بیماری های مشابه

نورالژی تری‌ژمینال (Trigeminal neuralgia) یا تیک دولورو (Tic douloureux) یک اختلال عصبی مزمن در عصب جمجمه‌ای پنجم (عصب تری‌ژمینال) است که باعث درد مشخصی در صورت می‌شود. درد مرتبط با نورالژی تری‌ژمینال معمولاً تیز، کوتاه‌مدت (از چند ثانیه تا ۲ دقیقه)، یک‌طرفه و در توزیع یک یا چند شاخه از عصب تری‌ژمینال است. با این حال، یک چهارم تا نیمی از بیماران دارای درد مداوم همراه در ناحیه عصب تری‌ژمینال هستند که به آن نورالژی تری‌ژمینال با درد مداوم همراه (که قبلاً نورالژی تری‌ژمینال نوع ۲ نامیده می‌شد) گفته می‌شود. سمت راست صورت بیشتر از سمت چپ تحت تأثیر قرار می‌گیرد. نواقص حسی و حرکتی وجود ندارند. اغلب نقطه‌ای در صورت وجود دارد که درد را تحریک می‌کند، بنابراین فعالیت‌هایی مانند اصلاح صورت، مسواک زدن یا شستن صورت می‌تواند منجر به شروع حمله درد شود. درد پاروکسیسمال تحریک‌شده تقریباً در همه بیماران گزارش می‌شود. حملات در دوره‌های زمانی رخ می‌دهند و اغلب به دنبال آن‌ها بهبودی خودبه‌خودی رخ می‌دهد. با این حال، درد معمولاً طی ماه‌ها تا سال‌ها بازمی‌گردد. بیماران با بیماری شدید ممکن است کیفیت زندگی پایینی داشته باشند و در معرض خطر بالای افکار خودکشی باشند.

سردردهای میگرنی (Migraine headaches) به صورت عودکننده، با شدت متوسط تا شدید ظاهر می‌شوند و معمولاً به صورت یک‌طرفه هستند. این دردها معمولاً ضربان‌دار یا نبض‌دار (pulsating) هستند و بین ۴ تا ۷۲ ساعت به طول می‌انجامند. حالت تهوع و/یا استفراغ، حساسیت به نور (photophobia) و/یا حساسیت به صدا (phonophobia) ممکن است با این سردردها همراه باشند. علائم معمولاً با فعالیت بدتر می‌شوند. سردردها ممکن است با یا بدون تجربه اورا (aura) که نوعی اختلال گذرا در بینایی، زبان، حسی یا حرکتی است، آغاز شوند. طبقه‌بندی بین‌المللی اختلالات سردرد، ویرایش سوم (ICHD-3)، سه دسته اصلی را شناسایی می‌کند: میگرن بدون اورا، میگرن با اورا و میگرن مزمن.

بیماری نوروپاتی محیطی (peripheral neuropathy) به اختلالی اطلاق می‌شود که یک یا چند عصب محیطی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. علل متعددی برای این بیماری وجود دارد که شامل بیماری‌های سیستمیک مانند دیابت (diabetes) [نوع ۱ و نوع ۲]، سندرم متابولیک (metabolic syndrome)، اختلالات ژنتیکی مانند بیماری شارکو-ماری-توث (Charcot-Marie-Tooth disease)، آتاکسی فردریش (Friedreich ataxia)، آمیلوئیدوز (amyloidosis)، بیماری‌های التهابی/خودایمنی مانند سندرم گیلن-باره (Guillain-Barré syndrome)، بیماری شوگرن (Sjögren disease)، عفونت‌هایی مانند ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)، جذام (leprosy)، هپاتیت C، کمبودهای ویتامینی و تغذیه‌ای مانند کمبود ویتامین B12 و کمبود مس، داروها یا سموم مانند شیمی‌درمانی، فلوروکینولون‌ها، الکل، تروما یا آسیب‌های فشاری می‌باشند. آسیب ممکن است در اعصاب حسی، حرکتی و/یا خودکار (autonomic) رخ دهد و علائم بسته به نوع اعصاب درگیر متفاوت است.

نوروپاتی دیابتی (Diabetic neuropathy) یکی از عوارض مزمن و پاتولوژیک مرتبط با دیابت ملیتوس (diabetes mellitus) است که در اثر آسیب عصبی ناشی از صدمه میکروواسکولار (microvascular injury) به عروق خونی کوچک که اعصاب را تغذیه می‌کنند، به وجود می‌آید و منجر به اختلال در عملکرد اعصاب حسی و حرکتی محیطی و/یا اعصاب خودمختار می‌شود. اگرچه معمولاً اعصاب دورتر و کوچک‌تر را تحت تأثیر قرار می‌دهد، انفارکتوس اعصاب بزرگ پروگزیمال نیز می‌تواند رخ دهد.

مرالژی پارستتیکا که به عنوان نوروپاتی جلدی فمورال جانبی (lateral femoral cutaneous neuropathy) نیز شناخته می‌شود، با علائمی مانند پارستزی (paresthesias)، بی‌حسی، دیس‌استزی (dysesthesia)، و گاهی درد در ناحیه قدامی-جانبی ران مشخص می‌شود. علائم این بیماری معمولاً با ایستادن یا راه رفتن تشدید می‌شود و با نشستن تسکین می‌یابد. از آنجا که عصب جلدی فمورال جانبی فاقد هرگونه جزء حرکتی است، ضعف عضلانی با این شرایط همراه نیست. شیوع مرالژی پارستتیکا ۳ در ۱۰،۰۰۰ بیمار است و در بزرگسالان میانسال شایع‌تر است، اما می‌تواند در تمام گروه‌های سنی رخ دهد.

مولتیپل مونونوریتیس (Mononeuritis Multiplex) یک نوروپاتی محیطی حسی و حرکتی است که دو یا چند ناحیه عصبی غیرمجاور را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این نوروپاتی در ابتدا به‌صورت نامتقارن بروز می‌کند، اما ممکن است با پیشرفت بیماری به تقارن برسد. علائم شامل درد سوزشی یا درد مبهم، بی‌حسی، سوزن‌سوزن شدن و/یا ضعف می‌باشد.

نورولموم‌ها که با نام‌های شوانوما (schwannomas)، نورینوما (neurinomas) و تومورهای سلول شوان (Schwann cell tumors) نیز شناخته می‌شوند، تومورهای خوش‌خیم و نادری هستند که از سلول‌های شوان پوشش اعصاب محیطی یا جمجمه‌ای منشأ می‌گیرند. این تومورها به‌طور معمول به صورت خودبه‌خودی ایجاد می‌شوند، اما ممکن است در محل‌های آسیب‌دیده قبلی نیز رخ دهند. بروز این تومورها در زنان کمی بیشتر از مردان است و می‌توانند در هر سنی ظاهر شوند. اگرچه بیشتر این تومورها به صورت منفرد و بدون ارتباط با هیچ سندرومی بروز می‌کنند، اما ممکن است در بیماران مبتلا به نوروفیبروماتوزیس (neurofibromatosis) نیز دیده شوند. همچنین گزارش‌هایی از بروز نورولموم‌های متعدد وجود دارد. این تومورها ممکن است بدون علامت، حساس یا دردناک باشند و به ندرت پارستزی (paresthesias) ممکن است رخ دهد.

درماتیت تماسی آلرژیک (Allergic contact dermatitis) نوعی اگزما (درماتیت آتوپیک) است که در اثر واکنش به یک آلرژن (ماده حساسیت زا) ایجاد می شود. برخلاف درماتیت تماسی تحریک‌کننده (irritant contact dermatitis) که در زمان تماس ماده حساسیت‌زا با پوست رخ می‌دهد، درماتیت تماسی آلرژیک حدود 24 تا 72 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض آن رخ می‌دهد. شیوع آلرژن‌هایی که باعث درماتیت تماسی آلرژیک می‌شوند، اغلب با گذشت زمان تغییر می‌کنند، زیرا برخی از مواد شیمیایی در تولید محصولاتی که با پوست در تماس هستند، دائما در حال تغییر است. اخیراً، علل شایع درماتیت تماسی آلرژیک عبارتند از نیکل، کرومات ها، مواد شیمیایی لاستیکی و نئومایسین. حساسیت زا های رایج در عموم مردم جامعه شامل عطر، فرمالدئید، لانولین (چربی های موجود در پماد ها و لوازم آرایشی) و بسیاری دیگر از مواد شیمیایی رایج محیطی می باشد.

درماتیت تماسی تحریکی یک واکنش است که به‌دلیل آسیب فیزیکی یا شیمیایی مستقیم به اپیدرم (epidermis) ایجاد می‌شود. آسیب ناشی از یک ماده تحریک‌کننده منجر به التهاب می‌شود که به‌صورت اریتما (erythema)، ادم (edema) و پوسته‌پوسته شدن در پوست نمایان می‌گردد. اپیدرم نازک نوزادان و کودکان خردسال می‌تواند در برابر این مواجهه‌ها آسیب‌پذیر باشد.

اگزما (درماتیت آتوپیک) یک بیماری شایع و مزمن پوستی است که با خشکی پوست همراه است . این بیماری با خارش یا سوزش شروع می شود، با خاراندن تشدید یافته و موجب ظاهر شدن راش های پوسته پوسته شده  قرمز رنگی بر روی پوست می شود. اگزما یک بیماری وراثتی است و غالبا با بیماری های حساسیتی همچون آسم، کهیر، حساسیت غذایی، حساسیت پوستی و تب یونجه (رینیت آلرژیک) عود می کند. شدت اگزما معمولاً در پاسخ به عوامل محیطی مختلف افزایش یا کاهش می یابد. عفونت های پوستی، گرمای بیش از حد، زمستان (یا آب و هوای سرد و خشک)، عطرها، مواد شوینده/صابون، لباس های زبر و ساینده (مانند پشم های خارش آور)، مواد شیمیایی، دود و استرس ممکن است باعث تشدید یا بدتر شدن اگزما شوند. خاراندن ممکن است موجب آسیب دیدن( مانند جوش زدن یا آکنه) پوست شده و در نتیجه احتمال ابتلا به عفونت را افزایش دهد. در حالی که این محرک های محیطی ممکن است اگزما را بدتر کنند، اما دلیل ابتلا به این بیماری پوستی نیستند. راه های مراقبت درماتیت آتوپیک (اگزما)، راه های درمان درماتیت آتوپیک (اگزما)، راه های درمان درماتیت آتوپیک (اگزما)

رادیکولومیلیت (Radiculomyelitis) به التهاب نخاع و ریشه‌های عصبی اشاره دارد که می‌تواند علائمی نظیر درد، اختلالات حسی، ضعف و اختلال عملکرد روده و مثانه را ایجاد کند. رادیکولومیلیت ممکن است به دلیل عفونت، بدخیمی (گسترش لپتومننژیال)، اختلالات التهابی و قرار گرفتن در معرض مواد سمی رخ دهد. از جمله عفونت‌های شایع مرتبط با این بیماری می‌توان به ویروس HIV، ویروس هرپس سیمپلکس، سل، سیفلیس سوم، عفونت سایتومگالوویروس و بیماری لایم اشاره کرد.