بیماری های مشابه

دیابت ملیتوس نوع 2 (Type 2 diabetes mellitus یا T2DM) با هیپرگلیسمی (hyperglycemia) همراه است که ناشی از مقاومت به انسولین (increased insulin resistance)، تولید ناکافی انسولین برای تأمین نیاز متابولیک، افزایش تولید گلوکز در کبد (increased hepatic glucose production)، و متابولیسم غیرمعمول چربی است.

تومورهای ترشح‌کننده پپتید وازواکتیو روده‌ای، یا ویپوم (VIPoma)، تومورهای نورواندوکرینی هستند که مقادیر زیادی پپتید وازواکتیو روده‌ای (VIP) ترشح می‌کنند و منجر به سندروم خاصی از اسهال ترشحی با حجم بالا و اختلالات الکترولیتی متعاقب آن می‌شوند.

فئوکروموسیتوما (Pheochromocytoma) یک نئوپلاسم نادر مترشحه کاته‌کولامین با منشاء آدرنال است؛ وقتی که این تومور خارج از غده آدرنال باشد، به آن پاراگانگلیوما (Paraganglioma) گفته می‌شود. فئوکروموسیتوما به عنوان "بزرگترین تقلیدگر" شناخته می‌شود، زیرا علائم بالینی آن شباهت زیادی به بسیاری از شرایط دیگر دارد. تا ۱۵٪ از بیماران ممکن است بدون علائم باشند. شایع‌ترین علائم شامل فشار خون بالا (Hypertension) (از جمله فشار خون ناپایدار)، تپش قلب، تعریق زیاد، سردرد شدید، لرزش، رنگ‌پریدگی و تنگی نفس است. علائم غیرمعمول شامل اضطراب، درد شکم، تهوع، استفراغ، یبوست، بی‌خوابی و کاهش وزن است. شیوع فئوکروموسیتوما در بیماران مبتلا به فشار خون کمتر از ۰.۲٪ است. به ندرت، پاراگانگلیوما ممکن است در قلب رخ دهد. عوارض قلبی عروقی ناشی از افزایش کاته‌کولامین نادر است اما می‌تواند به کاردیومیوپاتی استرسی منجر شود. علائم بالینی با دوره کوتاه مدت علائم (مانند ۱۵-۲۰ دقیقه) که ممکن است چندین بار در روز تکرار شود، مشخص می‌شود. فعالیت بدنی (ورزش متوسط تا شدید) یا حرکات روده ممکن است علائم را تحریک کند. گاهی اوقات فئوکروموسیتوما به طور تصادفی در طی بررسی‌ها کشف می‌شود.

انسداد روده کوچک (Small Bowel Obstruction - SBO) زمانی رخ می‌دهد که محتویات درون روده نتوانند از روده کوچک عبور کنند. این وضعیت منجر به اتساع بخش پروگزیمال روده، تجمع مایعات، تولید گاز، افزایش فشار درون‌روده‌ای، و رشد بیش از حد باکتری‌ها می‌شود. نتیجه آن ایجاد اتساع شکم، درد، تهوع و استفراغ، با خطر ایسکمی روده و سوراخ شدن آن است.

انسداد روده بزرگ (Large Bowel Obstruction, LBO): انسداد زمانی رخ می‌دهد که محتویات درون لومن روده بزرگ قادر به عبور نباشند. باعث اتساع روده بزرگ پروگزیمال، تجمع مایعات، تولید گاز، افزایش فشار داخل لومن، و رشد بیش‌ازحد باکتری‌ها می‌شود. ترانسلوکاسیون باکتریایی (Bacterial Translocation): ممکن است منجر به باکتریمی و سپسیس شود.

بیماری کرون (Crohn disease) یک بیماری التهابی مزمن در دستگاه گوارش است که می‌تواند از دهان تا مقعد را درگیر کند. این بیماری با التهاب تمام لایه‌ای (transmural inflammation) و اغلب گرانولوم‌های بدون نکروز پنیری (noncaseating granulomas) مشخص می‌شود. علت آن به وضوح مشخص نیست، اما احتمالاً ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی باعث تحریک آن می‌شوند، به‌طوری که بخشی از آسیب مخاطی به دلیل فعال‌سازی سیستم ایمنی علیه میکروبیوتای سالم روده‌ای رخ می‌دهد.

کولیت اولسراتیو (Ulcerative colitis یا UC) نوعی بیماری التهابی روده (Inflammatory Bowel Disease یا IBD) است که کولون و رکتوم را تحت تأثیر قرار می‌دهد. UC شایع‌ترین شکل IBD است و شیوع سالانه آن بین 1.2 تا 20.3 مورد در هر 100,000 نفر است و دارای توزیع سنی دوگانه با اوج در دهه‌های سوم و هفتم زندگی می‌باشد. شیوع UC در مردان، یهودیان اشکنازی و افرادی با تبار اروپای شمالی بیشتر است. در سطح جهانی، شیوع UC در حال افزایش است.

سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS) یک اختلال عملکردی روده است که با درد شکم و تغییر در عادات روده، مانند یبوست یا اسهال، مشخص می‌شود و هیچ ناهنجاری قابل‌شناسایی در دستگاه گوارش ندارد. این بیماری حدود 25%-50% از مراجعات سرپایی به گوارش را شامل می‌شود و دومین علت بالای غیبت از کار در ایالات متحده است.

عدم تحمل لاکتوز (Lactose intolerance) یک بیماری شایع جذب ناقص است که به علت کمبود آنزیم لاکتاز (lactase) در روده کوچک ایجاد می‌شود. این وضعیت پس از مصرف غذاهای حاوی لاکتوز باعث ایجاد نفخ (flatulence)، اسهال (diarrhea)، بادکردگی (bloating) و درد شکمی (abdominal pain) می‌شود. شیوع عدم تحمل لاکتوز در میان قومیت‌های مختلف متفاوت است و بیشتر در افراد با تبار آفریقایی، آسیایی، بومی آمریکایی و اسپانیایی دیده می‌شود.