بیماری های مشابه

گزانتوگرانولوما نکروبیوتیک (Necrobiotic xanthogranuloma یا NXG) یک اختلال نادر هیستوسیتی است که به صورت پاپول‌ها و پلاک‌های زرد رنگ و سفت بر روی پوست ظاهر می‌شود و اغلب در ناحیه اطراف چشم (periorbital) دیده می‌شود. این بیماری به شدت با گاموپاتی مونوکلونال ایمونوگلوبولین G (IgG) مرتبط است و در 80% تا 90% موارد مشاهده می‌شود، به ویژه با نوع IgG کاپا (60%).

زانتیوم‌های پلنار به صورت ماکول‌ها، پچ‌ها یا پلاک‌های زرد/نارنجی محدود یا منتشر ظاهر می‌شوند که ممکن است در نواحی آناتومیک محدود یا به صورت عمومی‌تر بروز کنند. نواحی مستعد شامل پلک‌ها (زانتیلازما پلپبراروم [XP])، صورت و گردن جانبی، بالاتنه شامل شانه‌ها، نواحی انعطافی، نواحی بین انگشتی و کف دست می‌باشند.

آسم یک بیماری ناهمگون است که با التهاب مزمن مجاری هوایی و حساسیت بیش از حد به محرک‌های متعدد تشدید‌کننده مشخص می‌شود. در حالی که یک بیماری مزمن است، آسم به طور کلی یک بیماری متناوب با تشدید‌های حاد است که با دوره‌های بدون علائم متناوب است. در موارد شدید، برخی از بیماران ممکن است به طور روزانه علائمی از انسداد مجاری هوایی را تجربه کنند.

بیماری اردهایم-چستر (Erdheim-Chester disease یا ECD) یک زیرگروه نادر از هیستیوسیتوز غیر لانگرهانس (non-Langerhans cell histiocytosis) است که با تجمع ماکروفاژهای حاوی لیپید و مثبت برای CD68، CD168، و فاکتور XIIIa و منفی برای CD1a، همراه با سلول‌های غول‌پیکر توتون و فیبروز اطراف در چندین عضو مشخص می‌شود. بیش از نیمی از موارد با جهش BRAFV600E همراه هستند. این بیماری می‌تواند همراه با هیستیوسیتوز لانگرهانس (Langerhans histiocytosis یا LCH) نیز وجود داشته باشد.

سیرینگوما پاپول های ریز معمولی (برآمدگی های کوچک و توپر) هستند که معمولاً در پلک های پایینی بزرگسالان جوان یافت می شوند، اما می توانند در هر نقطه از بدن و در هر سنی ایجاد شوند. سیرینگوما بی ضرر هستند و به دلیل رشد بیش از حد سلول های غدد عرق (غدد اکرین) ایجاد می شوند. راه های تشخیص سیرینگوما، راه های درمان سیرینگوما، راه های مراقبت سیرینگوما

سارکوئیدوز یک اختلال سیستمیک است که به‌وسیلۀ سیستم ایمنی واسطه‌گری شده و با تشکیل گرانولوم در اندام‌های درگیر، به‌ویژه پارانشیم ریه و پوست مشخص می‌شود. عامل محرک سیستم ایمنی ناشناخته باقی مانده است و فرضیات مختلفی از جمله عوامل خودایمنی، عفونی و محیطی را شامل می‌شود. استعدادهای ژنتیکی مرتبط با اجزای پاسخ التهابی وجود دارد و سابقه خانوادگی این بیماری خطر ابتلا را افزایش می‌دهد. این بیماری در تمامی سنین، نژادها و قومیت‌ها مشاهده می‌شود، اما بیشترین شیوع آن در مردان بین 30 تا 50 سال و در زنان بین 50 تا 60 سال است و در زنان اندکی شایع‌تر است. بیماری پوستی اغلب اولین علامت سارکوئیدوز سیستمیک است.

بیماری لیپوئید پروتئینوزیس (Lipoid Proteinosis) یک اختلال نادر و اتوزومال مغلوب است که به دلیل جهش از دست‌دهنده عملکرد ژن کدکننده پروتئین ماتریکس خارج‌سلولی ۱ (Extracellular Matrix Protein 1 یا ECM1) رخ می‌دهد. تصور می‌شود که جهش‌های ECM1 باعث تجمع گسترده پروتئین‌های غیرکلاژنی و گلیکوپروتئین‌ها در پوست، مخاط دهان، حنجره و مغز می‌شود. این بیماری بیشتر در افرادی با تبار اروپایی دیده می‌شود و تفاوتی در میزان ابتلا بین دو جنس وجود ندارد.

سرطان سلول بازال (Basal cell carcinoma یا BCC) شایع‌ترین نوع سرطان در انسان و همچنین شایع‌ترین سرطان پوست است. هر ساله دو میلیون آمریکایی به این نوع سرطان تشخیص داده می‌شوند. این سرطان، یک نئوپلاسم از سلول‌های کراتینوسیت بازال است که بیشتر در مردان نسبت به زنان مشاهده می‌شود. نرخ ابتلا به BCC در چند دهه گذشته افزایش یافته است، به ویژه در زنان جوان. BCC می‌تواند در هر سنی دیده شود، با این حال، این بدخیمی بیشتر در افراد مسن رخ می‌دهد و میانگین سنی تشخیص آن ۶۸ سال است.

هایپرپلازی سباسه (Sebaceous Hyperplasia) یک بیماری شایع و بی ضرر است که در آن غدد چربی بزرگ شده و با ماده روغنی ای به نام سبوم پر می شوند. این غدد بزرگ شده اغلب در نواحی روی صورت مانند پیشانی ظاهر می شوند. ممکن است فقط یک ضایعه وجود داشته باشد، اما اغلب ضایعات متعددی وجود خواهد داشت. به طور معمول، ضایعات هایپرپلازی سباسه کوچک هستند و هیچ گونه نگرانی ای برای سلامتی ایجاد نمی‌کنند، اما در موارد نادری می‌توانند بزرگ شوند و تغییر شکل دهند.

زانتیوم‌های پلنار به صورت ماکول‌ها، پچ‌ها یا پلاک‌های زرد/نارنجی محدود یا منتشر ظاهر می‌شوند که ممکن است در نواحی آناتومیک محدود یا به صورت عمومی‌تر بروز کنند. نواحی مستعد شامل پلک‌ها (زانتیلازما پلپبراروم [XP])، صورت و گردن جانبی، بالاتنه شامل شانه‌ها، نواحی انعطافی، نواحی بین انگشتی و کف دست می‌باشند.