بیماری های مشابه

کارسینوم سلول سنگفرشی دهانی (Oral squamous cell carcinoma یا SCC) یک بدخیمی است که از اپیتلیوم سطحی دهان منشأ می‌گیرد. مواجهه مزمن با نور فرابنفش (UV) باعث بروز SCC در ناحیه ورمیلیون لب‌ها، به‌ویژه لب پایین و عمدتاً در افراد با پوست روشن می‌شود. در ایالات متحده، تا ۸۰٪ از موارد SCC داخل دهانی با سیگار کشیدن مرتبط است، چه همراه با مصرف زیاد الکل و چه بدون آن؛ الکل نقشی هم‌افزا در توسعه SCC دهانی دارد.

تومورهای بدخیم غدد بزاقی گروهی ناهمگون از نئوپلاسم‌ها هستند که از بافت غدد بزاقی اصلی یا فرعی منشأ می‌گیرند. شایع‌ترین این تومورها شامل کارسینومای موکواپیدرموئید (mucoepidermoid carcinoma)، آدنوکارسینومای پلی‌مورفوس با درجه پایین (polymorphous low-grade adenocarcinoma)، کارسینومای آدنویید کیستیک (adenoid cystic carcinoma) و کارسینومای سلول آسینی (acinic cell carcinoma) می‌باشند. کارسینوما می‌تواند از یک آدنومای پلئومورفیک (pleomorphic adenoma) پیش‌موجود که توموری خوش‌خیم و مختلط است، نیز تکامل یابد.

زخم دهانی تروماتیک بسیار شایع است و می‌تواند ناشی از تروما (trauma) حاد یا مزمن ناشی از اشیاء تیز، گاز گرفتن تصادفی یا عمدی، یا مسواک زدن شدید باشد. این زخم معمولاً به صورت منفرد بوده و اندازه آن می‌تواند از کمتر از ۱ میلی‌متر تا بیش از ۱ سانتی‌متر متغیر باشد. به‌طور معمول، بیمار در روزهای اولیه پس از وقوع تروما از درد خفیف شکایت دارد. با رفع علت، بهبود در عرض ۲ تا ۷ روز رخ می‌دهد. عفونت قارچی کاندیدا (candidal infection) می‌تواند حتی در بیماران سالم نیز مانع از بهبود شود. مکان‌هایی که اغلب توسط دندان‌ها آسیب می‌بینند شامل زبان، لب‌ها و مخاط باکال (buccal mucosa) است. زخم‌های روی لثه (gingiva)، کام (palate) و چین مخاطی-باکال (mucobuccal fold) معمولاً به لبه‌های سخت و تیز غذا یا آسیب ناشی از مسواک مرتبط هستند. پرسش دقیق از بیمار ممکن است به تشخیص کمک کند.

گرانولوما ائوزینوفیلیک تروماتیک یک زخم خوش‌خیم و خودمحدودشونده در مخاط دهان است که به احتمال زیاد دارای علت تروماتیک می‌باشد. این زخم معمولاً در نواحی مستعد آسیب‌دیدگی، به ویژه سطح پشتی یا کناری زبان، ایجاد می‌شود. ضایعات ممکن است بدون علامت یا با درد خفیف همراه باشند. این وضعیت اغلب در دو گروه آسیب‌پذیر رخ می‌دهد: نوزادانی که در حال شیردهی یا دندان درآوردن هستند و بزرگسالان مسن‌تری که ممکن است از وسایل دندانی استفاده کنند.

هرپس دهانی‌صورتی (Orofacial herpes)، که به عنوان زخم‌های سرد (cold sores) یا تاول‌های تب (fever blisters) نیز شناخته می‌شود، عمدتاً توسط ویروس هرپس سیمپلکس نوع ۱ (HSV-1) ایجاد می‌شود، اما ممکن است توسط ویروس هرپس سیمپلکس نوع ۲ (HSV-2) نیز ایجاد شود. این وضعیت بسیار مسری است و از طریق تماس مستقیم یا تماس با ترشحات افراد بدون علامتی که ویروس را منتقل می‌کنند، پخش می‌شود. ابتلا در دوران کودکی از طریق تماس کودک با کودک یا بوسه والدین رایج است.

زونا (زوستر) (Shingles (Zoster)) یک راش دردناک است که توسط ویروس واریسلا زوستر، همان ویروسی که باعث آبله مرغان می‌شود، به وجود می آید. پس از بهبودی فرد از آبله مرغان، ویروس در اعصاب خاصی در بدن غیر فعال (خفته) باقی می ماند. با افزایش سن، سیستم ایمنی بدن شما ضعیف تر می شود و ممکن است به اندازه کافی برای کنترل ویروس قوی نباشد. زونا زمانی اتفاق می‌افتد که ویروس دوباره فعال می‌شود، روی اعصاب رشد می‌کند تا به پوست برسد و به صورت برآمدگی‌های کوچک، دردناک و پر از مایع (تاول) ظاهر می‌شود.

لنفوم‌های پوستی اولیه ممکن است از منشاء سلول‌های T یا B باشند. لنفوم‌های پوستی سلول T (CTCLs) ۷۵٪ تا ۸۰٪ از این لنفوم‌ها را تشکیل می‌دهند و گروهی ناهمگن از نئوپلاسم‌ها هستند که در ارائه بالینی، بافت‌شناسی، ایمونوفنوتیپ، ژنتیک و پیش‌آگهی تفاوت‌های زیادی دارند. CTCLs بیشتر در افراد مسن دیده می‌شود، اما می‌تواند در بیماران در هر سنی رخ دهد. تشخیص قطعی CTCL ممکن است نیاز به بیوپسی‌های بزرگ یا متعدد و همچنین آزمایش‌های تخصصی بر روی نمونه‌های بیوپسی داشته باشد. تعیین نوع CTCL و مرحله‌بندی آن برای تعیین گستردگی بیماری و استراتژی درمان اهمیت دارد.

گرانولوماتوز با پلی‌آنژئیت (Granulomatosis with polyangiitis یا GPA)، که قبلاً به عنوان گرانولوماتوز وگنر (Wegener granulomatosis) شناخته می‌شد، یک بیماری چند سیستمی با علت ناشناخته است که با واسکولیت (vasculitis) و التهاب گرانولوماتوز نکروزان (necrotizing granulomatous inflammation) شریان‌ها و وریدهای کوچک مشخص می‌شود. شکل کلاسیک و عمومی GPA شامل سه‌گانه‌ای از گرانولوم‌های نکروزان دستگاه تنفسی فوقانی و تحتانی، واسکولیت گرانولوماتوز نکروزان عروق کوچک سیستمیک و گلومرولونفریت (glomerulonephritis) (معمولاً موضعی و سگمنتال) است. GPA بیشتر در بیماران میانسال و با تبار اروپای شمالی (80%-90% موارد) رخ می‌دهد، اما مواردی نیز در کودکان و بزرگسالان مسن گزارش شده است.

سل (Tuberculosis یا TB) یک عفونت میکوباکتریایی است که عمدتاً توسط مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (Mycobacterium tuberculosis) ایجاد می‌شود، اما می‌تواند توسط مایکوباکتریوم بویس (Mycobacterium bovis) و واکسن ب‌ث‌ژ (BCG) نیز که یک سویه تضعیف‌شده از مایکوباکتریوم بویس است، ایجاد شود. سل در سراسر جهان پراکنده است و برآورد می‌شود که یک‌سوم تا یک‌چهارم جمعیت جهان به این بیماری آلوده هستند (بیشتر بدون علائم ظاهری). بیشترین موارد گزارش‌شده از جنوب شرقی آسیا (۴۳٪)، آفریقا (۲۵٪) و اقیانوس آرام غربی (۱۸٪) است، به طوری که بیش از ۵۰٪ موارد در هند، چین، اندونزی، فیلیپین و پاکستان یافت می‌شود. با وجود کاهش نرخ جهانی ابتلا از سال ۲۰۱۴، در سال ۲۰۲۰ هنوز هم حدود ۱۰ میلیون عفونت جدید تخمین زده شده است. سل همچنان یکی از ده علت اصلی مرگ و میر در جهان است و در سال ۲۰۲۰ حدود ۱.۴ میلیون مرگ به آن نسبت داده می‌شود.