بیماری های مشابه

زانتلاسما (گزانتلاسما، xanthelasma palpebrarum) که با نام چربی پلک نیز شناخته میشود، یک عارضه پوستی است که باعث ایجاد زائده های زرد رنگ بر روی پلک ها می شود. زانتلاسما اغلب در افرادی که سطح بالایی از کلسترول یا چربی های دیگر (لیپیدها) در خون دارند دیده می شود؛و رسوب بالای این چربی ها موجب ایجاد چنین ضایعاتی می شود(غنی از چربی). راه های درمان گزانتلاسما (توده چربی گوشه چشم)، راه های تشخیص گزانتلاسما (توده چربی گوشه چشم)، راه های مراقبت از گزانتلاسما (توده چربی گوشه چشم)

گرانولوما آنولار (Granuloma annulare) یک اختلال التهابی شایع پوستی با علت ناشناخته است که درم (dermis) یا بافت‌های زیرجلدی (subcutaneous tissues) را درگیر می‌کند. این بیماری در کودکان و بزرگسالان مشاهده می‌شود و میزان بروز آن در دهه سوم یا چهارم زندگی به اوج می‌رسد. این وضعیت در دختران بیشتر از پسران رخ می‌دهد.

بیماری لیپوئید پروتئینوزیس (Lipoid Proteinosis) یک اختلال نادر و اتوزومال مغلوب است که به دلیل جهش از دست‌دهنده عملکرد ژن کدکننده پروتئین ماتریکس خارج‌سلولی ۱ (Extracellular Matrix Protein 1 یا ECM1) رخ می‌دهد. تصور می‌شود که جهش‌های ECM1 باعث تجمع گسترده پروتئین‌های غیرکلاژنی و گلیکوپروتئین‌ها در پوست، مخاط دهان، حنجره و مغز می‌شود. این بیماری بیشتر در افرادی با تبار اروپایی دیده می‌شود و تفاوتی در میزان ابتلا بین دو جنس وجود ندارد.

زگیل آبکی یا مولوسکوم کونتاژیوزوم (Molluscum contagiosum) یک عفونت ویروسی شایع پوست است. اگرچه معمولاً پس از چند ماه از بین می رود، اما برخی موارد ممکن است چند سال طول بکشد. مولوسکوم کونتاژیوزوم می تواند با خاراندن یا مالش دادن (خود تلقیحی) به پوست اطراف سرایت کند و از طریق تماس پوست به پوست یا دست زدن به اشیاء آلوده مانند حوله، لباس و تجهیزات ورزشگاه به دیگران سرایت می کند. بهداشت ضعیف و آب و هوای گرم و مرطوب باعث گسترش زگیل آبکی می شود. استفاده از استخرهای عمومی یا مدارس نیز ممکن است با عفونت همراه باشد. راه های درمان مولوسکوم کنتاژیوزوم (زگیل آبکی)، راه های مراقبت مولوسکوم کنتاژیوزوم (زگیل آبکی)، راه های درمان مولوسکوم کنتاژیوزوم (زگیل آبکی)

بیماری هیستوسیتوز سلول‌های لانگرهانس (Langerhans cell histiocytosis یا LCH) یک اختلال نئوپلاستیک نادر هیستوسیتی است که در آن هیستوسیت‌های دندریتیک در یک یا چند عضو بدن تجمع می‌یابند. نشان داده شده است که جهش‌های فعال‌کننده مسیر MAPK، به‌ویژه در ژن‌های BRAF V600E و MAP2K1، در اکثر قریب به اتفاق بیماران وجود دارد.

هیستوسیتوز عمومی انفجاری (Generalized Eruptive Histiocytosis) که با نام هیستوسیتومای عمومی انفجاری نیز شناخته می‌شود، نوعی بسیار نادر از هیستوسیتوز غیرلانگرهانس سل (non-Langerhans cell histiocytosis) است. این وضعیت معمولاً خوش‌خیم و خودمحدود شونده است که به صورت پاپول‌های قرمز-قهوه‌ای متعدد، بدون علامت و مجزا که به صورت متقارن بر روی صورت، تنه و اندام‌ها ظاهر می‌شوند، تظاهر می‌کند. ضایعات در دوره‌های متوالی طی سال‌ها ظاهر شده و در نهایت به‌طور خودبه‌خودی بهبود می‌یابند.

بیماری اردهایم-چستر (Erdheim-Chester disease یا ECD) یک زیرگروه نادر از هیستیوسیتوز غیر لانگرهانس (non-Langerhans cell histiocytosis) است که با تجمع ماکروفاژهای حاوی لیپید و مثبت برای CD68، CD168، و فاکتور XIIIa و منفی برای CD1a، همراه با سلول‌های غول‌پیکر توتون و فیبروز اطراف در چندین عضو مشخص می‌شود. بیش از نیمی از موارد با جهش BRAFV600E همراه هستند. این بیماری می‌تواند همراه با هیستیوسیتوز لانگرهانس (Langerhans histiocytosis یا LCH) نیز وجود داشته باشد.

بیماری چندکانونی رتیکولوهیستیوستیوز (Multicentric Reticulohistiocytosis - MRH) یک اختلال نادر با علت ناشناخته است که به‌طور عمده پوست، غشاهای مخاطی و مفاصل را تحت تأثیر قرار می‌دهد. شروع بیماری معمولاً در دهه چهارم زندگی رخ می‌دهد، اما افراد در هر سنی می‌توانند مبتلا شوند. این بیماری بیشتر در زنان و افرادی با تبار اروپای شمالی دیده می‌شود. در بیش از نیمی از موارد، درگیری مفاصل پیش از درگیری پوستی رخ می‌دهد و شروع بیماری پوستی معمولاً سه سال پس از بروز آرتریت آغاز می‌شود. در حدود یک‌پنجم بیماران، بیماری پوستی و مفصلی به‌طور همزمان بروز می‌کنند و در یک‌پنجم دیگر، بیماری پوستی پیش از بیماری مفصلی ظاهر می‌شود.

زانتوم‌های فورانی (Eruptive xanthomas) پیامد چیلومیکرونمی شدید (severe chylomicronemia) و هیپرتری‌گلیسریدمی (hypertriglyceridemia) هستند. این زانتوم‌ها تجمعی از ماکروفاژهای مملو از لیپید هستند که به‌طور ناگهانی به‌صورت پاپول‌های کوچک و زرد تا نارنجی و خارش‌دار ظاهر می‌شوند و بیشتر در نواحی باسن و سطوح خارجی اندام‌ها پراکنده‌اند. به‌طور حاد، ممکن است درجات مختلفی از خارش یا درد نیز وجود داشته باشد. هیپرتری‌گلیسریدمی می‌تواند ناشی از شرایط ارثی مانند کمبود لیپوپروتئین لیپاز (lipoprotein lipase deficiency) یا هیپرلیپوپروتئینمی خانوادگی (familial hyperlipoproteinemia) باشد یا از علل ثانویه‌ای مانند مصرف بیش از حد الکل (اختلال مصرف الکل)، کم‌کاری تیروئید (hypothyroidism)، سندرم نفروتیک (nephrotic syndrome)، دیابت ملیتوس (diabetes mellitus)، چاقی، سبک زندگی کم‌تحرک و رژیم غذایی غنی از کربوهیدرات ناشی شود. برخی داروها مانند رتینوئیدهای سیستمیک (مثل ایزوترتینوئین و آسیترتین)، استروژن‌ها، مهارکننده‌های پروتئاز، سیکلوسپورین و پردنیزون نیز از علل شایع هیپرتری‌گلیسریدمی ثانویه هستند. سطح تری‌گلیسرید در بیماران مبتلا به زانتوم‌های فورانی اغلب بیش از 3000 تا 4000 میلی‌گرم در دسی‌لیتر است. هیپرتری‌گلیسریدمی در محدوده 1500 میلی‌گرم در دسی‌لیتر یا بیشتر نیز می‌تواند به پانکراتیت (pancreatitis) منجر شود.

هیستوسیتوم ندولار پیشرونده (Progressive Nodular Histiocytoma یا PNH) یک بیماری نادر و پیشرونده است که با بروز گسترده پاپول‌ها، پلاک‌ها و ندول‌های زرد-قهوه‌ای مشخص می‌شود. ضایعات هم به صورت سطحی و هم عمقی ظاهر می‌شوند. صورت و غشاهای مخاطی ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند، در حالی که نواحی انعطاف‌پذیر (Flexors) اغلب محفوظ می‌مانند. پاپول‌ها به صورت تصادفی پراکنده هستند، در حالی که ندول‌ها بیشتر در ناحیه تنه یافت می‌شوند.