بیماری های مشابه

فلج تارهای صوتی به وضعیتی اطلاق می‌شود که با آسیب به اعصاب مسئول عصب‌دهی تارهای صوتی همراه است. این آسیب می‌تواند یک‌طرفه یا دوطرفه باشد. معمولاً در نتیجه‌ی آسیب به عصب راجعه حنجره (recurrent laryngeal nerve) رخ می‌دهد که به‌طور شایع به‌عنوان عارضه‌ای از جراحی یا به‌دنبال یک فرآیند نئوپلاستیک (neoplastic process) مشاهده می‌شود. همچنین، علت ناشناخته (idiopathic etiology) برای این وضعیت وجود دارد. به‌ندرت، اختلالات عصبی پیش‌رونده مانند آتروفی چندسیستمی (multisystem atrophy) یا فلج فوق‌بولبار (suprabulbar palsy) می‌توانند باعث اختلال در عملکرد عصب راجعه حنجره و در نتیجه فلج تارهای صوتی شوند. برخی عفونت‌ها مانند بیماری لایم (Lyme disease)، ویروس اپشتین-بار (Epstein-Barr virus) و ویروس‌های هرپس (herpes viruses) می‌توانند با التهاب اعصاب تظاهر کنند که می‌تواند فلج تارهای صوتی یک‌طرفه یا دوطرفه ایجاد کند.

تنگی زیرگلوتی (Subglottic stenosis) به وضعیتی اطلاق می‌شود که در آن راه هوایی در زیر تارهای صوتی و بالای نای، در سطح غضروف کریکوئید (cricoid cartilage) تنگ می‌شود. این وضعیت می‌تواند به صورت مادرزادی، اکتسابی یا ایدیوپاتیک در کودکان و بزرگسالان رخ دهد. موارد مادرزادی نادر هستند و اغلب به‌طور همزمان با یک سندرم زمینه‌ای ظاهر می‌شوند و در نوزادان یا کودکان خردسال مشاهده می‌گردند. موارد اکتسابی معمولاً به دلیل لوله‌گذاری طولانی‌مدت یا تراکئوستومی با محل نامناسب نزدیک به حنجره ایجاد می‌شوند. برخی از موارد تنگی زیرگلوتی ناشی از بیماری‌های التهابی عروقی سیستمیک مانند گرانولوماتوز با پلی‌آنژیت (granulomatosis with polyangiitis) هستند.

تنگی زیرگلوتی (Subglottic stenosis) به وضعیتی اطلاق می‌شود که در آن راه هوایی در زیر تارهای صوتی و بالای نای، در سطح غضروف کریکوئید (cricoid cartilage) تنگ می‌شود. این وضعیت می‌تواند به صورت مادرزادی، اکتسابی یا ایدیوپاتیک در کودکان و بزرگسالان رخ دهد. موارد مادرزادی نادر هستند و اغلب به‌طور همزمان با یک سندرم زمینه‌ای ظاهر می‌شوند و در نوزادان یا کودکان خردسال مشاهده می‌گردند. موارد اکتسابی معمولاً به دلیل لوله‌گذاری طولانی‌مدت یا تراکئوستومی با محل نامناسب نزدیک به حنجره ایجاد می‌شوند. برخی از موارد تنگی زیرگلوتی ناشی از بیماری‌های التهابی عروقی سیستمیک مانند گرانولوماتوز با پلی‌آنژیت (granulomatosis with polyangiitis) هستند.

سرطان حنجره یکی از شایع‌ترین سرطان‌ها در جهان است و از نظر فراوانی در رتبه یازدهم قرار دارد. میزان بروز سالانه آن ۳.۷ نفر در هر ۱۰۰,۰۰۰ نفر جمعیت جهانی است. شایع‌ترین نوع این سرطان، کارسینوم سلول سنگفرشی (squamous cell carcinoma) می‌باشد. سرطان حنجره می‌تواند نواحی سوپراگلوتیک، گلوتیک و ساب‌گلوتیک حنجره را تحت تأثیر قرار دهد. این بیماری در مردان بیشتر دیده می‌شود و نسبت ابتلا در مردان به زنان ۳.۸ به ۱ است و معمولاً در دهه‌های پنجم یا ششم زندگی رخ می‌دهد. از عوامل خطر برای سرطان حنجره می‌توان به سیگار کشیدن، مصرف الکل، عفونت با ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) و ریفلاکس حنجره-حلق (laryngopharyngeal reflux) اشاره کرد.

خروسک (Croup) یک بیماری است که معمولاً به دلیل عفونت ویروسی ایجاد می‌شود و با التهاب راه‌های هوایی فوقانی که باعث ایجاد صدای استریدور (stridor) و سرفه‌های شبیه به پارس کردن می‌شود، مشخص می‌گردد.

تراکیومالاسی (Tracheomalacia) یک وضعیت مادرزادی یا اکتسابی است که به ضعف در دیواره نای اشاره دارد.

برونشیولیت (Bronchiolitis) با آسیب التهابی در راه‌های هوایی کوچک همراه با حفظ بافت بینابینی (interstitial sparing) مشخص می‌شود. این آسیب غیر اختصاصی بوده و می‌تواند به‌دلایل مختلفی از جمله عفونت‌ها، محرک‌ها، گازهای سمی، مواجهه با داروها، پنومونیت‌ها (pneumonitides)، اختلالات بافت همبند (connective tissue disorders)، واسکولیت‌ها (vasculitides) یا به‌صورت ایدیوپاتیک رخ دهد. برونشیت حاد ناشی از عفونت یا استنشاق سمی در بزرگسالان نادر است و بیشتر در کودکان دیده می‌شود.

آسم یک بیماری ناهمگون است که با التهاب مزمن مجاری هوایی و حساسیت بیش از حد به محرک‌های متعدد تشدید‌کننده مشخص می‌شود. در حالی که یک بیماری مزمن است، آسم به طور کلی یک بیماری متناوب با تشدید‌های حاد است که با دوره‌های بدون علائم متناوب است. در موارد شدید، برخی از بیماران ممکن است به طور روزانه علائمی از انسداد مجاری هوایی را تجربه کنند.