بیماری های مشابه

• ارزیابی سریع راه هوایی، تنفس و گردش خون (ABCs) در هر نوزادی که به عفونت خون (سپسیس) مشکوک است، ضروری است. باید راه هوایی نوزاد ایمن شده و در صورت نیاز کمک تنفسی ارائه شود. ممکن است به اکسیژن مکمل نیاز باشد.

پنوماوتوراکس (Pneumothorax) به جمع شدن غیرطبیعی هوا در حفره پلور (pleural cavity) اطلاق می‌شود. این وضعیت می‌تواند منجر به فروپاشی جزئی یا کامل ریه شود. علت آن ممکن است تروما (trauma) یا یک رویه پزشکی باشد، یا به صورت خودبه‌خودی رخ دهد. در برخی موارد، پنوماوتوراکس ممکن است به عنوان یک وضعیت اضطراری تهدیدکننده زندگی باشد، به دلیل نارسایی تنفسی یا فروپاشی قلبی‌عروقی. بیماران با پنوماوتوراکس کوچک ممکن است گاهی بدون علامت باشند. علائم شایع پنوماوتوراکس شامل درد قفسه سینه یا شانه، تنگی نفس (dyspnea)، تندتپشی (tachycardia) و تندنفسی (tachypnea) می‌باشد.

وضعیت نوزادان ترم یا پست‌ ترم که در آن گردش خون نمی‌تواند از حالت جنینی به گردش خون طبیعی دوران نوزادی انتقال یابد و باعث باقی‌ماندن مقاومت عروقی ریوی در سطح خطرناک می‌شود، بدون اینکه بیماری قلبی مادرزادی وجود داشته باشد. این وضعیت جریان خون ریوی در نوزاد را کاهش می‌دهد و باعث ایجاد شانت راست به چپ از طریق مجرای شریانی باز (patent ductus arteriosus) یا سوراخ بیضی باز (patent foramen ovale) می‌شود. این حالت با دیسترس تنفسی، سیانوز، تاکی‌پنه و هیپوکسمی مشخص می‌شود. علائم می‌توانند خفیف یا شدید باشند. اکسیژناسیون ضعیف می‌تواند به اختلال عملکرد اندام‌ها و افزایش خطر بیماری و مرگ‌ومیر منجر شود. علل این وضعیت شامل مکونیوم آسپیریشن، هیپوپلازی ریوی، سندرم دیسترس تنفسی، فتق دیافراگماتیک مادرزادی و عفونت که ممکن است به سپسیس یا پنومونی (اغلب ناشی از استرپتوکوک گروه B) منجر شود، می‌باشد.

تاکی‌پنیای گذرای نوزادان (Transient Tachypnea of the Newborn یا TTN) به معنای افزایش سرعت تنفس در نوزادان به دلیل باقی ماندن مایع ریه جنینی پس از زایمان است.

سندرم دیسترس تنفسی (RDS) در نوزادان، که پیش‌تر به‌عنوان بیماری غشای هیالین شناخته می‌شد، به دلیل کمبود سورفکتانت (Surfactant) که یک ماده طبیعی است و توسط پنوموسیت‌های نوع ۲ در آلوئول‌های ریه تولید می‌شود، ناشی از نارسایی ریه به وجود می‌آید. سورفکتانت کشش سطحی آلوئول‌ها را کاهش می‌دهد و از فروپاشی آن‌ها در هنگام بازدم جلوگیری می‌کند. بدون این حفاظت، تبادل گاز به‌طور قابل‌توجهی به دلیل فروپاشی آلوئول‌ها مختل می‌شود. این وضعیت می‌تواند منجر به التهاب ریه به دلیل ادم ریوی و افزایش مقاومت راه‌های هوایی شود. هیپوکسمی به دلیل عدم تطابق بین تهویه و پرفیوژن ایجاد می‌شود.