سندرم موی غیرقابل شانه زدن یک ناهنجاری ساختاری نادر در مو است که معمولاً در اوایل کودکی ظاهر می‌شود. این وضعیت ممکن است از دوران نوزادی تا سن ۱۲ سالگی بروز کند، اما به‌طور معمول بین سنین ۳ ماهگی تا ۳ سالگی دیده می‌شود و بهبود خود به خودی معمولاً در اواخر کودکی رخ می‌دهد. موها معمولاً به رنگ نقره‌ای-بلوند یا رنگ کاه (spun glass hair) هستند و نمی‌توانند به‌صورت مسطح قرار گیرند. رشد مو با سرعت طبیعی یا کندتر و به مقدار و طول طبیعی است. موها شکننده نیستند و به راحتی از پوست سر جدا نمی‌شوند. این وضعیت در مردان و زنان به یک اندازه دیده می‌شود. اصطلاح توصیفی برای این وضعیت "پیلی تری‌انگولی ایت کانالیکولی" (pili trianguli et canaliculi) است و به‌عنوان "موی تیغ‌دار" (mop hair) نیز شناخته می‌شود.
بررسی میکروسکوپی
در بررسی میکروسکوپی، ساقه مو دارای پیچ‌خوردگی‌های نامنظم مشخصی در طول محور خود در فواصل منظم است. این پیچ‌خوردگی‌های نامنظم باعث می‌شود مو به سختی شانه شود و نتواند به‌صورت منظم با موهای مجاور هماهنگ شود، که به ظاهر نامرتب مو کمک می‌کند. همچنین، در مقطع عرضی، مو به شکل مثلثی تا کلیوی است و دارای شیارهای طولی در سراسر طول ساقه مو است. علت شکل‌گیری نادرست مو به یک تغییر در غلاف داخلی ریشه نسبت داده شده است که منجر به ایجاد ساقه موی غیرطبیعی می‌شود.
ارث و انواع سندرم
موارد خانوادگی این سندرم رخ می‌دهند و نشان‌دهنده وراثت اتوزومال غالب با نفوذ ناقص هستند. فرم‌های مغلوب با نفوذ متغیر وجود دارد و موارد پراکنده نیز گزارش شده‌اند. انواع اکتسابی و جزئی نیز وجود دارند. فرم اکتسابی در مراحل بعدی زندگی بروز می‌کند و در افرادی با موهای تیره و/یا مجعد شایع‌تر است. نوع جزئی به یک ناحیه مشخص از مو در پوست سر محدود می‌شود که ویژگی‌های مشخص سندرم موی غیرقابل شانه زدن را دارد.
ویژگی‌های همراه
گزارش‌هایی از ویژگی‌های مرتبط با دیسپلازی اکتودرمال در برخی موارد وجود دارد.