بیماری های مشابه

کاهش شنوایی حسی‌عصبی (Sensorineural hearing loss) ناشی از آسیب به حلزون گوش (Cochlea)، عصب شنوایی (Auditory nerve) یا ساقه مغز (Brain stem) است. این نوع کاهش شنوایی، شایع‌ترین علت کاهش شنوایی دائمی است، اگرچه برخی از انواع آن موقتی و قابل بازگشت هستند. نوزادان ممکن است پس از شکست در آزمون غربالگری شنوایی نوزادان، تشخیص داده شوند، در حالی که کودکان و بزرگسالان با کاهش توانایی شنیدن صداهای زیر یا بم یا دشواری در تمایز بین صداهای مختلف در مکالمه مراجعه می‌کنند. این نوع کاهش شنوایی با کاهش شنوایی انتقالی (Conductive hearing loss) متفاوت است که میزان امواج صوتی که به گوش داخلی می‌رسد را محدود می‌کند.

وزوز گوش یا صدای زنگ در گوش، به درک صدایی اشاره دارد که منبع خارجی عینی در بدن بیمار ندارد. این اختلال شایع است و ۱۰ تا ۲۵ درصد از افراد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اغلب به صورت صدای وزوز، خش‌خش، استاتیک یا غرغر توصیف می‌شود که می‌تواند به صورت دو طرفه یا یک طرفه وجود داشته باشد.

سرگیجه (Vertigo) یک علامت است، نه یک بیماری. سرگیجه به درک حرکت محیط یا حرکت فرد در محیط در حالی که ساکن است گفته می‌شود. این حالت، زیرمجموعه‌ای از علائم مبهم اما شایع گیجی یا سبکیِ سر(dizziness) است که یکی از رایج‌ترین دلایل مراجعه به پزشک محسوب می‌شود.

**بیماری منییر** یک اختلال در گوش داخلی است که با از دست دادن تعادل و شنوایی مشخص می‌شود و معمولاً تنها یک گوش را تحت تأثیر قرار می‌دهد. تظاهرات بالینی معمول این بیماری شامل بیماری است که حداقل ۲ دوره سرگیجه (vertigo) به مدت حداقل ۲۰ دقیقه را تجربه کرده است، به همراه وزوز گوش (tinnitus)، کاهش شنوایی موقتی و احساس پری در گوش (aural fullness). علاوه بر این، کسانی که از این بیماری رنج می‌برند ممکن است دچار حالت تهوع، اختلال در راه رفتن (gait disturbances) و بی‌ثباتی وضعیتی (postural instability) شوند.

مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک اختلال خودایمنی است که سیستم عصبی مرکزی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری نوعی بیماری میلین‌زدا (demyelinating disease) است که به پوشش میلین اعصاب در مغز و نخاع آسیب می‌رساند. به‌طور کلی، سن شروع بیماری بین ۲۰ تا ۵۰ سال است، اگرچه ممکن است در کودکی نیز آغاز شود؛ زنان بیشتر از مردان به این بیماری مبتلا می‌شوند.

کاهش شنوایی حسی‌عصبی (Sensorineural hearing loss) ناشی از آسیب به حلزون گوش (Cochlea)، عصب شنوایی (Auditory nerve) یا ساقه مغز (Brain stem) است. این نوع کاهش شنوایی، شایع‌ترین علت کاهش شنوایی دائمی است، اگرچه برخی از انواع آن موقتی و قابل بازگشت هستند. نوزادان ممکن است پس از شکست در آزمون غربالگری شنوایی نوزادان، تشخیص داده شوند، در حالی که کودکان و بزرگسالان با کاهش توانایی شنیدن صداهای زیر یا بم یا دشواری در تمایز بین صداهای مختلف در مکالمه مراجعه می‌کنند. این نوع کاهش شنوایی با کاهش شنوایی انتقالی (Conductive hearing loss) متفاوت است که میزان امواج صوتی که به گوش داخلی می‌رسد را محدود می‌کند.

آسیب شنوایی ناشی از دارو (Drug-induced ototoxicity) به آسیب گوش به دلیل مصرف داروها اشاره دارد که باعث اختلال در شنوایی، تعادل یا هر دو می‌شود. این وضعیت می‌تواند به صورت حاد یا مزمن ظاهر شود.

طوفان تیروئید (Thyroid storm) یک اختلال نادر و تهدیدکننده زندگی در تیروئید است که با شروع ناگهانی تیروتوکسیکوز (thyrotoxicosis) مشخص می‌شود. این وضعیت اغلب به علت یک رویداد حاد مانند جراحی تیروئید، تروما، عفونت یا بار ید (iodine load) رخ می‌دهد. همچنین ممکن است به دلیل ترشح بیش از حد هورمون تیروئید یا کاهش ناگهانی در داروهای سرکوب‌کننده تیروئید رخ دهد.

کاهش شنوایی حسی-عصبی ناگهانی (SSNHL) به عنوان کاهش شنوایی حسی-عصبی (SNHL) حداقل ۳۰ دسی‌بل (dB) در حداقل ۳ فرکانس شنوایی متوالی تعریف می‌شود که در طی یک دوره ۷۲ ساعته رخ می‌دهد. این کاهش شنوایی معمولاً یک‌طرفه است و در موارد نادرتری دوطرفه می‌باشد. این وضعیت اغلب بدون علت مشخصی بروز می‌کند، هرچند برخی مکانیسم‌های پیشنهادی مانند علل میکروواسکولار، ایمنی یا عفونی شناسایی شده‌اند. تقریباً در ۱۰ درصد بیماران، یک علت خاص شناسایی می‌شود، اما در اکثریت بیماران تشخیص SSNHL ایدیوپاتیک داده می‌شود.

مننژیوم (Meningioma) توموری است که از مننژ (Meninges) منشاء گرفته و به دورا ماتر (Dura Mater) مغز یا نخاع متصل می‌شود. این تومور شایع‌ترین تومور داخل جمجمه‌ای در بزرگسالان است و ۳۴ درصد از کل تومورهای اولیه سیستم عصبی مرکزی را تشکیل می‌دهد. این تومور که بر پایه دورا قرار دارد، در زنان دو برابر بیشتر از مردان رخ می‌دهد. اوج بروز آن در دهه ششم زندگی است و در کودکان نادر است.

کیست‌های اپیدرموئید (Epidermoid cysts) که به‌اشتباه با نام کیست‌های سباسه (Sebaceous cysts) شناخته می‌شوند، یکی از شایع‌ترین تومورهای خوش‌خیم پوستی در بزرگسالان هستند و در کودکان و نوزادان به‌ندرت مشاهده می‌شوند. این کیست‌های نیمه‌جامد دارای پوششی از اپیتلیوم کراتینیزه بوده و عمدتاً با کراتین نرم شده پر شده‌اند که حالتی شبیه به پنیر و بویی تند دارند. این کیست‌ها اغلب به‌صورت خود به خودی ظاهر می‌شوند. همچنین ممکن است به‌دلیل تخریب ساختارهای فولیکولی یا کاشت اپیدرم از طریق آسیب نافذ ایجاد شوند.

نورولموم‌ها که با نام‌های شوانوما (schwannomas)، نورینوما (neurinomas) و تومورهای سلول شوان (Schwann cell tumors) نیز شناخته می‌شوند، تومورهای خوش‌خیم و نادری هستند که از سلول‌های شوان پوشش اعصاب محیطی یا جمجمه‌ای منشأ می‌گیرند. این تومورها به‌طور معمول به صورت خودبه‌خودی ایجاد می‌شوند، اما ممکن است در محل‌های آسیب‌دیده قبلی نیز رخ دهند. بروز این تومورها در زنان کمی بیشتر از مردان است و می‌توانند در هر سنی ظاهر شوند. اگرچه بیشتر این تومورها به صورت منفرد و بدون ارتباط با هیچ سندرومی بروز می‌کنند، اما ممکن است در بیماران مبتلا به نوروفیبروماتوزیس (neurofibromatosis) نیز دیده شوند. همچنین گزارش‌هایی از بروز نورولموم‌های متعدد وجود دارد. این تومورها ممکن است بدون علامت، حساس یا دردناک باشند و به ندرت پارستزی (paresthesias) ممکن است رخ دهد.

نورولموم‌ها که با نام‌های شوانوما (schwannomas)، نورینوما (neurinomas) و تومورهای سلول شوان (Schwann cell tumors) نیز شناخته می‌شوند، تومورهای خوش‌خیم و نادری هستند که از سلول‌های شوان پوشش اعصاب محیطی یا جمجمه‌ای منشأ می‌گیرند. این تومورها به‌طور معمول به صورت خودبه‌خودی ایجاد می‌شوند، اما ممکن است در محل‌های آسیب‌دیده قبلی نیز رخ دهند. بروز این تومورها در زنان کمی بیشتر از مردان است و می‌توانند در هر سنی ظاهر شوند. اگرچه بیشتر این تومورها به صورت منفرد و بدون ارتباط با هیچ سندرومی بروز می‌کنند، اما ممکن است در بیماران مبتلا به نوروفیبروماتوزیس (neurofibromatosis) نیز دیده شوند. همچنین گزارش‌هایی از بروز نورولموم‌های متعدد وجود دارد. این تومورها ممکن است بدون علامت، حساس یا دردناک باشند و به ندرت پارستزی (paresthesias) ممکن است رخ دهد.