌گیرد. DVT می‌تواند باعث درد، اریتم (قرمزی) یا تورم در ناحیه شود، اما ممکن است بدون علامت نیز باشد. این وضعیت خطر آمبولی به ریه‌ها (آمبولی ریوی) را به همراه دارد که می‌تواند به وقایع بالقوه کشنده قلبی‌ریوی مانند ایست قلبی منجر شود.