بیماری های مشابه

آلوپسی آره‌آتا (Alopecia Areata) یک بیماری خودایمنی (autoimmune disease) است که توسط لنفوسیت‌های T (T lymphocyte) به فولیکول مو (hair follicle) حمله می‌شود و باعث ریزش موی بدون اسکار (nonscarring hair loss) می‌گردد. در اغلب موارد، این بیماری به ۱ یا ۲ ناحیه کوچک از ریزش مو محدود می‌شود که می‌تواند پوست سر، ابروها، مژه‌ها یا موی بدن را درگیر کند، اما در موارد شدید، تمامی موی سر از دست می‌رود (آلوپسی توتالیس یا alopecia totalis) یا تمام موهای سر و بدن از دست می‌رود (آلوپسی یونیورسالیس یا alopecia universalis). تاریخچه شروع ناگهانی از ویژگی‌های این بیماری است.

ریزش مو تلوژن (Telogen effluvium) یک نوع ریزش موی غیرزخمی (nonscarring alopecia) است که با ریزش بیش از حد مو در تمام پوست سر مشخص می‌شود. در هر زمان معین، حدود ۹۰٪ از موهای طبیعی سر در فاز آناژن (رشد) و ۱۰٪ در فاز تلوژن (ریزش) قرار دارند. در ریزش مو تلوژن، درصد فولیکول‌ها در فاز تلوژن چرخه رشد مو به بیش از ۲۰٪ افزایش می‌یابد. این انتقال زودرس فولیکول‌های مو به فاز تلوژن ممکن است در پاسخ به استرس‌های فیزیکی، فیزیولوژیکی یا روانی حاد، بیماری‌های سیستمیک یا تغییرات هورمونی (از جمله بارداری) رخ دهد. علل شامل جراحی‌های عمده، تب‌های بالا، داروها، بی‌اشتهایی عصبی و بولیمیا نروزا، رژیم‌های غذایی مد (به‌ویژه رژیم‌های کم پروتئین)، زایمان، از دست دادن شدید خون، کمبود تغذیه‌ای (به‌ویژه پروتئین، آهن و روی) و بیماری‌های جدی (بیماری تیروئید، بیماری کلیوی، بیماری کبدی، بیماری التهابی روده، لوپوس اریتماتوز سیستمیک، اختلالات لنفوپرولیفراتیو) می‌شوند. ریزش مو تلوژن شایع‌ترین آلوپسی مرتبط با بیماری سیستمیک است.

ریزش موی آناژن (Anagen Effluvium) نوعی آلوپسی غیرزخمی است که با از دست دادن ناگهانی موی آناژن (مویی که در فاز رشد است) همراه است و منجر به ریزش موی شدید می‌شود. این وضعیت معمولاً به‌دلیل رخدادی که ظرفیت میتوزی و متابولیک موی آناژن را مختل می‌کند، مثل درمان شیمی‌درمانی، پرتودرمانی و برخی بیماری‌های التهابی، ایجاد می‌شود. در هر زمان معین، تقریباً ۹۰ درصد موی سر طبیعی در فاز آناژن قرار دارد که منجر به شکستگی مو و کاهش حجم می‌شود. در ریزش موی آناژن، سلول‌های تکثیرشونده در پیاز مو در فاز آناژن متوقف می‌شوند، در حالی که سلول‌های بنیادی ناحیه بولژ (bulge) محفوظ می‌مانند، بنابراین ریزش مو معمولاً قابل برگشت است. تا ۸۰ تا ۹۰ درصد ریزش مو می‌تواند رخ دهد. فاصله زمانی بین رخداد محرک یا مواجهه و ریزش مو به‌طور معمول ۱ تا ۴ هفته است، برخلاف هفته‌ها تا ماه‌ها در ریزش موی تلوژن (telogen effluvium).

تریشوتیلومانیا (کشیدن مو) یک تمایل قوی برای کشیدن موهای خود است که منجر به آلوپسی (alopecia) یا ریزش مو می‌شود. این عمل ممکن است به عنوان روشی برای تنظیم احساسات (emotional regulation) عمل کند، به طوری که محرک آن به کاهش استرس یا دیگر احساسات منفی کمک می‌کند. شدت این وضعیت می‌تواند از یک عادت خفیف تا یک اختلال کنترل تکانه (impulse-control disorder) متغیر باشد. این مشکل در زنان شایع‌تر است و معمولاً در دوران کودکی یا نوجوانی آغاز می‌شود.

ریزش موی الگوی مردانه (Male pattern alopecia) یا آلوپسی آندروژنتیک (androgenetic alopecia)، به‌طور عمده در بزرگسالان دیده می‌شود، اما می‌تواند به عنوان یک علت ریزش مو در کودکان و نوجوانان نیز بروز کند. مانند ریزش موی الگوی مردانه در بزرگسالان، آلوپسی آندروژنتیک در کودکان نیز با دی‌هیدروتستوسترون (dihydrotestosterone) مرتبط است که باعث کوچک شدن فولیکول‌های موی حساس به آندروژن می‌شود. در پسران نوجوان، ریزش موی الگوی مردانه با نازک شدن مو که بیشتر در ناحیه ورتکس (vertex) و دو طرف شقیقه‌ها (bilateral temples) مشهود است، بروز می‌کند که مشابه با الگوی ریزش مو در مردان بالغ است. اما در پسران قبل از بلوغ، این نوع ریزش مو می‌تواند به صورت نازک شدن و عریض شدن موها که بیشتر در قسمت میانی سر مشهود است، بروز کند، الگویی که بیشتر مشخصه آلوپسی الگوی زنانه (female pattern alopecia) است.

آلوپسی آندروژنتیک که به نام آلوپسی الگوی زنانه نیز شناخته می‌شود، یکی از علل شایع آلوپسی غیر زخمی (nonscarring alopecia) در جمعیت بزرگسال است، اما در کودکان و نوجوانان نیز گزارش شده است.

سندرم موی غیرقابل شانه زدن یک ناهنجاری ساختاری نادر در مو است که معمولاً در اوایل کودکی ظاهر می‌شود. این وضعیت ممکن است از دوران نوزادی تا سن ۱۲ سالگی بروز کند، اما به‌طور معمول بین سنین ۳ ماهگی تا ۳ سالگی دیده می‌شود و بهبود خود به خودی معمولاً در اواخر کودکی رخ می‌دهد. موها معمولاً به رنگ نقره‌ای-بلوند یا رنگ کاه (spun glass hair) هستند و نمی‌توانند به‌صورت مسطح قرار گیرند. رشد مو با سرعت طبیعی یا کندتر و به مقدار و طول طبیعی است. موها شکننده نیستند و به راحتی از پوست سر جدا نمی‌شوند. این وضعیت در مردان و زنان به یک اندازه دیده می‌شود. اصطلاح توصیفی برای این وضعیت "پیلی تری‌انگولی ایت کانالیکولی" (pili trianguli et canaliculi) است و به‌عنوان "موی تیغ‌دار" (mop hair) نیز شناخته می‌شود.

نئوس موی پشمی که به صورت دیگر به عنوان نئوس موی پشمی نیز نوشته می‌شود، یک تغییر موضعی و غیرارثی در موی سر است که اغلب در زمان تولد یا در سال‌های اولیه زندگی ظاهر می‌شود. این یک ناهنجاری نادر است که با پیچیدگی شدید مو مشخص می‌شود. به طور کلاسیک، مو در نئوس موی پشمی به صورت فر یا پیچ‌خورده، با قطر کمتر و رنگ روشن‌تر است.