اریتم سمی ناشی از شیمی‌درمانی (Toxic erythema of chemotherapy یا TEC) به مجموعه‌ای از ضایعات پوستی غیرآلرژیک اشاره دارد که در بستر شیمی‌درمانی ظاهر می‌شوند. ویژگی‌های بالینی کلیدی شامل تشکیل لکه‌ها و پلاک‌های اریتماتوز یا ادماتوز در دست‌ها، پاها و نواحی چین‌دار بدن (مانند زیر بغل، کشاله ران و کیسه بیضه) است که با دیس‌استزی (dysesthesia)، درد و خارش همراه هستند. همچنین، ممکن است آرنج‌ها، زانوها و گوش‌ها نیز درگیر شوند. پوست آسیب‌دیده ممکن است به رنگ بنفش درآید و در موارد شدید تشکیل بول (bulla) رخ دهد. این ضایعات به صورت خود محدودشونده هستند و به صورت خودبه‌خود پوسته‌ریزی کرده و بهبود می‌یابند.

این ضایعات در عرض چند روز یا هفته پس از تجویز شیمی‌درمانی ظاهر می‌شوند. شیمی‌درمانی‌هایی که معمولاً با این وضعیت مرتبط هستند شامل آنتراسایکلین‌ها (doxorubicin)، کاپسیتابین و آنالوگ‌های 5-فلوئورواوراسیل، سیتارابین، تاکسان‌ها (docetaxel، paclitaxel) و متوترکسات، در میان دیگران می‌باشند.

تصور می‌شود که TEC ناشی از اثر سمی عوامل شیمی‌درمانی بر روی سلول‌های اکرینی و اپیدرم است، زیرا شیمی‌درمانی از مجاری اکرینی خارج می‌شود. TEC ممکن است با تجویز مجدد دارو عود کرده و بدتر شود.

مجموعه نهادهایی که تحت عنوان TEC طبقه‌بندی می‌شوند گسترده است و شامل اریتم اکرال (palmar-plantar erythrodysesthesia یا سندرم دست-پا)، ضایعات چین‌دار شیمی‌درمانی (intertriginous eruption of chemotherapy یا intertrigo بدخیم)، و هیدرادنیت اکرین نوتروفیلی، در میان دیگران می‌باشد.