بیماری های مشابه

تونسیلیت اصطلاحی کلی است که به التهاب بافت لوزه (tonsillar tissue) اشاره دارد. بسیاری از عوامل بیماری‌زا می‌توانند باعث تونسیلیت شوند که معمولاً با فارنژیت ویروسی یا باکتریایی حاد (acute viral or bacterial pharyngitis) همراه است. این عوامل شامل گروه‌های A، C و G استرپتوکوک (Streptococcus)، فوزوباکتریوم نکروفوروم (Fusobacterium necrophorum)، نایسریا گونوره‌آ (Neisseria gonorrhoeae)، کورینه‌باکتریوم دیفتریه (Corynebacterium diphtheriae) و عوامل ویروسی هستند.

فارنژیت استرپتوکوکی (Streptococcal Pharyngitis) یا گلودرد استرپتوکوکی، یک عفونت حاد و التهاب حلق است که هم کودکان و هم بزرگسالان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. استرپتوکوک گروه A بتاهمولیتیک (GABHS، یا Streptococcus pyogenes) شایع‌ترین عامل باکتریایی فارنژیت است. این عفونت از طریق ترشحات تنفسی منتقل می‌شود.

فارنژیت ویروسی (Viral Pharyngitis) به التهاب حلق ناشی از یکی از ویروس‌های متعدد اطلاق می‌شود.

مونونوکلئوز عفونی توسط ویروس اپشتین-بار (Epstein-Barr virus یا EBV)، یکی از اعضای خانواده ویروس‌های هرپس انسانی، ایجاد می‌شود. دوره پیش‌درآمدی (prodromal) این بیماری شامل علائمی مانند سردرد، احساس ناخوشی عمومی (malaise)، درد عضلانی (myalgia) و خستگی است که به مدت ۳ تا ۵ روز به طول می‌انجامد. در بزرگسالان، تب تا ۳۹ درجه سانتی‌گراد (۱۰۲.۲ درجه فارنهایت) ممکن است به مدت ۷ تا ۱۰ روز یا در موارد شدیدتر، بیشتر ادامه یابد و ۸۰ تا ۹۵ درصد افراد از وجود تب خبر می‌دهند.

مراقبت اورژانسی ممکن است شامل آنتی‌بیوتیک‌های وسیع‌الطیف وریدی (IV)، تخلیه جراحی و حمایت از راه هوایی باشد.

اصطلاحات و طبقه‌بندی‌های موجود برای تعریف طیف گسترده‌ای از نفوذهای لنفوپرولیفراتیو بدخیم پوستی متغیر و در حال تکامل هستند. طبقه‌بندی‌های کنونی بر اساس یافته‌های بالینی، پاتولوژیک، ایمونوپاتولوژیک، مولکولی و سیتوژنتیک استوارند. سازمان بهداشت جهانی (WHO) در اصلاح طبقه‌بندی لنفوم اروپایی-آمریکایی تجدیدنظرشده (REAL)، سه دسته اصلی از بدخیمی‌های لنفوئیدی را به رسمیت می‌شناسد: لنفوم‌های سلول B، سلول T / سلول‌های قاتل طبیعی (NK) و لنفوم هوچکین. این طبقه‌بندی شامل لنفوم‌ها و لوسمی‌های لنفوئیدی می‌شود. هر یک از این دسته‌ها به زیرمجموعه‌های بیشتری تقسیم می‌شوند. به عنوان مثال، می‌توان به لنفوم‌های اولیه پوستی سلول B و لنفوم‌های اولیه پوستی سلول T (CTCL) اشاره کرد.

اپی‌گلوتیت (Epiglottitis) یک التهاب بالقوه خطرناک در اپی‌گلوت و فضای سوپراگلوتیک است که می‌تواند بر اثر عفونت (مانند هموفیلوس آنفلوآنزا نوع ب [Haemophilus influenzae type b] یا Hib) یا آسیب (مانند جسم خارجی، مواد خورنده یا آسیب حرارتی) ایجاد شود. با تورم اپی‌گلوت، احتمال انسداد راه‌های هوایی وجود دارد و این وضعیت می‌تواند به یک اورژانس پزشکی تبدیل شود. علائم بالینی شامل تب بالا، گلودرد، دشواری در بلع، تنگی نفس (Dyspnea)، خشونت صدا (Hoarseness)، استریدور (Stridor)، تاکی‌کاردی (Tachycardia)، ریزش بزاق و صدای شبیه به سیب‌زمینی داغ یا دیسفونی (Dysphonia) می‌باشد.

دیفتری یک بیماری است که توسط باکتری کورینه‌باکتریوم دیفتریا (Corynebacterium diphtheriae)، یک باسیل گرم مثبت و چندشکلی، ایجاد می‌شود که میزان بیماری‌زایی آن عمدتاً به دلیل اگزوتوکسین (exotoxin) قوی آن است.