بیماری های مشابه

درماتیت اصطلاحی است که برای توصیف التهاب پوست به دلیل پوسته پوسته شدن، خشن یا خشک شدن پوست، قرمزی، خارش و گاهی تراوش و فرسایش استفاده می شود. استاز اصطلاحی است که برای توصیف تورم پا که در شرایط گردش خون ضعیف و تجمع مایعات مشاهده می شود استفاده می شود. درماتیت استازی, التهاب و تجزیه پوست است که به دلیل تجمع مایع در زیر پوست اتفاق می افتد. درماتیت استاز می تواند به دلیل نارسایی وریدی (نقص دریچه عروق خونی)، نارسایی قلبی و سایر شرایطی باشد که باعث تورم، معمولاً در پاها می شود.

بیماری نکروبیوزیس لیپویدیکا (Necrobiosis lipoidica - NL) یک بیماری نادر و مزمن گرانولوماتوز است که با پلاک‌های آتروفیک (atrophic plaques) کم‌تحرک مشخص می‌شود و به‌طور معمول در اندام‌های تحتانی بروز می‌کند.

گرانولوما آنولار (Granuloma annulare) یک اختلال التهابی شایع پوستی با علت ناشناخته است که درم (dermis) یا بافت‌های زیرجلدی (subcutaneous tissues) را درگیر می‌کند. این بیماری در کودکان و بزرگسالان مشاهده می‌شود و میزان بروز آن در دهه سوم یا چهارم زندگی به اوج می‌رسد. این وضعیت در دختران بیشتر از پسران رخ می‌دهد.

لیکن پلان (LP) یک بیماری پوستی پاپولواسکواموس همراه با خارش است که در آن لنفوسیت‌های T خود واکنش‌گر به کراتینوسیت‌های قاعده‌ای در پوست، غشاهای مخاطی، فولیکول‌های مو و یا واحدهای ناخن حمله می‌کنند. علت این بیماری به طور دقیق مشخص نیست، اما ویروس‌ها، داروها و آلرژن‌های تماسی به عنوان عوامل احتمالی مطرح شده‌اند.

هیپرپیگمانتاسیون پس التهابی ، تیره شدن پوست در ناحیه آسیب دیده یا التهاب قبلی، ناشی از افزایش رنگدانه (ملانین) باقی مانده از فرآیند بهبود است. آکنه یکی از علل شایع به وجود آمدن هیپرپیگمانتاسیون است، باید اشاره کرد هر نوع آسیب پوستی (به عنوان مثال، خراشیدگی، بریدگی، سوختگی، نیش حشرات، و مالش مزمن) و بسیاری از اختلالات پوستی دیگر، مانند اگزما (درماتیت آتوپیک)  می تواند موجب به وجود آمدن این بیماری شود.

پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی است که با تکثیر بیش از حد سلول‌های اپیدرمی و التهاب مشخص می‌شود و منجر به ایجاد پلاک‌های ضخیم، پوسته‌پوسته و اریتماتوز می‌گردد. علت پسوریازیس به طور کامل درک نشده و به نظر می‌رسد که چندعاملی باشد، با اجزای ژنتیکی و محیطی.

خراش‌های عصبی یک وضعیت پوستی است که از خارش یا خاراندن مکرر و عادت‌گونه پوست، بدون وجود بیماری زیربنایی ایجاد می‌شود. برخلاف بیماران مبتلا به درماتیت آرتیفکتا (dermatitis artefacta)، افراد مبتلا به خراش‌های عصبی معمولاً به ایجاد ضایعات توسط خودشان اذعان دارند. این اختلال عمدتاً در زنان میانسال دیده می‌شود، اما می‌تواند در بیماران در هر سنی نیز مشاهده شود. خاراندن مداوم می‌تواند به چرخه خارش-خاراندن-جوش منجر شود و وضعیت را تداوم بخشد.

کاپیلاریت (Capillaritis) شرایطی است که در آن التهاب ریزترین رگ‌های خونی پوست منجر به نشت خون و پتشی (نقاط ریز خونریزی زیر پوست می‌شود که با فشار دادن روی آن‌ها سفید نمی‌شوند). کاپیلاریت اغلب در افرادی که برای مدت طولانی می ایستند، مانند افرادی که برای کار زیاد روی پاهای خود هستند، دیده می شود. کاپیلاریت می تواند به طور متناوب ظاهر شود و از بین برود. شایع ترین محل در مویرگ ها پاها اتفاق می افتد، اما می تواند روی تنه و بازوها نیز رخ دهد. کاپیلاریت هرگز روی صورت رخ نمی دهد. کاپیلاریت ممکن است به صورت زیر ظاهر شود: پتشی های قهوه ای قرمز یا قهوه ای تیره در پوست تیره یا پتشی های قرمز روشن یا قرمز تیره در رنگ های پوست روشن تر تغییرات رنگی در ضایعات ممکن است در مراحل مختلف رشد دیده شود پتشی ها می توانند ادغام شوند و لکه های پتشیال را تشکیل دهند راه های درمان کاپیلاریت، راه های خودمراقبتی کاپیلاریت، راه های تشخیص کاپیلاریت

آمیلوئیدوزیس لیکن (Lichen amyloidosis) شایع‌ترین نوع آمیلوئیدوزیس پوستی اولیه (primary cutaneous amyloidosis) است. این دسته شامل آمیلوئیدوزیس ماکولار (macular amyloidosis)، آمیلوئیدوزیس ندولار (nodular amyloidosis)، آمیلوئیدوزیس پوستی مشابه پویکیلودرما (poikiloderma-like cutaneous amyloidosis)، آمیلوئیدوزیس پوستی اولیه ناحیه کونچا (primary cutaneous amyloidosis of the auricular concha)، و مورد بسیار نادر آمیلوئیدوزیس کوتیس دیسکرومیکا (amyloidosis cutis dyschromica) نیز می‌شود. در آمیلوئیدوزیس لیکن، ماده‌ای پروتئینی به نام آمیلوئید که از کراتینوسیت‌ها (keratinocytes) مشتق می‌شود، در درم سطحی (superficial dermis) رسوب می‌کند بدون اینکه بافت‌های دیگر درگیر شوند.

واسکولیت (Vasculitis) اصطلاحی عمومی است که به گروهی بزرگ و ناهمگن از اختلالات اشاره دارد که با التهاب عروق خونی مشخص می‌شوند. هیچ سیستم طبقه‌بندی یکنواختی برای واسکولیت وجود ندارد، اگرچه زیرگروه‌ها معمولاً بر اساس اندازه عروق درگیر، نوع کمپلکس‌های ایمنی در گردش، و دیگر ویژگی‌های هیستوپاتولوژیک و بالینی دسته‌بندی می‌شوند. در بسیاری از موارد، آسیب به عروق خونی منجر به نشت گلبول‌های قرمز و بروز پورپورای قابل لمس (palpable purpura) بر روی پوست می‌شود. علائم پوستی شایع دیگر واسکولیت شامل زخم‌های پوستی، پدیده رینود (Raynaud phenomenon)، و لیودو رتیکولاریس (livedo reticularis) است.