مشخصه‌های نکروز انعقادی (coagulative necrosis) در هرم‌های مدولای کلیه و پاپیلاها به عنوان پیامد فرآیندهای ایسکمیک و سمی بر کلیه شناخته می‌شود. به طور کلی، این وضعیت در افراد مسن، به ویژه بالای ۶۰ سال رخ می‌دهد، به استثنای بیماران اطفال با بیماری سلول داسی شکل (sickle cell disease) یا هیپوکسمی (hypoxemia).

شرایط مستعد کننده نکروز پاپیلاری کلیه

شرایطی که فرد را مستعد توسعه نکروز پاپیلاری کلیه (renal papillary necrosis) می‌کند شامل پیلونفریت (pyelonephritis)، انسداد مجاری ادراری، هموگلوبینوپاتی‌های سلول داسی شکل از جمله ویژگی سلول داسی شکل (sickle cell trait)، سل (tuberculosis یا TB)، سیروز کبدی، مصرف بیش از حد داروهای مسکن (به ویژه NSAIDs)، رد پیوند کلیه، تابش به کلیه، دیابت نوع ۲ (type 2 diabetes mellitus)، و واسکولیت سیستمیک (systemic vasculitis) می‌باشد. در بسیاری از موارد، بیمارانی که دچار نکروز پاپیلاری کلیه می‌شوند، بیش از دو عامل خطر از این شرایط را دارند.

علائم و نشانه‌ها

ارائه علائم در بیماران متغیر است و ممکن است از نکروز حاد پیش‌رونده پاپیلاری که با شروع حاد علائم از جمله تب، لرز، درد پهلو با الیگوری (oliguria) و احتمال پیشرفت به نارسایی کلیه مشخص می‌شود، تا نکروز مزمن پاپیلاری که به نارسایی پیشرونده کلیه منجر می‌شود، متغیر باشد. بیماران با ناتوانی در تغلیظ ادرار خود مواجه هستند. علائم انسدادی شامل درد پهلو و کولیک ممکن است به دلیل ریزش سلول‌های پاپیلاری ایجاد شود و پیلونفریت ممکن است در نواحی نکروتیک پاپیلاهای کلیوی ایجاد گردد.