بیماری های مشابه

در کودکان، ضایعات پوستی لوپوس اریتماتوز (lupus erythematosus) به دو نوع خاص و غیرخاص طبقه‌بندی می‌شوند. سه زیرگروه اصلی خاص بر اساس مورفولوژی، توزیع، مزمن بودن، ارتباط با لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) و ویژگی‌های بافت‌شناسی، از جمله مکان و عمق نفوذ التهاب وجود دارد. این زیرگروه‌ها به شرح زیر هستند:

سندرم شوگرن (Sjögren syndrome یا SS) یک بیماری خودایمنی است که غدد برون‌ریز را تحت تأثیر قرار می‌دهد و منجر به نفوذ التهابی در غدد اشکی و بزاقی می‌شود. این اختلال عملکرد غدد، باعث خشکی چشم‌ها (xerophthalmia) و کراتوکنژنکتیویت سیکا (keratoconjunctivitis sicca) در چشم‌ها و خشکی دهان (xerostomia) می‌گردد.

درماتیت گرانولوماتوز بینابینی (Interstitial Granulomatous Dermatitis - IGD) یک بیماری گرانولوماتوز نادر و غیرعفونی است. این بیماری معمولاً به عنوان یک عارضه ثانویه از یک بیماری زمینه‌ای رخ می‌دهد. هنگامی که با آرتریت روماتوئید مرتبط باشد، اصطلاح درماتیت گرانولوماتوز بینابینی با آرتریت (Interstitial Granulomatous Dermatitis with Arthritis - IGDA) به کار می‌رود.

تینه‌آ کورپوریس (Tinea corporis) یک وضعیت التهابی موضعی پوست است که به دلیل کلونیزاسیون قارچی در لایه سطحی اپیدرم ایجاد می‌شود. با اینکه این بیماری در بزرگسالان شایع است، اما در نوزادان نادر می‌باشد. گونه‌ای که بیشترین نقش را در این بیماری دارد، تریکوفایتون (Trichophyton) است. ارگانیسم‌های قارچی از طریق تماس مستقیم با افراد آلوده یا از طریق فومیت‌ها به کودکان منتقل می‌شوند. گرانولوم ماجوچی (Majocchi granuloma) ناشی از تهاجم ارگانیسم‌ها به فولیکول مو یا ساقه مو بر روی پوست غیر از پوست سر است. بیماران با نقص ایمنی در معرض خطر عفونت تینه‌آ منتشر هستند.

اریتم آنولار سانتریفوگوم (EAC) با ضایعات دایره‌ای یا چندشکلی مشخص می‌شود که می‌توانند سطحی یا عمقی باشند. ضایعات به‌طور مجزا طی روزها تا ماه‌ها بزرگ می‌شوند و سپس بهبود می‌یابند، اما ممکن است ضایعات جدیدی طی هفته‌ها تا سال‌ها ایجاد شوند. این ضایعات ممکن است در هر نقطه‌ای از بدن ظاهر شوند و معمولاً چندین ضایعه به‌طور همزمان وجود دارد. EAC می‌تواند در هر سنی رخ دهد، اما تمایل دارد که بزرگسالان جوان یا میانسال را تحت تأثیر قرار دهد. این بیماری هیچ تمایلی به جنسیت یا نژاد خاصی ندارد.

سارکوئیدوز یک اختلال سیستمیک است که به‌وسیلۀ سیستم ایمنی واسطه‌گری شده و با تشکیل گرانولوم در اندام‌های درگیر، به‌ویژه پارانشیم ریه و پوست مشخص می‌شود. عامل محرک سیستم ایمنی ناشناخته باقی مانده است و فرضیات مختلفی از جمله عوامل خودایمنی، عفونی و محیطی را شامل می‌شود. استعدادهای ژنتیکی مرتبط با اجزای پاسخ التهابی وجود دارد و سابقه خانوادگی این بیماری خطر ابتلا را افزایش می‌دهد. این بیماری در تمامی سنین، نژادها و قومیت‌ها مشاهده می‌شود، اما بیشترین شیوع آن در مردان بین 30 تا 50 سال و در زنان بین 50 تا 60 سال است و در زنان اندکی شایع‌تر است. بیماری پوستی اغلب اولین علامت سارکوئیدوز سیستمیک است.

اِریتم آنولار ائوزینوفیلیک (Eosinophilic annular erythema یا EAE) یک درماتوز ائوزینوفیلیک نادر با منشأ ناشناخته است. این بیماری بیشتر در بزرگسالان مشاهده می‌شود، اما کودکان نیز ممکن است به آن مبتلا شوند. هیچ عامل خطر مشخصی برای این بیماری وجود ندارد و تفاوتی از نظر جنسیت، نژاد یا قومیت دیده نمی‌شود. احتمالاً این بیماری یک پدیده واکنشی است و ممکن است با اِریتم آنولار دوران کودکی (Annular erythema of infancy یا AEI) مرتبط باشد یا همان‌طور که برخی معتقدند، در طیفی با سلولیت ائوزینوفیلیک (Eosinophilic cellulitis یا EC)، که به عنوان سندرم ولز (Wells syndrome) نیز شناخته می‌شود، قرار دارد.

الاستوزیس پرفورانس سرپیجینوسا (EPS) یک اختلال در فیبرهای الاستیک است که با حذف ترانس‌اپیدرمال فیبرهای الاستیک غیرطبیعی مشخص می‌شود. این بیماری یکی از چهار درماتوز نفوذی کلاسیک است که اکنون تحت عنوان کلی "درماتوز نفوذی اکتسابی" گروه‌بندی می‌شوند. این گروه‌بندی همچنین شامل کلاژینوز نفوذی واکنشی (reactive perforating collagenosis)، فولیکولیت نفوذی (perforating folliculitis)، و بیماری کرل (Kyrle disease) است.

لنفوم‌های پوستی اولیه ممکن است از منشاء سلول‌های T یا B باشند. لنفوم‌های پوستی سلول T (CTCLs) ۷۵٪ تا ۸۰٪ از این لنفوم‌ها را تشکیل می‌دهند و گروهی ناهمگن از نئوپلاسم‌ها هستند که در ارائه بالینی، بافت‌شناسی، ایمونوفنوتیپ، ژنتیک و پیش‌آگهی تفاوت‌های زیادی دارند. CTCLs بیشتر در افراد مسن دیده می‌شود، اما می‌تواند در بیماران در هر سنی رخ دهد. تشخیص قطعی CTCL ممکن است نیاز به بیوپسی‌های بزرگ یا متعدد و همچنین آزمایش‌های تخصصی بر روی نمونه‌های بیوپسی داشته باشد. تعیین نوع CTCL و مرحله‌بندی آن برای تعیین گستردگی بیماری و استراتژی درمان اهمیت دارد.

لیشمانیوز جلدی (Cutaneous Leishmaniasis یا CL) شایع‌ترین نوع لیشمانیوز است که توسط انگل‌های تک‌سلولی لیشمانیا (بیش از ۲۰ گونه مختلف) منتقل می‌شود. ناقل اصلی این انگل‌ها ۹۰ گونه پشه خاکی (Phlebotomine sandfly) است. این بیماری در مناطقی که ناقل و مخازن حیوانی مناسب وجود دارند، شیوع دارد و سالانه حدود ۱ میلیون مورد جدید گزارش می‌شود.

سل (Tuberculosis یا TB) یک عفونت میکوباکتریایی است که عمدتاً توسط مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (Mycobacterium tuberculosis) ایجاد می‌شود، اما می‌تواند توسط مایکوباکتریوم بویس (Mycobacterium bovis) و واکسن ب‌ث‌ژ (BCG) نیز که یک سویه تضعیف‌شده از مایکوباکتریوم بویس است، ایجاد شود. سل در سراسر جهان پراکنده است و برآورد می‌شود که یک‌سوم تا یک‌چهارم جمعیت جهان به این بیماری آلوده هستند (بیشتر بدون علائم ظاهری). بیشترین موارد گزارش‌شده از جنوب شرقی آسیا (۴۳٪)، آفریقا (۲۵٪) و اقیانوس آرام غربی (۱۸٪) است، به طوری که بیش از ۵۰٪ موارد در هند، چین، اندونزی، فیلیپین و پاکستان یافت می‌شود. با وجود کاهش نرخ جهانی ابتلا از سال ۲۰۱۴، در سال ۲۰۲۰ هنوز هم حدود ۱۰ میلیون عفونت جدید تخمین زده شده است. سل همچنان یکی از ده علت اصلی مرگ و میر در جهان است و در سال ۲۰۲۰ حدود ۱.۴ میلیون مرگ به آن نسبت داده می‌شود.

سیفلیس یک عفونت مقاربتی (sexually transmitted infection-STI) است که توسط باکتری ترپونما پالیدوم ایجاد می شود. سیفلیس ثانویه دومین مرحله از 3 مرحله عفونت سیفلیس است و معمولاً 1 تا 3 ماه پس از مرحله اول سیفلیس یعنی سیفلیس اولیه رخ می دهد. تمام افرادی که به سیفلیس مبتلا می شوند، اگر عفونت آنها با آنتی بیوتیک مناسب درمان نشود، به سیفلیس ثانویه مبتلا می شوند. عفونت التیام یافته هیچ ایمنی باقی نمی گذارد، به این معنی که می توانید دوباره آلوده شوید.