گاز اشک‌آور و عوامل کنترل شورش

CS، CN (که به نام میس نیز شناخته می‌شود)، OC (که به نام اسپری فلفل نیز شناخته می‌شود) و CR به عنوان گاز اشک‌آور یا لاکریماتورها شناخته می‌شوند و به عنوان عوامل کنترل شورش برای ناتوان‌سازی موقت افرادی که در معرض آن‌ها قرار می‌گیرند، استفاده می‌شوند. این مواد به دلیل داشتن مقدار LCt50* بالا و Ct50 موثر پایین، نسبتاً ایمن هستند و اثرات آن‌ها پس از حذف عامل کوتاه‌مدت است.

عوامل کنترل شورش بر اساس کنوانسیون ژنو ۱۹۲۵ به عنوان عوامل جنگ شیمیایی محسوب نمی‌شوند و توسط نیروهای پلیس در سراسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرند.

گاز اشک‌آور به صورت دود یا مه ذرات بزرگ از طریق اسپری، تانک، نارنجک یا بمب‌های بزرگتر پخش می‌شود.

تأثیرات بر روی بدن

CS، CN و CR عمدتاً بر چشم‌ها تأثیر می‌گذارند و باعث نابینایی موقت ناشی از اشک‌ریزی (lacrimation) و اسپاسم پلک (blepharospasm) می‌شوند. آن‌ها همچنین قرمزی ملتحمه، تحریک دهان، بینی و گلو، سرفه، تنگی قفسه سینه و عطسه را ایجاد می‌کنند. در پوست خام یا خراشیده، لاکریماتورها می‌توانند باعث سوزش و اریتم (erythema) شوند. در شرایط دمای بالا، رطوبت بالا و غلظت بالا، ممکن است سوختگی درجه دوم با اریتم و تاول‌زنی (vesication) ایجاد کنند. اثرات این عوامل بلافاصله پس از تماس احساس می‌شود و پس از حذف عامل، ظرف ۱۵ تا ۳۰ دقیقه از بین می‌روند. اثرات OC معمولاً محدود به آبریزش بینی و چشم‌های آبکی می‌شود.

*LCt50 (L = مرگبار، C = غلظت بخار [میلی‌گرم بر متر مکعب]، t = زمان مواجهه [دقیقه‌ها]) غلظتی از مواجهه با عامل شیمیایی از طریق استنشاق است که باعث مرگ در ۵۰٪ از افراد بدون محافظت می‌شود.