بیماری های مشابه

پروکتیت (Proctitis) فرآیند التهابی است که در راست‌روده (رکتوم) و مقعد (آنوس) رخ می‌دهد. این بیماری معمولاً با درد در ناحیه آنورکتال (anorectal)، احساس نیاز مکرر به دفع (تنسموس یا tenesmus)، و ترشح از راست‌روده همراه است. شدت و تداوم علائم می‌تواند متغیر باشد و اغلب به علت زمینه‌ای بستگی دارد. در صورت عدم درمان، بیماران ممکن است دچار خونریزی مداوم و کم‌خونی (آنمی یا anemia)، آبسه‌های اطراف مقعد، زخم‌ها یا فیستول‌ها شوند.

بیماری سالمونلوز (Salmonellosis) توسط گروهی از باسیل‌های گرم منفی ایجاد می‌شود و منجر به بیماری اسهالی خفیف تا شدید می‌گردد. سالمونلا (Salmonella) در سراسر جهان یافت می‌شود. سروتایپ‌های سالمونلا تایفی‌موریوم (Salmonella typhimurium) و سالمونلا انتریتیدیس (Salmonella enteritidis) رایج‌ترین سروتایپ‌ها در ایالات متحده هستند و سالانه مسئول یک میلیون بیماری غذایی می‌باشند. این بیماری از طریق مصرف محصولات حیوانی آلوده (عمدتاً بوقلمون، مرغ، اردک و تخم‌مرغ) یا تماس با مدفوع آلوده منتقل می‌شود. طبق گزارش مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC)، پنیر نرم و گوشت گاو به دست آمده در ایالات متحده و مکزیک به یک سویه جدید مقاوم به چند دارو از سالمونلا نیوپورت (Salmonella Newport) مرتبط شده‌اند.

شیگلوز (Shigellosis) یا اسهال خونی باسیلاری، یک بیماری عفونی است که توسط باکتری‌های گرم منفی شیگلا (Shigella) که عضوی از خانواده انتروباکتریاسه (Enterobacteriaceae) است، ایجاد می‌شود.

انتقال کیست این پروتوزوا از راه مدفوعی-دهانی (fecal-oral route) صورت می‌گیرد، که معمولاً پس از مصرف آب یا غذای آلوده رخ می‌دهد. پس از آزادسازی کیست، این ارگانیسم به روده بزرگ حمله می‌کند.

بیماری کرون (Crohn disease) یک بیماری التهابی مزمن در دستگاه گوارش است که می‌تواند از دهان تا مقعد را درگیر کند. این بیماری با التهاب تمام لایه‌ای (transmural inflammation) و اغلب گرانولوم‌های بدون نکروز پنیری (noncaseating granulomas) مشخص می‌شود. علت آن به وضوح مشخص نیست، اما احتمالاً ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی باعث تحریک آن می‌شوند، به‌طوری که بخشی از آسیب مخاطی به دلیل فعال‌سازی سیستم ایمنی علیه میکروبیوتای سالم روده‌ای رخ می‌دهد.

کولیت اولسراتیو (Ulcerative colitis یا UC) نوعی بیماری التهابی روده (Inflammatory Bowel Disease یا IBD) است که کولون و رکتوم را تحت تأثیر قرار می‌دهد. UC شایع‌ترین شکل IBD است و شیوع سالانه آن بین 1.2 تا 20.3 مورد در هر 100,000 نفر است و دارای توزیع سنی دوگانه با اوج در دهه‌های سوم و هفتم زندگی می‌باشد. شیوع UC در مردان، یهودیان اشکنازی و افرادی با تبار اروپای شمالی بیشتر است. در سطح جهانی، شیوع UC در حال افزایش است.

کولیت ایسکمیک (Ischemic colitis) به عنوان کاهش جریان خون به کولون تعریف می‌شود که منجر به آسیب ایسکمیک می‌گردد و می‌تواند به زخم مخاطی، خونریزی و احتمالاً سوراخ شدن کولون منجر شود. هیپوپرفیوژن (Hypoperfusion) شایع‌ترین علت این وضعیت است که به ایسکمی کولون غیرانسدادی منجر می‌شود. این وضعیت به‌طور عمده در نواحی مرزی (watershed regions) که دارای خون‌رسانی جانبی محدود هستند، رخ می‌دهد. کولیت ایسکمیک ممکن است به دلیل انسداد توسط ترومبوس‌ها در شریان‌ها یا وریدهای مزانتریک (mesenteric arteries or veins) نیز باشد، به‌ویژه در افراد مسن با بیماری‌های همزمان مانند بیماری‌های قلبی‌عروقی.

بیماران به ندرت نیاز به مراقبت احیا دارند مگر اینکه بیماری پیشرفته‌ای مشکوک شود، مانند سوراخ شدگی واضح با پریتونیت (peritonitis) یا سپسیس (sepsis). در این موارد، دسترسی فوری وریدی (IV)، مایعات احیاکننده، آنتی‌بیوتیک‌های وسیع‌الطیف با تأکید بر پوشش روده‌ای، و مشاوره جراحی فوری باید مد نظر قرار گیرد.

اسهال یکی از عوارض جانبی بسیاری از داروها است، اما بیشترین ارتباط را با مصرف داروهای ضد میکروبی (antimicrobials) دارد. این عارضه یکی از شایع‌ترین اثرات نامطلوب درمان با آنتی‌بیوتیک‌ها (antibiotic therapy) است و می‌تواند از ناراحتی خفیف شکمی تا اسهال شدید و کولیت (colitis) متغیر باشد. بیشتر موارد خفیف و خود محدود شونده هستند، به ویژه پس از قطع درمان. اسهال ناشی از دارو باید از کولیت کلستریدیوئیدیس دیفیسیله (Clostridioides difficile colitis) که یک عارضه عفونی ناشی از استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها است و در آن سرکوب فلور طبیعی اجازه رشد به کلستریدیوم دیفیسیله تولید کننده سیتوتوکسین را می‌دهد، تمیز داده شود. مهم است که تعیین شود آیا اسهال یک عارضه جانبی دارو است یا به کلستریدیوم دیفیسیله یا علت عفونی دیگری مربوط است، زیرا استراتژی مدیریت ممکن است متفاوت باشد.

پروکتیت (Proctitis) فرآیند التهابی است که در راست‌روده (رکتوم) و مقعد (آنوس) رخ می‌دهد. این بیماری معمولاً با درد در ناحیه آنورکتال (anorectal)، احساس نیاز مکرر به دفع (تنسموس یا tenesmus)، و ترشح از راست‌روده همراه است. شدت و تداوم علائم می‌تواند متغیر باشد و اغلب به علت زمینه‌ای بستگی دارد. در صورت عدم درمان، بیماران ممکن است دچار خونریزی مداوم و کم‌خونی (آنمی یا anemia)، آبسه‌های اطراف مقعد، زخم‌ها یا فیستول‌ها شوند.