فارنژیت ویروسی (Viral Pharyngitis) به التهاب حلق ناشی از یکی از ویروس‌های متعدد اطلاق می‌شود.

ویروس‌های عامل فارنژیت شامل رینوویروس (Rhinovirus)، آدنوویروس (Adenovirus)، ویروس اپشتین-بار (Epstein-Barr Virus)، ویروس هرپس سیمپلکس (Herpes Simplex Virus)، ویروس آنفلوانزا (Influenza Virus)، پاراآنفلوانزا (Parainfluenza Virus)، ویروس کرونا (Coronavirus)، انتروویروس (Enterovirus)، ویروس سنسیشیال تنفسی (Respiratory Syncytial Virus یا RSV)، سیتومگالوویروس (Cytomegalovirus) و ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) هستند.

علائم شایع:

• گلودرد
• تب
• علائم عفونت دستگاه تنفسی فوقانی

علائمی که بیشتر نشان‌دهنده فارنژیت ویروسی (در مقابل باکتریایی) هستند:

• التهاب ملتحمه (Conjunctivitis)
• کوریزا (Coryza؛ آبریزش یا گرفتگی بینی)
• سرفه (Cough)
• اسهال (Diarrhea)
• ضایعات اولسراتیو مشخص (Discrete Ulcerative Lesions)

ویژگی‌های تشخیصی:

• علائم ویروس‌های مختلف اغلب با هم همپوشانی دارند.
• علائم ویروسی و باکتریایی نیز شباهت‌های قابل‌توجهی دارند.
• در شرایط بالینی، به‌طور معمول امکان شناسایی عامل عفونی تنها بر اساس علائم و معاینه وجود ندارد.

این بیماری هم در کودکان و هم در بزرگسالان رخ می‌دهد، اما در کودکان شایع‌تر است.