بیماری های مشابه

گرانولوما آنولار (Granuloma annulare) یک اختلال التهابی شایع پوستی با علت ناشناخته است که درم (dermis) یا بافت‌های زیرجلدی (subcutaneous tissues) را درگیر می‌کند. این بیماری در کودکان و بزرگسالان مشاهده می‌شود و میزان بروز آن در دهه سوم یا چهارم زندگی به اوج می‌رسد. این وضعیت در دختران بیشتر از پسران رخ می‌دهد.

گزانتوما دیسمیناتوم (Xanthoma disseminatum یا XD) نوعی از هیستیوسیتوز غیر لانگرهانس (non-Langerhans cell histiocytosis) است که با سطح چربی خون طبیعی (normolipemic) همراه است. XD می‌تواند در هر سنی بروز کند، اما بیشتر بیماران پیش از سن ۲۵ سالگی علائم آن را نشان می‌دهند. مردان بیشتر از زنان به این بیماری مبتلا می‌شوند. XD با پاپول‌های قهوه‌ای/برنزه یا زرد رنگی که به‌صورت متقارن ظاهر می‌شوند و مناطقی مانند نواحی چین‌دار بدن (intertriginous areas) و صورت را ترجیح می‌دهند، تظاهر می‌کند، اما ضایعات ممکن است به‌صورت عمومی نیز بروز کنند.

فولیکولیت (Folliculitis) به دلیل التهاب فولیکول‌های سطحی مو رخ می‌دهد و منجر به تشکیل پاپول‌ها و پوسچول‌های (pustules) متمرکز در ناحیه فولیکول می‌شود.

فولیکولیت پیتیروسپوروم (Malassezia (pityrosporum) folliculitis) یک ضایعه حاد و به شدت خارش‌دار است که توسط قارچ مالاسزیا فورفور ایجاد می‌شود. این ارگانیسم عامل بیماری تینئا ورسیکالر نیز می‌باشد. این وضعیت اغلب به شکل پاپول‌ها و پوسچول‌های فولیکولی در ناحیه بالای تنه (یعنی قسمت بالای پشت و قفسه سینه و همچنین شانه‌ها) در بزرگسالان جوان تا میان‌سال ظاهر می‌شود. این بیماری می‌تواند صورت، به‌ویژه پیشانی در امتداد خط رویش مو، گردن و پوست سر را نیز تحت تأثیر قرار دهد. این وضعیت در افراد با سیستم ایمنی ضعیف، از جمله بیماران تحت درمان با پردنیزون خوراکی طولانی‌مدت و افرادی که به دیابت مبتلا هستند، نیز به‌طور مکرر مشاهده می‌شود. گرمای شدید، رطوبت بالا، و پوشیدن لباس‌های چسبان یا استفاده از محصولات مراقبت شخصی انسدادی به این وضعیت پیش‌زمینه می‌دهند. استفاده اخیر از آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی نیز یکی از عوامل خطر این بیماری محسوب می‌شود. شرایط زمینه‌ای شامل عفونت ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)، درمان‌های سرکوب‌کننده ایمنی، درمان با آنتی‌بیوتیک، سندرم داون، و کاندیدیازیس سیستمیک می‌باشد.

آکنه استروئیدی نوعی آکنه است که ناشی از استفاده موضعی، خوراکی یا حتی استنشاقی از کورتیکواستروئیدها (corticosteroids) است.

سارکوئیدوز یک اختلال سیستمیک است که به‌وسیلۀ سیستم ایمنی واسطه‌گری شده و با تشکیل گرانولوم در اندام‌های درگیر، به‌ویژه پارانشیم ریه و پوست مشخص می‌شود. عامل محرک سیستم ایمنی ناشناخته باقی مانده است و فرضیات مختلفی از جمله عوامل خودایمنی، عفونی و محیطی را شامل می‌شود. استعدادهای ژنتیکی مرتبط با اجزای پاسخ التهابی وجود دارد و سابقه خانوادگی این بیماری خطر ابتلا را افزایش می‌دهد. این بیماری در تمامی سنین، نژادها و قومیت‌ها مشاهده می‌شود، اما بیشترین شیوع آن در مردان بین 30 تا 50 سال و در زنان بین 50 تا 60 سال است و در زنان اندکی شایع‌تر است. بیماری پوستی اغلب اولین علامت سارکوئیدوز سیستمیک است.

لوسمی جلدی (Leukemia cutis) زمانی رخ می‌دهد که پوست توسط تکثیر بدخیم لکوسیت‌ها (leukocytes) نفوذ می‌شود. چندین زیرگروه از این حالت وجود دارد که شامل درگیری پوستی مرتبط با لوسمی لنفوبلاستیک حاد (acute lymphoblastic leukemia یا ALL)، لوسمی میلوژنوس حاد (acute myelogenous leukemia یا AML)، لوسمی میلوژنوس مزمن (chronic myelogenous leukemia یا CML)، و لوسمی لنفوسیتی مزمن (chronic lymphocytic leukemia یا CLL) می‌شود. لوسمی جلدی نشان‌دهنده پیش‌آگهی ضعیف‌تری است.

بیماری هیستوسیتوز سلول‌های لانگرهانس (Langerhans cell histiocytosis یا LCH) یک اختلال نئوپلاستیک نادر هیستوسیتی است که در آن هیستوسیت‌های دندریتیک در یک یا چند عضو بدن تجمع می‌یابند. نشان داده شده است که جهش‌های فعال‌کننده مسیر MAPK، به‌ویژه در ژن‌های BRAF V600E و MAP2K1، در اکثر قریب به اتفاق بیماران وجود دارد.

بیماری چندکانونی رتیکولوهیستیوستیوز (Multicentric Reticulohistiocytosis - MRH) یک اختلال نادر با علت ناشناخته است که به‌طور عمده پوست، غشاهای مخاطی و مفاصل را تحت تأثیر قرار می‌دهد. شروع بیماری معمولاً در دهه چهارم زندگی رخ می‌دهد، اما افراد در هر سنی می‌توانند مبتلا شوند. این بیماری بیشتر در زنان و افرادی با تبار اروپای شمالی دیده می‌شود. در بیش از نیمی از موارد، درگیری مفاصل پیش از درگیری پوستی رخ می‌دهد و شروع بیماری پوستی معمولاً سه سال پس از بروز آرتریت آغاز می‌شود. در حدود یک‌پنجم بیماران، بیماری پوستی و مفصلی به‌طور همزمان بروز می‌کنند و در یک‌پنجم دیگر، بیماری پوستی پیش از بیماری مفصلی ظاهر می‌شود.

آمیلوئیدوزیس لیکن (Lichen amyloidosis) شایع‌ترین نوع آمیلوئیدوزیس پوستی اولیه (primary cutaneous amyloidosis) است. این دسته شامل آمیلوئیدوزیس ماکولار (macular amyloidosis)، آمیلوئیدوزیس ندولار (nodular amyloidosis)، آمیلوئیدوزیس پوستی مشابه پویکیلودرما (poikiloderma-like cutaneous amyloidosis)، آمیلوئیدوزیس پوستی اولیه ناحیه کونچا (primary cutaneous amyloidosis of the auricular concha)، و مورد بسیار نادر آمیلوئیدوزیس کوتیس دیسکرومیکا (amyloidosis cutis dyschromica) نیز می‌شود. در آمیلوئیدوزیس لیکن، ماده‌ای پروتئینی به نام آمیلوئید که از کراتینوسیت‌ها (keratinocytes) مشتق می‌شود، در درم سطحی (superficial dermis) رسوب می‌کند بدون اینکه بافت‌های دیگر درگیر شوند.

اِریتما اِلاواتوم دیوتینوم (Erythema elevatum diutinum) نوع نادری از واسکولیت لکوسیتوکلاستیک (leukocytoclastic vasculitis) است که در آن کمپلکس‌های ایمنی در عروق خونی کوچک تجمع می‌یابند و منجر به التهاب می‌شوند. علت دقیق این بیماری ناشناخته است، اما عوامل محرک ممکن است شامل عوامل عفونی مانند استرپتوکوک‌ها و ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)، بدخیمی‌های خونی مانند گاموپاتی‌های مونوکلونال، بیماری‌های التهابی روده، اسپروی سلیاک و اختلالات روماتولوژیک باشند. همچنین، این بیماری ممکن است با پاراپروتئینمی ایمونوگلوبولین A (IgA) همراه باشد. گزارش‌های موردی نشان‌دهنده ارتباط با اینترفرون-ب، داروهای ضد سل، سیس‌پلاتین و اریتروپویتین هستند.