آمیوتروفی نوروپاتیک ایدیوپاتیک، که به‌طور عمومی به‌عنوان سندرم پارسونج-ترنر (Parsonage-Turner syndrome) شناخته می‌شود و همچنین به عنوان نوریت حاد بازویی یا نورالژی بازویی نیز معروف است، یک وضعیت التهابی غیرتروماتیک است که شبکه بازویی (brachial plexus) را درگیر می‌کند. این بیماری با درد شدید شانه که به دنبال آن ضعف پیشرونده عضلانی، آتروفی و نقایص حسی به‌صورت پراکنده ظاهر می‌شوند، شناخته می‌شود.
علل / مکانیسم آسیب معمول: PTS یک وضعیت ایدیوپاتیک است و در حدود نیمی از موارد به‌طور خودبخود رخ می‌دهد. رویدادهای مختلفی نیز با شروع این وضعیت مرتبط شده‌اند، از جمله عفونت‌های باکتریایی یا ویروسی اخیر، تمرینات شدید و بارداری.
تاریخچه کلاسیک و نحوه بروز: بیماران معمولاً با درد حاد تا تحت حاد یک‌طرفه در شانه، بازو یا زیر بغل مراجعه می‌کنند که به دنبال آن ضعف و تغییرات حسی متغیر ظاهر می‌شود و اغلب شانه، گردن و بالای بازو را درگیر می‌کند. درد معمولاً شدید، مداوم و یک‌طرفه است (بیشتر در سمت راست از چپ، اما در تا ۳۰٪ موارد به‌صورت دوطرفه گزارش شده است) و برای چند روز تا ۲ ماه ادامه دارد. ضعف عضلانی پیشرونده و آتروفی از چند ساعت تا چند هفته پس از شروع درد آغاز می‌شود و به‌صورت مشخص در توزیع پراکنده شبکه بازویی بالا شامل عضلات اطراف کتف و اطراف بازو (در ۷۰٪ موارد) با (۵۰٪) یا بدون (۲۰٪) درگیری عصب سینه‌ای بلند رخ می‌دهد. نقایص حسی از جمله بی‌حسی و/یا پارستزی در اکثر موارد رخ می‌دهد و معمولاً ناحیه شانه و/یا بازوی جانبی را در بر می‌گیرد. موارد نادر می‌توانند اعصاب خارج از شبکه بازویی مانند اعصاب فرنیک و راجعه حنجره‌ای را درگیر کنند که به مشکلات تنفسی منجر می‌شود. بیشتر بیماران بهبودی متوسط تا کامل را تجربه می‌کنند که در طول ماه‌ها رخ می‌دهد.
شیوع / فراوانی: PTS به‌عنوان یک بیماری نادر در نظر گرفته شده است، با شیوع تخمینی ۱-۳ در ۱۰۰٬۰۰۰ نفر، اما مطالعات اخیر نشان می‌دهند که ممکن است کمتر تشخیص داده شود و شیوع نزدیک به ۱ در ۱٬۰۰۰ نفر باشد.
• سن – تمام سنین تحت تأثیر قرار می‌گیرند، اما بیشتر بین سنین ۲۰ تا ۶۰ سال شایع است. • جنسیت – مردان بیشتر از زنان تحت تأثیر قرار می‌گیرند (۲:۱).
عوامل خطر: شرایط پیش‌زمینه با ۵۰٪ موارد مرتبط هستند و شامل موارد زیر می‌شوند:
• عفونت ویروسی یا باکتریایی اخیر • واکسیناسیون • جراحی یا دیگر اقدامات پزشکی (مانند تزریق نخاعی) • بارداری و زایمان • تمرینات شدید • تروما • آمیوتروفی نوروپاتیک ارثی ناشی از جهش ژنی اتوزومال غالب است که ۱۰٪ موارد را تشکیل می‌دهد، در حالی که PTS ایدیوپاتیک ۹۰٪ دیگر را تشکیل می‌دهد.
پاتوفیزیولوژی: علت دقیق PTS مشخص نیست اما تصور می‌شود که چندعاملی با اجزای ایمنی و بیومکانیکی است. میکروتروما به اعصاب شبکه بازویی ممکن است منجر به افزایش نفوذپذیری سد خون-عصب شود و اعصاب را به التهاب ایمنی چندکانونی و دژنراسیون آکسونی مستعد سازد. این وضعیت می‌تواند اعصاب حرکتی و حسی متعددی از شبکه بازویی را درگیر کند و تمایل به اعصاب حرکتی دارد.
سیستم درجه‌بندی / طبقه‌بندی: • فاز ۱: درد شدید و ناگهانی شانه که مداوم است • تا چند هفته طول می‌کشد (در مردان بیشتر از زنان) • فاز ۲: فلج شل بدون درد • در عرض ۴ هفته از شروع درد رخ می‌دهد. • "پارزی پراکنده" – درگیری متفاوت عضلات توسط همان عصب بسیار مشخص است • فاز ۳: بهبودی کند • بازگشت تدریجی عملکرد حرکتی برای ۶-۱۸ ماه • مدت زمان بهبودی می‌تواند متناسب با مدت زمان فاز ۱ باشد.