پیومیوزیت (Pyomyositis) عفونتی در عضلات اسکلتی است که معمولاً توسط باکتری استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) ایجاد می‌شود.
اپیدمیولوژی
اپیدمیولوژی این عفونت در مناطق گرمسیری با مناطق معتدل متفاوت است. در مناطق گرمسیری، این بیماری بیشتر کودکان و جوانان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و اغلب ناشی از تروما (trauma) است. در حالی که در مناطق معتدل، بیشتر در بزرگسالان دیده می‌شود که اغلب با مصرف داروهای تزریقی یا نقص ایمنی مانند عفونت ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)، بدخیمی‌های خونی، استفاده از استروئیدها، شیمی‌درمانی و بیماری کبد الکلی همراه است.
عوامل میکروبی
اگرچه شایع‌ترین عامل ایجادکننده این عفونت استافیلوکوکوس اورئوس است، سایر عوامل میکروبی که در این بیماری دخیل بوده‌اند شامل استرپتوکوک گروه A و ارگانیسم‌های گرم منفی انتریک هستند. عفونت‌ها معمولاً ناشی از یک ارگانیسم واحد هستند، اما می‌توانند چندمیکروبی نیز باشند.
سیر بالینی
سیر این عفونت معمولاً تحت‌حاد است. در ابتدا، درد خفیف و تورم موضعی وجود دارد. سپس تب و افزایش درد در محل عضله درگیر رخ می‌دهد. در این مرحله (10 تا 21 روز پس از ظهور اولین علائم عفونت) بیشتر بیماران مراجعه می‌کنند و در این مرحله است که می‌توان چرک را از عضله عفونی تخلیه کرد. در نهایت، علائم بیماری سیستمیک عمده و سپسیس بروز می‌یابد. در طول سیر عفونت، اریتم، نوسان و حساسیت محل درگیر توسعه یافته و بیشتر نمایان می‌شوند. لکوکیتوز (leukocytosis) نیز شایع است.
روش‌های تصویربرداری
روش‌های تصویربرداری به‌ویژه تصویربرداری با تشدید مغناطیسی (MRI)، در تشخیص این عفونت اهمیت دارند و ممکن است به شناسایی نواحی عفونی که نیاز به تخلیه جراحی دارند، کمک کنند.