کاهش شنوایی حسی‌عصبی

کاهش شنوایی حسی‌عصبی (Sensorineural hearing loss) ناشی از آسیب به حلزون گوش (Cochlea)، عصب شنوایی (Auditory nerve) یا ساقه مغز (Brain stem) است. این نوع کاهش شنوایی، شایع‌ترین علت کاهش شنوایی دائمی است، اگرچه برخی از انواع آن موقتی و قابل بازگشت هستند. نوزادان ممکن است پس از شکست در آزمون غربالگری شنوایی نوزادان، تشخیص داده شوند، در حالی که کودکان و بزرگسالان با کاهش توانایی شنیدن صداهای زیر یا بم یا دشواری در تمایز بین صداهای مختلف در مکالمه مراجعه می‌کنند. این نوع کاهش شنوایی با کاهش شنوایی انتقالی (Conductive hearing loss) متفاوت است که میزان امواج صوتی که به گوش داخلی می‌رسد را محدود می‌کند.

علل شایع کاهش شنوایی حسی‌عصبی

از جمله علل شایع کاهش شنوایی حسی‌عصبی می‌توان به افزایش سن، بیماری منییر (Meniere disease)، ضربه به سر، مواجهه با صداهای بلند، داروهای اتوتوکسیک (Ototoxic medications)، تومورها یا عفونت‌ها اشاره کرد. عوارض ناشی از شرایط سیستمیک مانند دیابت، اختلالات خودایمنی یا باروتروما نیز می‌توانند باعث کاهش شنوایی حسی‌عصبی شوند.

کاهش شنوایی حسی‌عصبی مادرزادی و ژنتیکی

کاهش شنوایی حسی‌عصبی می‌تواند از بدو تولد وجود داشته باشد یا در دوران کودکی پیشرفت کند و می‌تواند شامل علل ژنتیکی مانند سندرم واردنبورگ (Waardenburg syndrome)، سندرم آشر (Usher syndrome)، سندرم پندرد (Pendred syndrome)، ناهنجاری‌های مادرزادی، فیستول پری‌لیمف (Perilymph fistulas)، عفونت یا زایمان زودرس باشد. علل کاهش شنوایی مادرزادی تقریباً همیشه حسی‌عصبی هستند.

کاهش شنوایی ناگهانی حسی‌عصبی و ارتباط با COVID-19

تعداد محدودی از موارد کاهش شنوایی ناگهانی حسی‌عصبی در ارتباط با COVID-19 و همچنین واکسیناسیون‌های Pfizer-BioNTech، Moderna و AstraZeneca مستند شده است. این مطالعات دارای محدودیت‌هایی از جمله سوگیری یادآوری، اثر نوسبو (Nocebo effect) و روش‌شناسی نظرسنجی هستند. بنابراین، برای تعیین علیت، به شواهد بیشتری نیاز است.

موضوعات مرتبط

کاهش شنوایی انتقالی، کاهش شنوایی ناگهانی حسی‌عصبی.