کاهش شنوایی حسی-عصبی ناگهانی (SSNHL) به عنوان کاهش شنوایی حسی-عصبی (SNHL) حداقل ۳۰ دسی‌بل (dB) در حداقل ۳ فرکانس شنوایی متوالی تعریف می‌شود که در طی یک دوره ۷۲ ساعته رخ می‌دهد. این کاهش شنوایی معمولاً یک‌طرفه است و در موارد نادرتری دوطرفه می‌باشد. این وضعیت اغلب بدون علت مشخصی بروز می‌کند، هرچند برخی مکانیسم‌های پیشنهادی مانند علل میکروواسکولار، ایمنی یا عفونی شناسایی شده‌اند. تقریباً در ۱۰ درصد بیماران، یک علت خاص شناسایی می‌شود، اما در اکثریت بیماران تشخیص SSNHL ایدیوپاتیک داده می‌شود.

این وضعیت شیوعی در حدود ۵ تا ۳۰ مورد در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر در سال دارد. به طور مساوی بر مردان و زنان تأثیر می‌گذارد و بیشتر در افراد ۵۰ تا ۶۰ ساله شایع است. عوامل خطر احتمالی شامل بیماری‌های قلبی‌عروقی و شرایط خودایمنی می‌باشند.

پیش‌آگهی برای این بیماران به طور کلی خوب است. بهبودی کامل یا جزئی در حدود دو سوم بیماران مبتلا رخ می‌دهد. با این حال، کسانی که طی یک دوره دو هفته‌ای هیچ تغییری ندارند، کمتر احتمال دارد بهبود یابند. وجود اختلالات وستیبولار، کاهش شنوایی شدیدتر، و افزایش زمان بین شروع و درمان همگی می‌توانند به عنوان عوامل نشان‌دهنده پیش‌آگهی بدتر باشند.

گزارش‌های محدودی از کاهش شنوایی، از جمله موارد ناگهانی، در ارتباط با واکسن‌های Pfizer-BioNTech، Moderna و AstraZeneca و همچنین بیماری COVID-19 مستند شده است. این گزارش‌ها با محدودیت‌هایی از جمله سوگیری یادآوری، اثر نوسبو، و روش‌شناسی نظرسنجی مواجه هستند. علیت مشخص نشده است و مطالعاتی که شامل گروه‌های کنترل، داده‌های شنوایی‌سنجی و گزارش‌دهی دقیق‌تر بیماران باشند، مورد نیاز است. یک مکانیسم عمل محتمل که عصب وستیبولوکوکلئار را درگیر می‌کند، پیشنهاد شده است اگر علیت در نهایت اثبات شود.