بیماری های مشابه

آمیوتروفی نوروپاتیک ایدیوپاتیک، که به‌طور عمومی به‌عنوان سندرم پارسونج-ترنر (Parsonage-Turner syndrome) شناخته می‌شود و همچنین به عنوان نوریت حاد بازویی یا نورالژی بازویی نیز معروف است، یک وضعیت التهابی غیرتروماتیک است که شبکه بازویی (brachial plexus) را درگیر می‌کند. این بیماری با درد شدید شانه که به دنبال آن ضعف پیشرونده عضلانی، آتروفی و نقایص حسی به‌صورت پراکنده ظاهر می‌شوند، شناخته می‌شود.

فیبرومیالژیا یک بیماری مزمن و غیرپیش‌رونده است که با درد گسترده در بافت‌های نرم بدن همراه است و بدون التهاب می‌باشد. این بیماری می‌تواند با خستگی، اختلالات شناختی، علائم روان‌پزشکی و علائم جسمی متعدد مرتبط باشد. گزارش‌ها نشان می‌دهند که فیبرومیالژیا در زنان (از جوانان تا میانسالان) بیش از مردان رخ می‌دهد، اما در کودکان نیز ممکن است مشاهده شود. این بیماری ممکن است توسط عفونت، ضربه، استرس یا جراحی تحریک شود، یا به‌تدریج و بدون رویداد تحریک‌کننده شناخته‌شده‌ای آغاز شود. همچنین ممکن است ارتباط خانوادگی وجود داشته باشد. با اتیولوژی نامشخص، ممکن است به اختلال در تنظیم درد مرتبط باشد.

سندرم کمپارتمان (Compartment syndrome) زمانی رخ می‌دهد که فشار درون کمپارتمان فاسیال (fascial compartment) از فشار پرفیوژن (perfusion pressure) بیشتر شود، که این امر به کاهش پرفیوژن کمپارتمان، ایسکمی (ischemia) و در نهایت نکروز (necrosis) عضلات و اعصاب محصور منجر می‌شود. این سندرم می‌تواند در هر مکانی که عضله اسکلتی توسط فاسیا احاطه شده باشد، رخ دهد. درد بیش از حد نسبت به شدت آسیب، مهم‌ترین یافته فیزیکی است؛ کمپارتمان‌ها ممکن است سفت و محکم به نظر برسند.

بیماری شریان محیطی (Peripheral Arterial Disease - PAD) یک اختلال بالینی است که منجر به تنگی یا انسداد عروق غیرقلبی می‌شود. آترواسکلروز (Atherosclerosis) شایع‌ترین علت در بزرگسالان بالای ۴۰ سال است. عوامل خطر برای ابتلا به PAD شامل سن بالای ۷۰ سال، سابقه خانوادگی، سیگار کشیدن، دیابت، فشار خون بالا (Hypertension)، هایپرلیپیدمی (Hyperlipidemia) و هموسیستئینمی (Homocysteinemia) هستند.

واسکولیت (Vasculitis) اصطلاحی عمومی است که به گروهی بزرگ و ناهمگن از اختلالات اشاره دارد که با التهاب عروق خونی مشخص می‌شوند. هیچ سیستم طبقه‌بندی یکنواختی برای واسکولیت وجود ندارد، اگرچه زیرگروه‌ها معمولاً بر اساس اندازه عروق درگیر، نوع کمپلکس‌های ایمنی در گردش، و دیگر ویژگی‌های هیستوپاتولوژیک و بالینی دسته‌بندی می‌شوند. در بسیاری از موارد، آسیب به عروق خونی منجر به نشت گلبول‌های قرمز و بروز پورپورای قابل لمس (palpable purpura) بر روی پوست می‌شود. علائم پوستی شایع دیگر واسکولیت شامل زخم‌های پوستی، پدیده رینود (Raynaud phenomenon)، و لیودو رتیکولاریس (livedo reticularis) است.

مننژیوم (Meningioma) توموری است که از مننژ (Meninges) منشاء گرفته و به دورا ماتر (Dura Mater) مغز یا نخاع متصل می‌شود. این تومور شایع‌ترین تومور داخل جمجمه‌ای در بزرگسالان است و ۳۴ درصد از کل تومورهای اولیه سیستم عصبی مرکزی را تشکیل می‌دهد. این تومور که بر پایه دورا قرار دارد، در زنان دو برابر بیشتر از مردان رخ می‌دهد. اوج بروز آن در دهه ششم زندگی است و در کودکان نادر است.

مدولوبلاستوما (Medulloblastoma) یک تومور اولیه مغزی بدخیم است که در حفره خلفی (posterior fossa) نزدیک به بطن چهارم (fourth ventricle) قرار دارد. این تومور شایع‌ترین تومور بدخیم مغزی در کودکان است. یک‌سوم موارد در کودکانی که کمتر از ۳ سال سن دارند، دیده می‌شود. در بزرگسالان، این تومور معمولاً قبل از سن ۴۰ سالگی بروز می‌کند.

اپاندیموما (Ependymoma) یک تومور مغزی یا نخاعی است که از سلول‌های اپاندیمال (Ependymal cells) منشأ می‌گیرد. اپاندیموماها ۴٪ از تومورهای سیستم عصبی مرکزی (CNS) در بزرگسالان و ۱۰٪ از تومورهای CNS در کودکان را تشکیل می‌دهند. در کودکان، این تومورها اغلب در بطن چهارم و حفره خلفی (posterior fossa) قرار دارند، در حالی که در بزرگسالان بیشتر در نخاع مشاهده می‌شوند. در نخاع، این تومورها تمایل به وقوع در مرکز دارند که منجر به گسترش متقارن نخاع می‌شود. اوج بروز اپاندیموما در بزرگسالان بین سنین ۳۰ تا ۴۰ سالگی است.

سندرم گیلن-باره (Guillain-Barré syndrome یا GBS) شامل طیفی از پلی‌نورپاتی‌های نادر و حاد مرتبط با سیستم ایمنی است که ویژگی‌ها و تظاهرات بالینی متنوعی دارند. این سندرم به دو زیرگروه اصلی تقسیم می‌شود: دمیلینیزاسیون و آکسونی. فرم‌های دمیلینیزاسیون شامل پلی‌نورپاتی حاد التهابی دمیلینیزان (acute inflammatory demyelinating polyneuropathy یا AIDP) و نوع بالینی سندرم میلر فیشر (Miller Fisher syndrome یا MFS) هستند. فرم‌های آکسونی شامل نوروپاتی آکسونی حرکتی حاد (acute motor axonal neuropathy یا AMAN) و نوروپاتی آکسونی حرکتی-حسی حاد (acute motor-sensory axonal neuropathy یا AMSAN) می‌باشند.