بیماری های مشابه

پیلونفریت (Pyelonephritis) نوعی عفونت کلیه است. بیشتر موارد پیلونفریت به دلیل صعود عوامل باکتریایی (معمولاً باسیل‌های گرم منفی اما گاهی ارگانیسم‌های گرم مثبت مانند گونه‌های انتروکوک Enterococcus species) از مثانه به کلیه ایجاد می‌شوند.

آبسه کلیوی (Renal abscess) تجمعی از مواد چرکی در پارانشیم کلیه است.

سرطان سلول کلیوی (Renal Cell Carcinoma یا RCC) بخش عمده‌ای از نئوپلاسم‌های بدخیم ناشی از کلیه را تشکیل می‌دهد. این نوع سرطان اغلب تا مراحل پیشرفته بیماری بدون علامت است و در زمان تشخیص، از هر چهار بیمار، یک نفر دارای بیماری پیشرفته موضعی یا متاستاز دوردست است. بیشترین بروز این بیماری در سنین ۵۰ تا ۷۰ سالگی و نسبت مرد به زن ۲ به ۱ است. عوامل خطر برای توسعه RCC شامل مصرف سیگار، بیماری کیستیک اکتسابی کلیه، فشار خون بالا، چاقی، مواجهه شغلی (آزبست، کادمیوم، سرب، پتروشیمی) و سندرم فون هیپل-لینداو می‌باشد.

مشخصه‌های نکروز انعقادی (coagulative necrosis) در هرم‌های مدولای کلیه و پاپیلاها به عنوان پیامد فرآیندهای ایسکمیک و سمی بر کلیه شناخته می‌شود. به طور کلی، این وضعیت در افراد مسن، به ویژه بالای ۶۰ سال رخ می‌دهد، به استثنای بیماران اطفال با بیماری سلول داسی شکل (sickle cell disease) یا هیپوکسمی (hypoxemia).

آبسه پسواس یک عفونت نادر عضله‌ای در عضله پسواس یا ایلیوپسواس است که معمولاً توسط باکتری مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (Mycobacterium tuberculosis) یا استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) از جمله استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین (MRSA) ایجاد می‌شود. این عفونت ممکن است به دلیل گسترش باکتری‌ها از طریق مسیر گردش خون (هماتوژن) از نقاط عفونی در هر نقطه از بدن (آبسه اولیه) یا به دلیل تماس با اندام‌های مجاور (آبسه ثانویه) باشد.

کیست‌های کلیوی (Renal cysts) کیسه‌های غیرطبیعی پر از مایع درون کلیه هستند که می‌توانند در هر سنی ایجاد شوند. تقریباً از هر سه فرد بالغ بالای ۵۰ سال، یک نفر دچار کیست کلیوی است و شیوع آن در مردان بیشتر است. کیست‌های کلیوی را می‌توان بر اساس مورفولوژی (ساده در برابر پیچیده)، پتانسیل بدخیمی (طبقه‌بندی بوسنیاک) یا علت‌شناسی کیست‌ها (مادرزادی یا اکتسابی) طبقه‌بندی کرد.

پیومیوزیت (Pyomyositis) عفونتی در عضلات اسکلتی است که معمولاً توسط باکتری استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) ایجاد می‌شود.

*علل / مکانیسم آسیب شایع:* استئومیلیت (Osteomyelitis) عفونت استخوان است. در بیماران کودکان، معمولاً به دلیل انتشار هماتوژن (hematogenous spread) باکتری‌ها به استخوان ایجاد می‌شود که اغلب ناحیه متافیزیال (metaphyseal) استخوان‌های بلند را درگیر می‌کند. دیگر مکانیسم‌ها شامل انتشار مجاورتی از عفونت‌های همجوار مانند سلولیت (cellulitis) یا تلقیح مستقیم پس از تروما یا جراحی هستند.