بیماری های مشابه

لکوپلاکیا یک اصطلاح بالینی است که به پلاک سفید مخاطی اشاره دارد که به هیچ موجودیت شناخته‌شده بالینی یا آسیب‌شناختی (histopathologic) دیگری تعلق ندارد؛ بنابراین، این یک تشخیص بالینی به روش حذف است. کراتوزهای اصطکاکی (Frictional keratoses) دارای علت‌شناسی خاصی هستند و به همین دلیل به عنوان لکوپلاکیا در نظر گرفته نمی‌شوند. لکوپلاکیا یک یافته شایع دهانی است که می‌تواند پیش‌درآمدی برای کارسینوم سلول سنگفرشی مخاطی (mucosal squamous cell carcinoma) باشد. این بیماری در افراد سیگاری بیشتر دیده می‌شود، اما ممکن است به این دلیل باشد که پلاک‌های سفید در افراد سیگاری بیشتر تحت بیوپسی قرار می‌گیرند. عوامل خطر برای این وضعیت همان عواملی هستند که برای کارسینوم سلول سنگفرشی وجود دارند و تغییرات بدخیم به کارسینوم مهاجم در ۶٪ تا ۱۸٪ از بیماران رخ می‌دهد.

لکوپلاکیای پرولیفراتیو (پروتروژن) (Proliferative Verrucous Leukoplakia یا PVL) یک نهاد بالینی-پاتولوژیک و نوع خاصی از لکوپلاکیای پرخطر است که با پلاک‌های سفید روی مخاط دهانی مشخص می‌شود. این پلاک‌ها پایدار، پیش‌رونده و اغلب چندکانونی هستند و با نرخ بالای تبدیل به بدخیمی (70% تا 100%) همراه هستند. بدخیمی به شکل کارسینومای سلول سنگفرشی (Squamous Cell Carcinoma) یا کارسینومای ورروکوز (Verrucous Carcinoma) ظاهر می‌شود. این ضایعات به صورت پلاک‌های سفید آغاز می‌شوند که در طول سال‌ها به نواحی اگزوفیتیک و ورروکوز تبدیل می‌شوند. با این حال، همه موارد PVL دارای نواحی ورروکوز نیستند. به نظر می‌رسد که برخی همپوشانی بین ضایعات "لکوپلاکیای ورروکوز" که عموماً محلی هستند و PVL وجود دارد.

لیکن پلانوس دهانی (LP) یک بیماری التهابی مخاطی است که توسط سلول‌های T (T-cell-mediated) ایجاد می‌شود و می‌تواند همراه با لیکن پلانوس پوستی یا به صورت مجزا ظاهر شود. این بیماری معمولاً در افراد میانسال و مسن‌تر دیده می‌شود و تمایل بیشتری به زنان دارد (نسبت ۲ به ۱). واکنش‌های حساسیتی لیکنوئیدی در دهان اغلب از لیکن پلانوس دهانی غیر قابل تشخیص هستند و این دو اصطلاح گاهی به جای یکدیگر استفاده می‌شوند. برخلاف لیکن پلانوس پوستی، لیکن پلانوس دهانی معمولاً یک سیر مزمن دارد.

استوماتیت تماسی (Contact stomatitis) یک واکنش ایمنی مخاط دهان به مواد مختلفی است که ممکن است مخاط در معرض آن‌ها قرار گیرد، از جمله (اما نه محدود به) عوامل طعم‌دهنده، آمالگام دندانی و نگهدارنده‌ها.

لوکودما (Leukoedema) سفیدی مخاط دهان است که ممکن است یک تغییر طبیعی باشد، چرا که برخی مطالعات نشان می‌دهند تا 90 درصد از جمعیت ممکن است این حالت را داشته باشند، هرچند سخت‌گیری معیارهای استفاده شده در برخی مطالعات قابل تردید است. با این حال، لوکودما ممکن است نمایانگر آسیب سطحی یا موضعی خفیف به مخاط دهان باشد که قابل برگشت است و به اندازه‌ای شدید نیست که منجر به ایجاد زخم (ulceration) در مخاط یا حتی اریتم (erythema) و التهاب شود. آسیب در لوکودما بسیار سطحی است. این حالت در حدود یک‌سوم از جمعیتی که عادت به مصرف دخانیات ندارند و تا 70 درصد از بیمارانی که عادت به مصرف دخانیات دارند، رخ می‌دهد. احتمالاً حتی استفاده از دهان‌شویه‌ها نیز می‌تواند منجر به این وضعیت شود.

کاندیدیاز دهانی، که به آن کاندیدیاز دهانی-حلقی نیز گفته می‌شود و به طور عمومی به عنوان برفک دهان شناخته می‌شود، یک علت شایع عفونت غشاهای مخاطی دهان توسط گونه‌های کاندیدا، به ویژه کاندیدا آلبیکنس (Candida albicans)، است. این عارضه در دوران نوزادی که سیستم ایمنی و پاسخ‌های ایمنی در حال توسعه هستند، شایع است.

لیکوپلاکی مودار (Hairy leukoplakia) یک اختلال خوش‌خیم مخاطی است که به دلیل عفونت ویروس اپشتین‌بار (Epstein-Barr virus یا EBV) ایجاد می‌شود و با پلاک‌های سفید بدون درد که معمولاً در حاشیه جانبی زبان و اغلب به صورت دوطرفه ظاهر می‌شوند، شناخته می‌شود. این وضعیت تقریباً همیشه در بیماران دارای نقص ایمنی مشاهده می‌شود.

زبان مودار که به عنوان زبان سیاه نیز شناخته می شود، یک وضعیت بی ضرر است که شامل تجمع کراتین (پروتئین اصلی موجود در مو، پوست، ناخن و همچنین روی زبان) بر روی پرزهای (پاپیلا) سطح زبان است که ظاهری شبیه مو در بالای زبان به همراه تغییر رنگ سفید، زرد، قهوه ای یا سیاه ایجاد می کند. این وضعیت ممکن است به دلیل رشد بیش از حد یک باکتری یا مخمر ایجاد شود. راه های مراقبت زبان مو دار، راه های درمان زبان مو دار

پاخیونیشیا کونژینیتا (Pachyonychia Congenita - PC) یکی از گروه بیماری‌های ارثی پالموپلانتر کراتودرم (palmoplantar keratodermas - PPKs) است که با دیستروفی ناخن هیپرتروفیک و هایپرکراتوز بستر ناخن (پاخیونیشیا) و درد کف پا مشخص می‌شود. یافته‌های مرتبط شامل کراتودرمی پالموپلانتر، لوکوکراتوز دهانی، کیست‌های پیلوسباسه و کراتوزهای فولیکولی در ناحیه تنه و اندام‌ها می‌باشد. این بیماری معمولاً به صورت اتوزومال غالب به ارث می‌رسد و ناشی از جهش در یکی از پنج ژن کدکننده کراتین‌های اپیدرمی (KRT6A، KRT6B، KRT6C، KRT16 و KRT17) است. برخی ویژگی‌ها ممکن است در ماه‌های اول زندگی مشاهده شوند. انواع اتوزومال مغلوب نیز توصیف شده‌اند. برآورد می‌شود که در یک‌سوم موارد، جهش‌ها خودبه‌خودی بوده و به ارث نرسیده‌اند.

دیسکراتوزیس مادرزادی یک اختلال ژنتیکی نادر و چندسیستمی است که با کوتاه شدن تلومرها مرتبط است. این بیماری با هایپرپیگمانتاسیون شبکه‌ای در ناحیه گردن، صورت و تنه، هایپرکراتوز کف دست، لکوپلاکیای پیش‌سرطانی، و ناهنجاری‌های ناخن مشخص می‌شود. شایع‌ترین ناهنجاری‌های ناخن شامل شیارهای طولی، پتریژیوم، یا ناخن‌های آتروفیک/غایب هستند.