بیماری های مشابه

آنژیولیپوماها تومورهای خوش‌خیم بافت نرم هستند که از سلول‌های چربی (adipocytes) تشکیل شده‌اند. از نظر بالینی، این تومورها شبیه لیپوما (Lipoma) هستند، اما ممکن است در هنگام لمس کمی سفت‌تر باشند. در حالی که لیپوماها به‌طور معمول بدون علامت هستند، آنژیولیپوماها می‌توانند حساس یا دردناک باشند. تفاوت آنژیولیپوماها با لیپوماها در ترکیب آنهاست، زیرا آنژیولیپوماها شامل عناصر عروقی و عصبی هستند. اندازه آنژیولیپوماها معمولاً کمتر از ۲ سانتی‌متر است و ممکن است به صورت تکی یا چندگانه ظاهر شوند. این تومورها بیشتر در ناحیه ساعد یافت می‌شوند، اما ممکن است در تنه یا بازوهای بالایی نیز بروز کنند. تقریباً ۵٪ از آنژیولیپوماها خانوادگی هستند و اغلب به صورت الگوی انتقال اتوزومال مغلوب (autosomal recessive) منتقل می‌شوند.

آدیپوزیس دولوروزا (Adiposis dolorosa)، که به‌عنوان بیماری درکوم (Dercum disease) نیز شناخته می‌شود، یک وضعیت نادر است که با تشکیل لیپوم‌های زیرجلدی متعدد دردناک یا بافت چربی دردناک مشخص می‌شود. این وضعیت عمدتاً در زنان چاق بین سنین ۳۵ تا ۵۰ سال رخ می‌دهد. لیپوم‌های دردناک یا نواحی چربی به صورت متقارن توزیع می‌شوند و ممکن است به صورت پراکنده یا موضعی باشند.

اندومتریوز به حضور سلول‌های آندومتر (endometrial cells) در خارج از رحم اطلاق می‌شود که معمولاً در مکان‌های لگنی مانند تخمدان‌ها، مثانه یا روده دیده می‌شود. این بیماری خوش‌خیم، مزمن و اغلب دردناک است و تا ۱۵ درصد از زنان در سنین باروری، از جمله زنان در دوران منارک و یائسگی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

لئوومیوم‌های پوستی (Cutaneous Leiomyomas) تومورهای خوش‌خیم هستند که از عضله صاف منشأ می‌گیرند. بر اساس منشأ عضله صاف، این تومورها به سه زیرگروه تقسیم می‌شوند:

تومور سلول گرانولار (Granular cell tumor) نوعی نئوپلاسم با اتیولوژی ناشناخته است که تصور می‌شود منشأ عصبی دارد. این تومور هم به صورت خوش‌خیم و هم بدخیم وجود دارد، اما فرم‌های بدخیم آن بسیار نادرتر هستند.

نوروفیبروم‌های منفرد (Solitary neurofibromas) تومورهای خوش‌خیم با مرز مشخص و بدون کپسول از بافت‌های نورومزانشیمی (neuromesenchymal tissue) شامل سلول‌های شوان (Schwann cells)، سلول‌های دور عصبی (perineural cells)، فیبروبلاست‌ها (fibroblasts) و ماست‌سل‌ها (mast cells) همراه با آکسون‌های عصبی هستند. این تومورها به صورت پاپول‌ها یا ندول‌های لاستیکی و به رنگ پوست یا بنفش ظاهر می‌شوند و معمولاً بدون علامت هستند. نوروفیبروم‌های منفرد می‌توانند در هر نقطه از بدن ایجاد شوند. این تومورها عمدتاً در بزرگسالی و اواخر نوجوانی بروز می‌کنند و نشانه‌ای از نوروفیبروماتوز (neurofibromatosis) نیستند. تفاوتی در بروز این تومورها بین جنسیت‌ها وجود ندارد.

نوروم‌ها تومورهای خوش‌خیم پوستی از بافت عصبی (سلول‌های شوآن و آکسون‌ها) هستند که می‌توانند به صورت تکی یا چندگانه ظاهر شوند. دو نوع اصلی از نوروم‌های پوستی وجود دارد: ۱) نوروم‌های تروماتیک و ۲) نوروم‌های محصور شده پالیساد.

گرانولومای جسم خارجی یک واکنش التهابی پوستی به مواد خارجی در درم (dermis) یا زیرجلد (subcutis) است که پتانسیل کمی برای تجزیه توسط ماکروفاژها دارد. مواد خارجی می‌توانند غیرزنده، معدنی یا آلی باشند که توسط بدن به عنوان "غیرخودی" شناسایی می‌شوند. شایع‌ترین علل گرانولومای جسم خارجی، پارگی فولیکول‌ها، کیست‌های اپیدرموئید و ضایعات آکنه هستند. پارگی فولیکول‌ها و کیست‌ها باعث می‌شود که کراتین که قبلاً محصور شده بود، به طور مستقیم با درم تماس پیدا کند، جایی که کراتین به عنوان ماده خارجی شناسایی می‌شود. همین موضوع در مورد موها یا ناخن‌های رشد کرده در داخل پوست نیز صدق می‌کند. لیست زیر علل دیگر گرانولومای جسم خارجی و همچنین مسیرهای ورود ممکن را نشان می‌دهد.

هماتوم زیر ناخنی (Subungual Hematoma) به تجمع خون بین ماتریکس ناخن (Nail Matrix) یا بستر ناخن (Nail Bed) و صفحه ناخن (Nail Plate) گفته می‌شود. این حالت می‌تواند بسته به علت و محل هماتوم، تظاهرات بالینی متفاوتی داشته باشد. معمولاً به صورت تغییر رنگ صورتی، قرمز، بنفش، قهوه‌ای یا سیاه که از طریق صفحه ناخن دیده می‌شود، ظاهر می‌گردد. اگر این وضعیت برای چندین ماه باقی بماند، معمولاً به رنگ قهوه‌ای-سیاه در می‌آید که به دلیل تجزیه به هموسیدرین (Hemosiderin) است.

اگزاستوز زیر ناخنی (Subungual exostosis) یک تومور واقعی نیست، بلکه یک تکثیر غیرطبیعی از استخوان طبیعی یا بقایای غضروفی کلسیم‌یافته است که در فالانژ انتهایی (distal phalanx) ایجاد می‌شود. اگزاستوز زیر ناخنی به‌طور مساوی در هر دو جنس شایع است و معمولاً به‌صورت یک ضایعه منفرد در میانگین سنی ۲۶ سال ظاهر می‌شود. این وضعیت به‌طور عمده ناخن شست پا (۸۰٪ از موارد) را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما می‌تواند در سایر ناخن‌های پا یا به‌ندرت در ناخن‌های دست نیز رخ دهد. ناخن شست پای راست نسبت به ناخن شست پای چپ بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرد که احتمالاً به دلیل تروما است. تکثیر معمولاً صفحه ناخن را بالا می‌برد، عمدتاً در لبه دور-جانبی (distolateral edge)، و گاهی شبیه زگیل زیر ناخنی (subungual wart) است. صفحه ناخن ممکن است به‌طور پیشرونده تخریب شود. نیمی از موارد بدون درد هستند، اما اگر اگزاستوز به اندازه کافی بزرگ باشد، ممکن است حساسیت و درد نیز وجود داشته باشد.

ملانوم زیر ناخن (Subungual Melanoma) یک زیرگروه نادر از ملانوم لنتیگینوز آکرال (acral lentiginous melanoma) است که در واحد ناخن به علت هیپرپلازی بدخیم ملانوسیتی در دستگاه ناخن به وجود می‌آید. ملانوم دستگاه ناخن در پوست‌های تیره‌تر مانند افراد آفریقایی (۱۵٪-۲۰٪ از تمام ملانوماها)، بومیان آمریکایی (۳۳٪)، هیسپانیک و آسیایی (۱۰٪-۳۰٪) نسبت به افراد با تبار شمال اروپا (۱٪-۳٪) بیشتر دیده می‌شود. تشخیص این بیماری چالش‌برانگیز و اغلب با تأخیر است (میانگین عمق در زمان تشخیص ۳.۵-۴.۷ میلی‌متر است)، بنابراین می‌تواند مرگ‌ومیر و عوارض قابل‌توجهی به همراه داشته باشد.

کارسینوم سلول سنگفرشی (SCC) دومین شکل شایع سرطان پوست پس از کارسینوم سلول بازال است. SCC معمولاً در پوستی که توسط نور خورشید در نواحی ای مانند سر، گردن، بازوها و پشت دست ها آسیب دیده است، ایجاد می شود. SCC در افرادی که رنگ پوست روشن‌تری دارند و سابقه طولانی قرار گرفتن در معرض آفتاب شدید و طولانی مدت را دارند، بیشتر دیده می‌شود. راه های مراقبت کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های درمان کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های تشخیص کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های پیشگیری کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی

همانژیوم مویرگی لوبولار (Lobular capillary hemangiomas)، که به عنوان گرانولوم پیوژنیک (pyogenic granulomas) نیز شناخته می‌شوند، ضایعات عروقی خوش‌خیم و به سرعت رشد کننده‌ای هستند که معمولاً به صورت تکی ظاهر می‌شوند. علت‌شناسی (etiology) این ضایعات ناشناخته است. این ضایعات ممکن است درون دیگر ناهنجاری‌های عروقی مانند همانژیوم‌های بزرگ‌تر یا تلانژکتازی‌های سطحی (superficial telangiectases) ایجاد شوند. تروما (trauma) نیز می‌تواند به بروز این ضایعات منجر شود. هنگامی که بیش از یک گرانولوم پیوژنیک وجود دارد، ممکن است به صورت خوشه‌ای یا آگمیناته (agminated) باشند.

پارونیشیا (عقربک)، که معمولاً عفونت چین ناخن نامیده می شود، التهاب ناحیه انگشت یا پا در کنار ناخن است، چه در چین نزدیک ناخن (پایه ناخن) یا در چین جانبی ناخن (در دو طرف ناخن). پارونیشیا معمولاً نتیجه یک عفونت باکتریایی است، اما می تواند توسط یک ویروس، به طور معمول ویروس هرپس سیمپلکس، ایجاد شود. همچنین می تواند توسط برخی داروها مانند رتینوئیدها ایجاد شود. التهاب ممکن است در کوتاه‌مدت رخ دهد (پارونیشی حاد)، یا ممکن است یک مشکل طولانی‌مدت (۶ هفته یا بیشتر) یا مشکلی باشد که مدام عود می‌کند (پارونیشی مزمن). راه های مراقبت پارونیشیا باکتریایی، راه های درمان پارونیشیا باکتریایی، راه های تشخیص پارونیشیا باکتریایی

استئوئید استئوما (Osteoid Osteoma) یک نئوپلاسم کوچک و خوش‌خیم است که در استخوان تشکیل می‌شود و دارای یک نیدوس مشخص است که توانایی تبدیل به حالت بدخیم را ندارد. این ضایعه متمایز قطری کمتر از ۲ سانتی‌متر دارد و تومورهایی گرد تا بیضی شکل را به‌طور مستقیم بر روی استخوان بالغ تشکیل می‌دهد.

نوروم‌ها تومورهای خوش‌خیم پوستی از بافت عصبی (سلول‌های شوآن و آکسون‌ها) هستند که می‌توانند به صورت تکی یا چندگانه ظاهر شوند. دو نوع اصلی از نوروم‌های پوستی وجود دارد: ۱) نوروم‌های تروماتیک و ۲) نوروم‌های محصور شده پالیساد.

گرانولومای جسم خارجی یک واکنش التهابی پوستی به مواد خارجی در درم (dermis) یا زیرجلد (subcutis) است که پتانسیل کمی برای تجزیه توسط ماکروفاژها دارد. مواد خارجی می‌توانند غیرزنده، معدنی یا آلی باشند که توسط بدن به عنوان "غیرخودی" شناسایی می‌شوند. شایع‌ترین علل گرانولومای جسم خارجی، پارگی فولیکول‌ها، کیست‌های اپیدرموئید و ضایعات آکنه هستند. پارگی فولیکول‌ها و کیست‌ها باعث می‌شود که کراتین که قبلاً محصور شده بود، به طور مستقیم با درم تماس پیدا کند، جایی که کراتین به عنوان ماده خارجی شناسایی می‌شود. همین موضوع در مورد موها یا ناخن‌های رشد کرده در داخل پوست نیز صدق می‌کند. لیست زیر علل دیگر گرانولومای جسم خارجی و همچنین مسیرهای ورود ممکن را نشان می‌دهد.

اونیکولیز یا بلند شدن ناخن، جدا شدن ناخن دست یا پا از بستر ناخن است. بلند شدن ناخن فضایی را در زیر ناخن ایجاد می کند که خاک و زباله را جمع می کند. هنگامی که آب به زیر ناخن می رسد، باکتری ها و قارچ ها می توانند باعث عفونت آن ناحیه شوند. بلند شدن ناخن اغلب به دلیل نوعی آسیب به ناخن ایجاد می شود. بخشی از ناخن که از بستر ناخن جدا شده است، نمی تواند خود را دوباره بچسباند، بنابراین هدف این است که اجازه دهید ناخن سالم جدید رشد کند، که ممکن است چندین ماه طول بکشد. راه های مراقبت از اونیکولیز (جدا شدن ناخن از بستر)، راه های درمان اونیکولیز (جدا شدن ناخن از بستر)، راه های جلوگیری از اونیکولیز (جدا شدن ناخن از بستر)

پورفیریاها (Porphyrias) گروهی از بیماری‌ها هستند که از نقص یا اختلال در آنزیم‌های درگیر در ساخت هم (heme) ناشی می‌شوند. چندین نوع پورفیریا دارای ویژگی‌های پوستی هستند. پورفیریاهای با ویژگی‌های پوستی تاولی شامل پورفیریای پوستی تأخیری (Porphyria Cutanea Tarda - PCT) و پورفیریای هپاتواریتروپوئتیک می‌شوند. پورفیریاهای با ویژگی‌های پوستی غیرتاولی شامل پروتوپورفیریای اریتروپوئتیک و پروتوپورفیریای وابسته به X می‌باشند. پورفیریاهایی که می‌توانند هم ویژگی‌های پوستی تاولی و هم حملات حاد نوروویسرال داشته باشند شامل پورفیریای کوپروارثی (Hereditary Coproporphyria) و پورفیریای واریگیت (Variegate Porphyria - VP) هستند. پورفیریاهایی که فقط علائم نوروویسرال بدون یافته‌های پوستی دارند شامل پورفیریای حاد متناوب (Acute Intermittent Porphyria) و پورفیریای نقص دلتاآمینولولینیک اسید دهیدراتاز (Delta-Aminolevulinic Acid Dehydratase Deficiency Porphyria) می‌شوند.

پسوپورفیریا (Pseudoporphyria) یک بیماری پوستی تاولی است که به صورت انتشار یافته در نقاطی از پوست که در معرض نور قرار دارند، ظاهر می‌شود و ویژگی‌های بالینی و بافت‌شناسی مشابه پورفیریا کوتانئا تارد (porphyria cutanea tarda یا PCT) دارد، اما هیچ‌گونه ناهنجاری در پورفیرین‌های پلاسما، ادرار یا مدفوع مشاهده نمی‌شود.