پاراكراتوز گرانولار (Granular parakeratosis) یک اختلال نادر، خوش‌خیم و اکتسابی در کراتینیزاسیون است که به دلیل نقص در پردازش فیلاگرین (filaggrin) رخ می‌دهد و منجر به باقی‌ماندن گرانول‌های کراتوهیالین در اپیدرم می‌شود.

شیوع و گروه‌های در معرض خطر

پاراكراتوز گرانولار می‌تواند در افراد با هر سن و جنسیتی رخ دهد. با این حال، این بیماری در زنان ۴۰ تا ۶۰ ساله بیشتر شایع است و نسبت ابتلا در زنان به مردان ۲۵ به ۱ است. گزارش‌هایی از موارد در کودکان نیز به استفاده از پوشک، شستشوی بیش از حد و استفاده از اکسید روی موضعی نسبت داده شده است. این وضعیت در تمامی نژادها و قومیت‌ها دیده می‌شود.

نواحی درگیر

در ابتدا تصور می‌شد که این بیماری تنها در ناحیه زیربغل (که قبلاً به عنوان پاراکراتوز گرانولار زیربغلی شناخته می‌شد) رخ می‌دهد، اما اکنون مشخص شده که می‌تواند سایر نواحی چین‌دار بدن مانند چین‌های زیرپستانی، چین‌های شکمی، کشاله ران و گردن را نیز درگیر کند.

علائم بالینی

پاراكراتوز گرانولار معمولاً به صورت پاپول‌ها و پلاک‌های پوسته‌پوسته قرمز-قهوه‌ای، بنفش یا هیپرپیگمانته در نواحی چین‌دار بدن ظاهر می‌شود. ضایعات می‌توانند بدون علامت یا همراه با خارش و شکنندگی باشند.

علل و مکانیسم‌ها

این بیماری عمدتاً به دلیل گرما، رطوبت و اصطکاک ایجاد می‌شود. موارد زیربغلی فرض می‌شود که به دلیل درماتیت تماسی تحریک‌کننده یا آلرژیک ناشی از یکی از اجزای ضدتعریق‌ها باشد.

سیر بیماری

پاراكراتوز گرانولار معمولاً دارای دوره‌ای مزمن است و می‌تواند برای چندین ماه باقی بماند یا به طور خودبه‌خودی بهبود یابد، اما عود آن شایع است.