بیماری های مشابه

آدامسیت که به عنوان DM (دی‌فنیل‌آمین‌آرسین) نیز شناخته می‌شود، یک عامل کنترل شورش است که برای ناتوان کردن موقت افرادی که در معرض آن قرار می‌گیرند، به کار می‌رود. این ماده به دلیل داشتن LCt50* بالا (11,000 میلی‌گرم/دقیقه/متر مکعب) و Ct50 مؤثر پایین، نسبتاً ایمن محسوب می‌شود. اثرات آن پس از حذف عامل، کوتاه‌مدت (چند ساعت) هستند؛ با این حال، دوام بیشتری نسبت به سایر عوامل اشک‌آور دارد.

هیدروژن فلوراید (HF) ماده‌ای بسیار سمی است که به‌طور گسترده در صنایع مختلفی از جمله نساجی، آفت‌کش‌ها و نیمه‌رساناها استفاده می‌شود. زمانی که با آب ترکیب می‌شود، به‌عنوان اسید هیدروفلوئوریک شناخته می‌شود. برای اهداف عملی، HF و اسید هیدروفلوئوریک به‌عنوان یک ماده شیمیایی یکسان در نظر گرفته می‌شوند. علاوه بر تأثیرات شدید پوستی، HF می‌تواند اثرات سیستمیک ویرانگری داشته باشد. سمیت سیستمیک می‌تواند از طریق استنشاق گاز، بخارات یا آئروسل، یا از طریق جذب از چشم‌ها، غشاهای مخاطی و پوست رخ دهد.

گازهای آمونیاک بی‌آب (Anhydrous Ammonia)، دی‌اکسید گوگرد (Sulfur Dioxide)، و اسید هیدروکلریک (Hydrochloric Acid) همه زمانی که با پوست و غشاهای مخاطی تماس پیدا می‌کنند، اسیدها یا بازهای بسیار خورنده‌ای تشکیل می‌دهند و سوختگی‌های شدید شیمیایی ایجاد می‌کنند.

عوامل تاول‌زا (Vesicants) یا همان‌طور که اغلب به آن‌ها گفته می‌شود، عوامل تولید تاول، آسیب‌های پوستی مشابه سوختگی‌های حرارتی یا شیمیایی ایجاد می‌کنند. این عوامل شامل خردل‌ها (خردل گوگردی و خردل نیتروژنی)، آرسنیک‌ها (لوئیسایت) و فوسژن اکسیم هستند. از طریق اثرات خود به عنوان ترکیبات آلکیله کننده سیتوتوکسیک، به بافت‌هایی که با آن‌ها تماس پیدا می‌کنند (غشاهای مخاطی، پوست، دستگاه تنفسی و دستگاه گوارش) آسیب می‌رسانند. برخلاف عوامل بیوتروریسم که ممکن است دوره کمون طولانی (روزها تا هفته‌ها) پس از تماس داشته باشند، بیشتر علائم ناشی از عوامل تاول‌زا در عرض چند دقیقه تا چند ساعت پس از تماس ظاهر می‌شوند؛ بنابراین احتمال شناسایی نشدن انتشار آن‌ها کمتر است. با این حال، خردل‌ها که بیشترین احتمال استفاده را دارند، ممکن است تأخیری چند ساعته از زمان تماس تا بروز علائم داشته باشند.

گیاه کرچک در سراسر جهان یافت می‌شود و دانه‌های آن برای تولید روغن کرچک که در صنایع مختلف از جمله تولید و صنعت غذا مورد استفاده قرار می‌گیرد، فرآوری می‌شود. اهمیت این گیاه به عنوان ماده‌ای بالقوه برای آسیب رساندن یا کشتن دیگران، به ارتباط آن با *ریسین* (ricin)، یک سم شیمیایی مشتق شده از دانه گیاه کرچک، برمی‌گردد.

عوامل عصبی مانند تابون (GA)، سارین (GB)، سومان (GD)، سیکلوسارین (GF)، متیل‌فسفونوتیوات (VX) و همچنین نوویچوک، مواد شیمیایی بسیار قوی‌ای هستند که اثرات آن‌ها عمدتاً به دلیل تجمع بیش از حد استیل‌کولین در سیناپس‌های عصبی و گانگلیون‌ها به علت مهار آنزیم استیل‌کولین‌استراز (AChE) می‌باشد. این عوامل در میزان فرّاریت و زمانی که AChE به‌طور غیرقابل بازگشت متصل می‌شود (پیری) متفاوت هستند. عوامل کمتر فرار احتمالاً در محیط و بر روی سطوحی که در معرض قرار گرفته‌اند، پایدارتر خواهند بود (برای مثال، اگر افراد مایعات روغنی روی لباس‌هایشان داشته باشند). برای واکنش اولیه بالینی، با این حال، درمان در هر صورت عمدتاً یکسان است، صرف نظر از عامل.

CS، CN (که به نام میس نیز شناخته می‌شود)، OC (که به نام اسپری فلفل نیز شناخته می‌شود) و CR به عنوان گاز اشک‌آور یا لاکریماتورها شناخته می‌شوند و به عنوان عوامل کنترل شورش برای ناتوان‌سازی موقت افرادی که در معرض آن‌ها قرار می‌گیرند، استفاده می‌شوند. این مواد به دلیل داشتن مقدار LCt50* بالا و Ct50 موثر پایین، نسبتاً ایمن هستند و اثرات آن‌ها پس از حذف عامل کوتاه‌مدت است.