بیماری های مشابه

تومورهای غده اشکی (Lacrimal gland tumors) حدود ۹٪ از کل ضایعات اربیتال (orbital lesions) را شامل می‌شوند و می‌توانند منشأ التهابی، لنفوسیتی، متاستاتیک یا اپیتلیالی اولیه داشته باشند. توجه ویژه‌ای به تومورهای اپیتلیالی اولیه مانند آدنوم پلئومورفیک (pleomorphic adenoma) و کارسینوم آدنویید کیستیک (adenoid cystic carcinoma) می‌شود، زیرا این تومورها قابلیت تبدیل به فرم بدخیم را دارند.

اصطلاحات و طبقه‌بندی‌های موجود برای تعریف طیف گسترده‌ای از نفوذهای لنفوپرولیفراتیو بدخیم پوستی متغیر و در حال تکامل هستند. طبقه‌بندی‌های کنونی بر اساس یافته‌های بالینی، پاتولوژیک، ایمونوپاتولوژیک، مولکولی و سیتوژنتیک استوارند. سازمان بهداشت جهانی (WHO) در اصلاح طبقه‌بندی لنفوم اروپایی-آمریکایی تجدیدنظرشده (REAL)، سه دسته اصلی از بدخیمی‌های لنفوئیدی را به رسمیت می‌شناسد: لنفوم‌های سلول B، سلول T / سلول‌های قاتل طبیعی (NK) و لنفوم هوچکین. این طبقه‌بندی شامل لنفوم‌ها و لوسمی‌های لنفوئیدی می‌شود. هر یک از این دسته‌ها به زیرمجموعه‌های بیشتری تقسیم می‌شوند. به عنوان مثال، می‌توان به لنفوم‌های اولیه پوستی سلول B و لنفوم‌های اولیه پوستی سلول T (CTCL) اشاره کرد.

ملانوما یک بدخیمی تهاجمی از ملانوسیت‌ها است. این نوع سرطان می‌تواند در نواحی مختلفی که ملانوسیت‌ها حضور دارند، از جمله روی پوست، غشاهای مخاطی، اطراف دستگاه ناخن (ملانوما ناخن) و در چشم ایجاد شود.

کارسینوم آدنویید سیستیک (ACC) گوش یک تومور بدخیم است که از سلول‌های غده‌ای ترشحی منشاء می‌گیرد. این تومور در کانال شنوایی بسیار نادر است و به دلیل نرخ بالای تشخیص اشتباه، پیشرفت کندی دارد. این نوع تومور، شایع‌ترین بدخیمی غدد مومی (ceruminous glands) محسوب می‌شود. میزان مرگ‌ومیر بلندمدت آن بین ۶۰٪ تا ۹۰٪ متغیر است.

تومورهای متاستاتیک به اربیت (مدار چشم) هم در کودکان و هم در بزرگسالان رخ می‌دهند و می‌توانند به‌عنوان علامت اولیه بدخیمی سیستمیک ظاهر شوند. شایع‌ترین علائم و نشانه‌های اولیه شامل ادم پلک، قرمزی چشم، دوبینی (دیپلوپیا)، کاهش بینایی، درد، انحراف چشم (استرابیسموس) و بیرون‌زدگی چشم (پروپتوزیس) است. تظاهرات متاستازهای اربیتال معمولاً به موقعیت تومور و ساختارهایی که تومور بر آن‌ها فشار می‌آورد، مانند اعصاب جمجمه‌ای، بستگی دارد.

هوردئولوم (عفونت غدد پلک) را به دو نوع داخلى (در غدد ميبومين) و خارجى (در غدد زايس يا مول) تقسيم مى‌کنند که به نوع خارجى آن گل مژه (Sty) نيز مى‌گويند. یک ضایعه ملتهب پلک است. گل مژه می‌تواند در لبه پلک یا روی پوست بیرونی پلک ایجاد شود. شالازیون شکل مزمن گل مژه است و آرایش سلولی آن با گل مژه متفاوت است. انسداد غدد چربی در پلک منجر به شالازیون می شود. این ضایعات گاهی اوقات با باکتری عفونی می شوند. راه های مراقبت گل مژه (هوردئولوم و شالازیون)، راه های درمان گل مژه (هوردئولوم و شالازیون) Stye (Hordeolum and Chalazion)

پرگشیدگی (Proptosis) به معنای جابجایی به بیرون کره چشم از موقعیت طبیعی خود است. این وضعیت ممکن است نشانه‌ای از وجود یک توده در مدار چشم یا نتیجه عفونت یا التهاب موضعی باشد که باعث افزایش حجم در مدار می‌شود. (اصطلاح اگزوفتالموس (Exophthalmos) نیز به معنای جابجایی به بیرون کره چشم از موقعیت طبیعی خود است، اما معمولاً برای پرگشیدگی ناشی از بیماری چشمی تیروئید (thyroid ophthalmopathy) به کار می‌رود.)

سلولیت اربیتال (Orbital cellulitis) به عفونت بافت‌های نرم مدار چشم (orbit) در پشت سپتوم اربیتال (orbital septum) گفته می‌شود که به دلیل گسترش عفونت نزدیک، تروما یا انتشار باکتریایی از طریق خون ایجاد می‌گردد. عوامل مستعدکننده شامل عفونت‌های محلی پلک مانند هوردئولوم (hordeola) و داکریوسیستیت (dacryocystitis)، سینوزیت، عفونت‌های دستگاه تنفسی فوقانی، عفونت‌های دندانی، اوتیت میانی (otitis media) و تروما به پلک (مانند نیش حشرات) می‌باشند. این بیماری گسترش نادر پس‌سپتومی سلولیت پیش‌سپتومی (preseptal cellulitis) است که به التهاب ساختارهای جلوی سپتوم اربیتال اشاره دارد. سلولیت اربیتال در کودکان شایع‌تر است اما در هر گروه سنی ممکن است دیده شود.

سلولیت پیش‌سپتال (Preseptal cellulitis)، که به عنوان سلولیت اطراف چشمی (periorbital cellulitis) نیز شناخته می‌شود، عفونتی است که در پلک و بافت‌های نرم اطراف چشم در جلوی سپتوم اربیتال (orbital septum) رخ می‌دهد و معمولاً به دلیل گسترش عفونت مجاور یا آسیب به وجود می‌آید. عوامل مستعدکننده شامل عفونت‌های محلی پلک (هوردئولوم، داکریوسیستیت)، سینوزیت، عفونت‌های دستگاه تنفسی فوقانی، عفونت‌های دندانی، اوتیت میانی و آسیب به چشم (مانند نیش حشرات) می‌باشند. این بیماری در کودکان زیر ۵ سال شایع‌تر است، اما می‌تواند در هر گروه سنی دیده شود. از نظر بالینی به صورت اریتم و ادم حاد پلک ظاهر می‌شود. ممکن است تب، درد، ترشح بینی یا کنژنکتیویت نیز همراه باشد. شایع‌ترین عوامل ایجادکننده باکتری‌های استافیلوکوک (Staphylococcus) و استرپتوکوک (Streptococcus) هستند. میزان سلولیت پیش‌سپتال ناشی از هموفیلوس آنفلوآنزا نوع ب (Haemophilus influenzae type b) به‌طور قابل توجهی از زمان معرفی واکسن کاهش یافته است.

یک کیست درموئید پوستی ناشی از تغییرات در توسعه جنینی در خطوط برش (cleavage) است و احتمالاً نتیجه به دام افتادن سلول‌های اکتودرمال (ectodermal) در طی توسعه جنینی می‌باشد. این کیست دارای پوششی اپیتلیالی کراتینه‌شونده، غدد سباسه (sebaceous glands)، غدد اکرین (eccrine glands)، و گاهی موهای لانوگو (lanugo hair) است. کیست‌های درموئید ممکن است پوستی یا عمیق‌تر باشند. کیست‌های درموئید پوستی معمولاً در هنگام تولد یا اندکی بعد از آن مشاهده می‌شوند و معمولاً در ناحیه سر یافت می‌شوند. این کیست‌ها ممکن است با ساختارهای داخل‌جمجمه‌ای ارتباط داشته باشند؛ بنابراین، نمونه‌برداری و برداشتن آن‌ها باید توسط جراح مناسب انجام شود تا از عوارض عصبی مانند عفونت سیستم عصبی مرکزی (CNS) که می‌تواند منجر به آبسه لوب پیشانی، مننگوانسفالیت (meningoencephalitis) یا تشنج (seizures) شود، جلوگیری گردد.

التهاب غیر اختصاصی اربیت (Nonspecific Orbital Inflammation یا NSOI)، که با نام التهاب اربیت ایدیوپاتیک (Idiopathic Orbital Inflammation یا IOI) یا شبه‌تومور اربیت نیز شناخته می‌شود، یک حالت التهابی است که می‌تواند بر عضلات خارج‌چشمی، بافت‌های چربی اربیت، غده اشکی و اسکلرا بدون هیچ‌گونه بیماری زمینه‌ای تأثیر بگذارد. این بیماری به عنوان یک تشخیص با حذف در نظر گرفته می‌شود، زیرا می‌تواند به صورت عفونت‌ها، نئوپلاسم‌ها، یا سایر شرایط سیستمیک بروز کند.

اگرچه بیماری چشم تیروئیدی، افتالموپاتی گریوز، افتالموپاتی دیستیروئید و بیماری گریوز به‌طور متناوب استفاده می‌شوند، اما ترجیح کنونی برای تغییرات چشمی که می‌تواند با بیماری تیروئید رخ دهد، استفاده از اصطلاح افتالموپاتی وابسته به تیروئید (Thyroid Associated Ophthalmopathy یا TAO) یا اوربیتوپاتی (Orbitopathy) است. این اصطلاح نه تنها خاص‌تر است، بلکه این واقعیت را پوشش می‌دهد که TAO می‌تواند رخ دهد حتی اگر تمام آزمایش‌ها برای بیماری تیروئید طبیعی باشد. TAO یک اختلال خودایمنی است و می‌تواند تقریباً همه ساختارهای چشمی را درگیر کند. بنابراین، علائم به ساختارهای چشمی که تحت تأثیر قرار گرفته‌اند، بستگی دارد. فهرست علائم ممکن شامل موارد زیر است: