بیماری های مشابه

اینترتریگو (Intertrigo) به التهاب سطوح پوستی نزدیک به هم اشاره دارد که عمدتاً در ناحیه پرینه (Perineum) و چین‌های گردن دیده می‌شود، هرچند هر ناحیه‌ای که سطح پوستی با هم در تماس باشد نیز ممکن است درگیر شود. اینترتریگو به وسیله هر شرایطی که گرما، رطوبت و اصطکاک سطوح پوستی مقابل را افزایش دهد، تشدید می‌شود. اینترتریگو اغلب با عفونت سطحی پوست به وسیله مخمر (Yeast) یا باکتری پیچیده‌تر می‌شود. اینترتریگو ناشی از عفونت پوستی با استرپتوکوک (Streptococcus) می‌تواند در ناحیه گردن، زیربغل (Axillae)، چین اینگوینال (Inguinal fold) یا نواحی اطراف مقعد (Perianal) مشاهده شود.

کاندیدیازیس که عموما به نام عفونت قارچی شناخته می شود، به دلیل رشد بیش از حد قارچی رایج به نام کاندیدا آلبیکنس به وجود می آید که به طور طبیعی در محیط اطراف و بر روی بدن یافت می شود. گاهی اوقات این قارچ در دهان، دستگاه گوارش و واژن بدون ایجاد هیچگونه مشکلی زندگی می کند. با این حال، تحت شرایط خاصی (مانند داشتن سیستم ایمنی ضعیف، استفاده از آنتی بیوتیک ها، مصرف داروهای سرطان یا کورتیکواستروئیدها، چاقی بیش از حد یا دیابت)، قارچ تکثیر شده و باعث عفونت می شود. راه های مراقبت از عفونت قارچی (کاندیدیازیس)، راه های درمان عفونت قارچی (کاندیدیازیس)، راه های تشخیص عفونت قارچی (کاندیدیازیس)

پسوریازیس معکوس (Inverse psoriasis)، که به عنوان پسوریازیس چین‌دار یا خمشی (intertriginous or flexural psoriasis) نیز شناخته می‌شود، نوعی از پسوریازیس است که در چین‌های پوستی مانند نواحی زیر پستانی (inframammary areas)، زیر بغل (axillae)، و چین‌های کشاله ران (inguinal folds) ظاهر می‌شود. پلاک‌های پسوریازیس معکوس از نظر مورفولوژیکی مشابه پلاک‌های کلاسیک پسوریازیس پلاکی هستند، به طوری که اریتماتوز (erythematous) و با مرزهای مشخص هستند؛ با این حال، پسوریازیس معکوس فاقد پوسته ضخیم نقره‌ای است و به جای آن دارای سطحی صاف، مرطوب و گاهی خیس‌خورده (macerated) است. اصطکاک مکانیکی سطوح پوستی متقابل در مناطق خمشی باعث پدیده کوبنر (koebnerization) یا پاسخ ایزومورفیک می‌شود که این وضعیت را تداوم می‌بخشد.

اریتراسما (Erythrasma) یک بیماری مزمن شایع پوست است که نواحیه چین های پوست را درگیر می کند. به دلیل عفونت باکتری Corynebacterium minutissimum، پچ های پوست (کژنه)، خشک، صورتی تا قهوه ای که به آرامی در حال بزرگ شدن هستند، ایجاد می شوند. تشخیص اریتراسما ، راه های درمان اریتراسما، راه های خودمراقبتی اریتراسما، راه های درمان اریتراسما

درماتیت تماسی آلرژیک (Allergic contact dermatitis) نوعی اگزما (درماتیت آتوپیک) است که در اثر واکنش به یک آلرژن (ماده حساسیت زا) ایجاد می شود. برخلاف درماتیت تماسی تحریک‌کننده (irritant contact dermatitis) که در زمان تماس ماده حساسیت‌زا با پوست رخ می‌دهد، درماتیت تماسی آلرژیک حدود 24 تا 72 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض آن رخ می‌دهد. شیوع آلرژن‌هایی که باعث درماتیت تماسی آلرژیک می‌شوند، اغلب با گذشت زمان تغییر می‌کنند، زیرا برخی از مواد شیمیایی در تولید محصولاتی که با پوست در تماس هستند، دائما در حال تغییر است. اخیراً، علل شایع درماتیت تماسی آلرژیک عبارتند از نیکل، کرومات ها، مواد شیمیایی لاستیکی و نئومایسین. حساسیت زا های رایج در عموم مردم جامعه شامل عطر، فرمالدئید، لانولین (چربی های موجود در پماد ها و لوازم آرایشی) و بسیاری دیگر از مواد شیمیایی رایج محیطی می باشد.

درماتیت تماسی تحریکی یک واکنش است که به‌دلیل آسیب فیزیکی یا شیمیایی مستقیم به اپیدرم (epidermis) ایجاد می‌شود. آسیب ناشی از یک ماده تحریک‌کننده منجر به التهاب می‌شود که به‌صورت اریتما (erythema)، ادم (edema) و پوسته‌پوسته شدن در پوست نمایان می‌گردد. اپیدرم نازک نوزادان و کودکان خردسال می‌تواند در برابر این مواجهه‌ها آسیب‌پذیر باشد.

قارچ کشاله ران (tinea cruris - Jock Itch) یک عفونت قارچی سطحی پوست در جایی که ران به شکم می پیوندد، معروف به کشاله ران است. اغلب به دلیل عفونت قارچی پا (تینه آ پا یا پای ورزشکار) به کشاله ران سرایت می کند. لکه‌های بزرگ گرد و قرمز با لبه‌های برآمده و پوسته‌دار در کشاله ران ایجاد می‌شوند و ممکن است تا قسمت داخلی ران یا روی ناحیه شکم یا باسن کشیده شوند. قارچ کشاله ران معمولاً در اندام تناسلی وجود ندارد. معمولاً خیلی خارش دارد.

بیماری هیلی-هیلی، که به نام پمفیگوس خانوادگی خوش‌خیم (benign familial pemphigus) نیز شناخته می‌شود، یک بیماری اتوزومال غالب (autosomal dominant) نادر است که دارای نفوذ کامل (complete penetrance) اما با بیان متغیر می‌باشد. این بیماری عمدتاً پوست نواحی چین‌دار بدن مانند زیر بغل، کشاله ران، گردن جانبی و ناحیه اطراف مقعد را درگیر می‌کند. نواحی پشت گردن، زیر سینه، حفره آرنج و حفره پشت زانو نیز ممکن است کمتر درگیر شوند، همچنین ممکن است پوست غیرچین‌دار نیز تحت تأثیر قرار گیرد. این بیماری تفاوتی در شیوع بین جنسیت‌ها ندارد و معمولاً در اواخر دهه دوم تا سوم زندگی آغاز می‌شود، اگرچه در بیماران جوان‌تر و میانسال نیز گزارش شده است.

پاراكراتوز گرانولار (Granular parakeratosis) یک اختلال نادر، خوش‌خیم و اکتسابی در کراتینیزاسیون است که به دلیل نقص در پردازش فیلاگرین (filaggrin) رخ می‌دهد و منجر به باقی‌ماندن گرانول‌های کراتوهیالین در اپیدرم می‌شود.

بیماری پاژه خارج‌پستانی (Extramammary Paget disease یا EMPD) یک حالت نئوپلاستیک نادر است که معمولاً در دهه‌های ششم تا هشتم زندگی بروز می‌کند. EMPD ممکن است اولیه باشد و به‌عنوان یک آدنوکارسینومای پوستی ظاهر شود، یا ثانویه باشد و به دلیل گسترش یک آدنوکارسینومای مجاور یا غیرمجاور ایجاد شود. تقریباً ۱۰ تا ۲۵ درصد از بیماران در زمان تشخیص، دچار بدخیمی مجاور هستند. همچنین، ۱۰ درصد دیگر از بیماران با تشخیص جدید EMPD، طی ۱۲ ماه پس از تشخیص با یک بدخیمی غیرمجاور تشخیص داده می‌شوند. شایع‌ترین بدخیمی‌های مرتبط، سرطان‌های روده بزرگ، دستگاه تناسلی ادراری و پستان هستند. کارسینومای مرتبط با گردن رحم، واژن، آندومتر، مثانه و غدد بارتولین نیز توصیف شده‌اند. به دلیل این ارتباطات، بررسی کامل برای شناسایی بدخیمی‌های زیرین باید همراه هر تشخیص باشد.

درماتیت سبورئیک (Seborrheic dermatitis) یک بیماری التهابی مزمن و ایدیوپاتیک است که نواحی پوستی غنی از غدد سباسه (sebaceous glands) مانند پوست سر، چین‌های نازولبیال (nasolabial folds)، ابروها، گوش‌ها، نواحی پرسترنال (presternal) و اینترتریجینوس (intertriginous) را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری دارای توزیع دو مرحله‌ای است که در دوران نوزادی و نوجوانی/اوایل بزرگسالی به اوج خود می‌رسد. اگرچه درماتیت سبورئیک با عفونت HIV و بیماری‌های عصبی مرتبط شده است، اما معمولاً در افراد سالم ظاهر می‌شود.

بیماری کرون (Crohn disease) یک بیماری التهابی مزمن در دستگاه گوارش است که می‌تواند از دهان تا مقعد را درگیر کند. این بیماری با التهاب تمام لایه‌ای (transmural inflammation) و اغلب گرانولوم‌های بدون نکروز پنیری (noncaseating granulomas) مشخص می‌شود. علت آن به وضوح مشخص نیست، اما احتمالاً ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی باعث تحریک آن می‌شوند، به‌طوری که بخشی از آسیب مخاطی به دلیل فعال‌سازی سیستم ایمنی علیه میکروبیوتای سالم روده‌ای رخ می‌دهد.

اریتم سمی ناشی از شیمی‌درمانی (Toxic erythema of chemotherapy یا TEC) به مجموعه‌ای از ضایعات پوستی غیرآلرژیک اشاره دارد که در بستر شیمی‌درمانی ظاهر می‌شوند. ویژگی‌های بالینی کلیدی شامل تشکیل لکه‌ها و پلاک‌های اریتماتوز یا ادماتوز در دست‌ها، پاها و نواحی چین‌دار بدن (مانند زیر بغل، کشاله ران و کیسه بیضه) است که با دیس‌استزی (dysesthesia)، درد و خارش همراه هستند. همچنین، ممکن است آرنج‌ها، زانوها و گوش‌ها نیز درگیر شوند. پوست آسیب‌دیده ممکن است به رنگ بنفش درآید و در موارد شدید تشکیل بول (bulla) رخ دهد. این ضایعات به صورت خود محدودشونده هستند و به صورت خودبه‌خود پوسته‌ریزی کرده و بهبود می‌یابند.