بیماری فیبرومیالژیا (Fibromyalgia)
فیبرومیالژیا یک بیماری مزمن و غیرپیش‌رونده است که با درد گسترده در بافت‌های نرم بدن همراه است و بدون التهاب می‌باشد. این بیماری می‌تواند با خستگی، اختلالات شناختی، علائم روان‌پزشکی و علائم جسمی متعدد مرتبط باشد. گزارش‌ها نشان می‌دهند که فیبرومیالژیا در زنان (از جوانان تا میانسالان) بیش از مردان رخ می‌دهد، اما در کودکان نیز ممکن است مشاهده شود. این بیماری ممکن است توسط عفونت، ضربه، استرس یا جراحی تحریک شود، یا به‌تدریج و بدون رویداد تحریک‌کننده شناخته‌شده‌ای آغاز شود. همچنین ممکن است ارتباط خانوادگی وجود داشته باشد. با اتیولوژی نامشخص، ممکن است به اختلال در تنظیم درد مرتبط باشد.
علائم و نشانه‌های شایع
علائم و نشانه‌های شایع فیبرومیالژیا شامل درد مزمن گسترده، اختلالات خلقی، اضطراب، خواب نامناسب یا مختل، درد پراکنده بدن، سردرد، از دست دادن حافظه، درد یا انقباضات شکمی، حساسیت عضلانی و نقاط حساس (هایپرآلژزیا) می‌باشد.
ارتباط با شرایط دیگر
ارتباطاتی بین فیبرومیالژیا و شرایطی مانند سردرد تنشی، افسردگی، سندرم روده تحریک‌پذیر، اختلال استرس پس از سانحه، اندومتریوز، سندرم مفصل گیجگاهی فکی و علائم بسیار مشابه سندرم خستگی مزمن وجود دارد.
درمان فیبرومیالژیا
هیچ استاندارد طلایی برای درمان فیبرومیالژیا وجود ندارد. با این حال، استانداردهای ملی ایالات متحده توصیه به درمان‌هایی برای مدیریت علائم و بهبود عملکرد می‌کنند. این درمان‌ها شامل آموزش بیمار، برنامه ورزشی تدریجی (قلبی-عروقی و قدرتی)، درمان شناختی رفتاری، داروهای ضدافسردگی و ضدتشنج، به‌تنهایی یا به‌صورت ترکیبی می‌باشند. بیمارانی که به درمان‌های اولیه پاسخ نمی‌دهند ممکن است به متخصصان ارجاع داده شوند. سایر درمان‌ها مانند یوگا، مدیتیشن و طب سوزنی نتایج متنوعی گزارش کرده‌اند.
توجه: اندازه‌گیری اثربخشی درمان ممکن است به‌دلیل عدم رعایت درمان توسط بیمار، همزمانی بیماری‌های دیگر که نیاز به رژیم‌های دارویی متعدد دارند، و ناهماهنگی‌های گزارش خود بیمار دشوار باشد.