بیماری های مشابه

تتانوس (Tetanus) یک بیماری سیستم عصبی است که توسط توکسینی به نام تتانواسپاسمین (Tetanospasmin) تولید شده توسط باکتری کلستریدیوم تتانی (Clostridium tetani) ایجاد می‌شود.

هیپوکلسمی به معنای کاهش غلظت کلسیم سرمی و به‌ویژه کاهش سطح کلسیم یونیزه (غیروابسته به پروتئین) است. علل این وضعیت بر اساس سطوح هورمون پاراتیروئید (PTH) به دو دسته تقسیم می‌شوند: هیپوکلسمی با PTH پایین و هیپوکلسمی با PTH بالا.

مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک اختلال خودایمنی است که سیستم عصبی مرکزی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری نوعی بیماری میلین‌زدا (demyelinating disease) است که به پوشش میلین اعصاب در مغز و نخاع آسیب می‌رساند. به‌طور کلی، سن شروع بیماری بین ۲۰ تا ۵۰ سال است، اگرچه ممکن است در کودکی نیز آغاز شود؛ زنان بیشتر از مردان به این بیماری مبتلا می‌شوند.

دیستونی پیچشی (Torsion dystonia) یک اختلال حرکتی نادر است که با انقباضات اسپاسمودیک غیرارادی عضلات پاها، تنه، بازوها و صورت مشخص می‌شود و به پیچش قسمت‌های مبتلا و اغلب ظاهری مخدوش یا پیچیده منجر می‌شود. انقباضات عضلانی (پُستچرینگ) معمولاً از یک قسمت از بدن (مانند پا، کف پا، بازو) شروع می‌شوند و ممکن است با گذشت زمان به سایر قسمت‌های بدن گسترش یابند، که معمولاً ابتدا به مناطق مجاور سرایت می‌کنند.

بیماری پارکینسون یک اختلال نورودژنراتیو (neurodegenerative) است که به دلیل از دست رفتن سلول‌های دوپامینرژیک (dopaminergic) ایجاد می‌شود. میانگین سن شروع این بیماری ۶۰ سال است، اگرچه به‌ندرت ممکن است افراد زیر ۵۰ سال (پارکینسون زودرس یا جوانان) را نیز تحت تأثیر قرار دهد. علائم اصلی شامل لرزش در حالت استراحت، سفتی عضلانی، کندی حرکات (bradykinesia)، و بی‌ثباتی وضعیت بدنی و راه رفتن است. علائم اغلب به صورت یک‌طرفه آغاز می‌شوند اما معمولاً به درگیری دوطرفه پیشرفت می‌کنند. گرفتگی عضلات پا یکی از علائم اولیه شایع است. سایر علائم و نشانه‌های رایج شامل بی‌حسی بویایی (anosmia)، یبوست، اختلال رفتار خواب حرکات سریع چشم (RBD)، ریزنویسی (micrographia)، کاهش مهارت انگشتان، کاهش حرکت بازو، چهره ماسک‌مانند (masked facies)، کاهش صدا (hypophonia)، ترشح بزاق، دیسفاژی (dysphagia)، اختلال شناختی، افسردگی، اضطراب، کاهش وزن، و اختلال عملکرد خودکار (autonomic dysfunction) هستند. علائم غیرحرکتی ممکن است شامل روان‌پریشی (مانند توهمات بصری و هذیان‌ها) نیز باشند.

سندرم بدخیم نورولپتیک (Neuroleptic Malignant Syndrome - NMS) اختلالی خطرناک و تهدیدکننده زندگی است که به دلیل مواجهه با آنتاگونیست‌های دوپامین (که بیشتر به عنوان نورولپتیک‌ها شناخته می‌شوند) یا قطع سریع آگونیست‌های دوپامین رخ می‌دهد. این سندرم با علائم هیپرترمی (hyperthermia)، سفتی عضلانی (muscle rigidity)، تغییر وضعیت ذهنی (altered mental status)، و بی‌ثباتی خودمختار (autonomic instability) مشخص می‌شود. اغلب با تعریق (diaphoresis) و تندنفسی (tachypnea) همراه است. NMS معمولاً پس از شروع یا افزایش دوز نورولپتیک‌ها در طی 72 ساعت گذشته رخ می‌دهد، اما این بازه زمانی می‌تواند بسیار طولانی باشد و نیاز به ظن به NMS ممکن است برای چندین ماه ادامه یابد.

اختلالات شبه‌جسمی شامل چندین اختلال هستند که با حضور علائم جسمی برجسته که با استرس و اختلال عملکردی قابل توجهی همراه هستند، مرتبط می‌باشند. این گروه از اختلالات شامل اختلال علائم جسمی (somatic symptom disorder)، اختلال اضطراب بیماری (illness anxiety disorder)، اختلال تبدیلی (conversion disorder) یا اختلال علائم عصبی عملکردی (functional neurological symptom disorder)، اختلال ساختگی (factitious disorder)، عوامل روانشناختی مؤثر بر شرایط پزشکی دیگر (psychological factors affecting other medical conditions)، و سایر اختلالات علائم جسمی و اختلالات مرتبط مشخص نشده (other/unspecified somatic symptom and related disorder) می‌باشد.