بیماری های مشابه

تریکو اپیتلیوماها تومورهای خوش‌خیم هستند که از فولیکول‌های مو منشاء می‌گیرند. این تومورها معمولاً به صورت پاپول‌ها یا ندول‌های صاف و بدون علامت به رنگ پوست بر روی صورت مرکزی و پوست سر ظاهر می‌شوند.

سرطان سلول بازال (Basal cell carcinoma یا BCC) شایع‌ترین نوع سرطان در انسان و همچنین شایع‌ترین سرطان پوست است. هر ساله دو میلیون آمریکایی به این نوع سرطان تشخیص داده می‌شوند. این سرطان، یک نئوپلاسم از سلول‌های کراتینوسیت بازال است که بیشتر در مردان نسبت به زنان مشاهده می‌شود. نرخ ابتلا به BCC در چند دهه گذشته افزایش یافته است، به ویژه در زنان جوان. BCC می‌تواند در هر سنی دیده شود، با این حال، این بدخیمی بیشتر در افراد مسن رخ می‌دهد و میانگین سنی تشخیص آن ۶۸ سال است.

کارسینوم سلول مرکل (Merkel cell carcinoma یا MCC) که به عنوان کارسینوم نورواندوکرین پوستی نیز شناخته می‌شود، یک بدخیمی نادر پوستی است که تمایز نورواندوکرین و اپیتلیالی را نشان می‌دهد. علیرغم نام آن، منشأ سلولی MCC به عنوان سلول مرکل ثابت نشده و همچنان در حال بررسی است.

اسپیریدنوم اکرین (Eccrine spiradenomas) تومورهای نادر و با تمایز خوب درم (dermal) از غدد عرق اکرین هستند. این ضایعات معمولاً در سنین ۱۵ تا ۳۵ سالگی ظاهر می‌شوند و به طور برابر در مردان و زنان شایع هستند، اگرچه در نوزادان نیز گزارش شده‌اند. تظاهر بالینی مشخص این تومورها به صورت یک ندول (nodule) دردناک، رشد آهسته و به رنگ آبی، خاکستری یا بنفش بر روی سر، گردن یا تنه است.

کیست‌های پیلار که گاهی به آن‌ها کیست‌های trichilemmal یا wens نیز گفته می‌شود، توده‌های رایجی هستند که از فولیکول‌های مو تشکیل می‌شوند. آنها اغلب در پوست سر یافت می شوند. کیست های پیلار صاف و متحرک هستند، به این معنی که می توان آنها را کمی زیر پوست حرکت داد. آنها با کراتین (یک جزء پروتئین موجود در مو، ناخن و پوست) پر شده اند. آنها معمولا بدون درد هستند اما می توانند حساس باشند. ممکن است یک یا چند کیست پیلار وجود داشته باشد. به ندرت، کیست های پیلار می توانند سرطانی شوند. راه های درمان کیست پیلار، راه های تشخیص کیست پیلار، راه های مراقبت از کیست پیلار

کیست‌های اپیدرموئید (Epidermoid cysts) که به‌اشتباه با نام کیست‌های سباسه (Sebaceous cysts) شناخته می‌شوند، یکی از شایع‌ترین تومورهای خوش‌خیم پوستی در بزرگسالان هستند و در کودکان و نوزادان به‌ندرت مشاهده می‌شوند. این کیست‌های نیمه‌جامد دارای پوششی از اپیتلیوم کراتینیزه بوده و عمدتاً با کراتین نرم شده پر شده‌اند که حالتی شبیه به پنیر و بویی تند دارند. این کیست‌ها اغلب به‌صورت خود به خودی ظاهر می‌شوند. همچنین ممکن است به‌دلیل تخریب ساختارهای فولیکولی یا کاشت اپیدرم از طریق آسیب نافذ ایجاد شوند.

کلوئیدها گرهک‌های متراکم و ضخیم (برجستگی‌های جامد و برجسته که در لمس محکم هستند) یا پلاک‌ها (نواحی برجسته یا ناهموار بزرگ‌تر از ناخن شست) هستند که معمولاً در مناطقی از پوست با آسیب دیدگی قبلی (مانند سوختگی، بریدگی و سوراخ‌ها) یافت می‌شوند. آنها ممکن است خود به خود روی پوست سالم ایجاد شوند. در طی هفته‌ها تا ماه‌ها، کلوئیدها می‌توانند دردناک و خارش‌دار شوند و ممکن است تا حدود 30 سانتی‌متر بزرگ شوند. آنها می توانند تغییر شکل دهند و افراد مبتلا به کلوئید اغلب به دنبال حذف آن هستند. راه های درمان کلوئید، راه های مراقبت کلوئید، راه های تشخیص کلوئید

نوروم‌ها تومورهای خوش‌خیم پوستی از بافت عصبی (سلول‌های شوآن و آکسون‌ها) هستند که می‌توانند به صورت تکی یا چندگانه ظاهر شوند. دو نوع اصلی از نوروم‌های پوستی وجود دارد: ۱) نوروم‌های تروماتیک و ۲) نوروم‌های محصور شده پالیساد.

ضایعاتی شبیه به خال یا زگیل که رنگ های متفاوتی دارند، می توانند تیره باشند یا روشن و همرنگ پوست. این ضایعاتبا کمک هوش مصنوعی تشخیص افتراقی داده می شود، روش مراقبت و علائم و خطرات آن نوشته شده است روش درمان کراتوز سبوریک یا زگیل پیری

آدنوم‌های سباسه (Sebaceous adenomas) تومورهای خوش‌خیمی هستند که از غدد چربی (sebaceous glands) منشأ می‌گیرند. این تومورها به‌صورت پاپول‌های کوچک (کمتر از ۱ سانتی‌متر)، صاف، با حاشیه‌های مشخص و به رنگ زرد خال‌دار ظاهر می‌شوند و بیشتر در ناحیه صورت مرکزی، پوست سر یا گردن دیده می‌شوند. آن‌ها معمولاً بدون علامت و با رشد آهسته هستند. گاهی اوقات زخم شده، خونریزی می‌کنند یا دردناک می‌شوند. ضایعات ممکن است به‌صورت منفرد یا متعدد باشند. در موارد نادر، یک آدنوم سباسه ممکن است دارای فرورفتگی مرکزی باشد یا به‌صورت پاپول به رنگ قهوه‌ای یا صورتی تا قرمز ظاهر شود.

سندرم مویر-تور (Muir-Torre syndrome یا MTS) یک زیرمجموعه از سندرم سرطان کولورکتال غیرپولیپوزیس ارثی (hereditary nonpolyposis colorectal cancer یا HNPCC؛ سندرم لینچ) است. این سندرم به دلیل نقص ارثی در مکانیسم‌های ترمیم ژنتیکی از جمله عملکرد ترمیم عدم تطابق (mismatch repair یا MMR) بروز می‌کند که منجر به ناپایداری ماهواره‌ای (microsatellite instability یا MSI) می‌شود. از نظر بالینی، این امر منجر به بروز مجموعه‌ای از یافته‌های پوستی خاص و بدخیمی‌های احشایی می‌گردد. به‌طور کلاسیک، MTS ترکیبی از حداقل یک تومور غدد سباسه (مانند آدنوم سباسه، سباسئوما، یا کارسینوم سباسه) و حداقل یک بدخیمی احشایی (معمولاً کارسینوم‌های دستگاه گوارش یا ادراری-تناسلی) است. هیپرپلازی غدد سباسه، که یک وضعیت شایع پوستی است، بخشی از MTS محسوب نمی‌شود. تومورهای سباسه، از جمله آدنوم سباسه، سباسئوما، و کارسینوم سباسه، اما از کلاسیک‌ترین تظاهرات پوستی در MTS هستند. زمانی که این ضایعات در محل‌هایی غیر از سر و گردن رخ می‌دهند، بیشتر با MTS مرتبط هستند تا تومورهای سباسه غیرسندرمیک که اغلب در نزدیکی پلک یا بینی ظاهر می‌شوند. شایان ذکر است که در MTS، این تومورهای پوستی ممکن است پیش از بروز بدخیمی احشایی (در ۲۲٪ موارد)، همزمان با بدخیمی احشایی (در ۶٪ موارد) یا پس از بروز بدخیمی احشایی (در ۵۶٪ موارد) ظاهر شوند، همان‌طور که در یک مطالعه گزارش شده است. کراتوکانتوماها نیز به‌طور معمول در بیماران مبتلا به MTS دیده می‌شوند.

آنژیوفیبروم پوستی اصطلاحی است که به مجموعه‌ای از ضایعات پوستی اشاره دارد، شامل آنژیوفیبروم‌ها یا "آدنوم سباسئوم" در بیماری توبروز اسکلروزیس (Tuberous Sclerosis یا TS)، پاپول‌های فیبری صورت، پاپول‌های مرواریدی آلت تناسلی و فیبروکراتوم‌های اکرال.

کارسینوم پیلوماتریکس (PC؛ همچنین به عنوان کارسینوم پیلوماتریسیال یا ماتریسیال نیز شناخته می‌شود) یک بدخیمی نادر پوستی است که از سلول‌های ماتریکس فولیکولی مشتق می‌شود. معمولاً به صورت توده‌ای بدون علامت و به سرعت در حال رشد در ناحیه سر، گردن یا پشت ظاهر می‌شود. الگوی توزیع و وقوع مکرر آن در پوست آسیب‌دیده از نور خورشید نشان می‌دهد که ممکن است قرارگیری در معرض آفتاب یک عامل خطر در توسعه آن باشد. این تومور معمولاً به صورت د نوو (de novo) ظاهر می‌شود، اما ممکن است از یک پیلوماتریکسوما (pilomatrixoma) خوش‌خیم به کارسینوم تبدیل شود. این تبدیل می‌تواند هم از یک تومور پایدار و هم از محل یک توده‌ای که قبلاً برداشته شده، رخ دهد.