بیماری های مشابه

سرطان پستان یکی از اصلی‌ترین علل مرگ‌ومیر ناشی از سرطان در زنان در سراسر جهان محسوب می‌شود و همچنین شایع‌ترین نوع سرطان در ایالات متحده و دومین سرطان شایع در جهان (پس از سرطان ریه) است. میزان بروز سرطان پستان در زنان حدود 124.7 مورد به ازای هر 100,000 نفر است. سرطان پستان در مردان بسیار کمتر رایج است. این بیماری به ندرت در دوران کودکی یا نوجوانی تشخیص داده می‌شود و شیوع آن با افزایش سن افزایش می‌یابد.

مایکوباکتریوم فورتویتم (Mycobacterium fortuitum) یک مایکوباکتریوم غیر سلی است که به سرعت رشد می‌کند. این باکتری اغلب از محیط، از جمله منابع آب طبیعی و فرآوری‌شده، فاضلاب و خاک، جداسازی می‌شود. شایع‌ترین سندرم‌های بالینی مرتبط با این ارگانیسم شامل عفونت‌های پوست و بافت نرم، عفونت‌های اسکلتی (استخوان، مفصل و تاندون) و عفونت‌های مرتبط با کاتتر است. عفونت‌های محل جراحی به‌ویژه با جراحی قلب و قفسه سینه مرتبط بوده و با آلودگی زخم به آب لوله‌کشی مستعمره‌شده مرتبط شده‌اند.

سارکوئیدوز یک اختلال سیستمیک است که به‌وسیلۀ سیستم ایمنی واسطه‌گری شده و با تشکیل گرانولوم در اندام‌های درگیر، به‌ویژه پارانشیم ریه و پوست مشخص می‌شود. عامل محرک سیستم ایمنی ناشناخته باقی مانده است و فرضیات مختلفی از جمله عوامل خودایمنی، عفونی و محیطی را شامل می‌شود. استعدادهای ژنتیکی مرتبط با اجزای پاسخ التهابی وجود دارد و سابقه خانوادگی این بیماری خطر ابتلا را افزایش می‌دهد. این بیماری در تمامی سنین، نژادها و قومیت‌ها مشاهده می‌شود، اما بیشترین شیوع آن در مردان بین 30 تا 50 سال و در زنان بین 50 تا 60 سال است و در زنان اندکی شایع‌تر است. بیماری پوستی اغلب اولین علامت سارکوئیدوز سیستمیک است.

گرانولوماتوز با پلی‌آنژئیت (Granulomatosis with polyangiitis یا GPA)، که قبلاً به عنوان گرانولوماتوز وگنر (Wegener granulomatosis) شناخته می‌شد، یک بیماری چند سیستمی با علت ناشناخته است که با واسکولیت (vasculitis) و التهاب گرانولوماتوز نکروزان (necrotizing granulomatous inflammation) شریان‌ها و وریدهای کوچک مشخص می‌شود. شکل کلاسیک و عمومی GPA شامل سه‌گانه‌ای از گرانولوم‌های نکروزان دستگاه تنفسی فوقانی و تحتانی، واسکولیت گرانولوماتوز نکروزان عروق کوچک سیستمیک و گلومرولونفریت (glomerulonephritis) (معمولاً موضعی و سگمنتال) است. GPA بیشتر در بیماران میانسال و با تبار اروپای شمالی (80%-90% موارد) رخ می‌دهد، اما مواردی نیز در کودکان و بزرگسالان مسن گزارش شده است.

گرانولومای جسم خارجی یک واکنش التهابی پوستی به مواد خارجی در درم (dermis) یا زیرجلد (subcutis) است که پتانسیل کمی برای تجزیه توسط ماکروفاژها دارد. مواد خارجی می‌توانند غیرزنده، معدنی یا آلی باشند که توسط بدن به عنوان "غیرخودی" شناسایی می‌شوند. شایع‌ترین علل گرانولومای جسم خارجی، پارگی فولیکول‌ها، کیست‌های اپیدرموئید و ضایعات آکنه هستند. پارگی فولیکول‌ها و کیست‌ها باعث می‌شود که کراتین که قبلاً محصور شده بود، به طور مستقیم با درم تماس پیدا کند، جایی که کراتین به عنوان ماده خارجی شناسایی می‌شود. همین موضوع در مورد موها یا ناخن‌های رشد کرده در داخل پوست نیز صدق می‌کند. لیست زیر علل دیگر گرانولومای جسم خارجی و همچنین مسیرهای ورود ممکن را نشان می‌دهد.

ماستیت به التهاب بافت پستان یا مجاری پستانی گفته می‌شود. ماستیت شیردهی (Lactational Mastitis) شایع‌ترین نوع است و در ۱۰%-۳۰% افراد شیرده رخ می‌دهد. این نوع ماستیت به دلیل عفونت شیر راکد در مجاری مسدود ایجاد می‌شود. اکثر موارد در ۴ هفته اول پس از زایمان یا در پایان دوره شیردهی اتفاق می‌افتد.

در گذشته، بیماری وبر-کریستین به‌عنوان یک بیماری مجزا شناخته می‌شد که با ندول‌های زیرجلدی در اندام‌ها، تب و گاه علائم سیستمیک مشخص می‌شد. اما یافته‌های هیستوپاتولوژیک در این بیماری اکنون به‌عنوان یک الگوی واکنشی تلقی می‌شود که نشان‌دهنده نیاز به جستجوی یک تشخیص پایه‌ای است.

هیدرآدنیت چرکی یک وضعیت مزمن گرفتگی غدد عرق است که منجر به التهاب پوست در نواحی مانند کشاله ران، زیر بغل، زیر سینه ها و بین باسن می شود. معمولاً به صورت ندول‌های بزرگ متعدد (برجستگی‌های سفت)، آبسه‌ها (برجستگی‌های قرمز، متورم، گرم، حساس یا توده‌هایی با چرک داخل خود) و تونل‌ها(tunnels) (سوراخ‌هایی در پوست که ممکن است حاوی مایعی مانند چرک باشد) در این نواحی ظاهر می‌شود. ندول ها و آبسه ها به تدریج بزرگتر می شوند و چرک را تخلیه می کنند. پس از چندین دوره این چرخه شامل انسداد، بزرگ شدن و تخلیه چرک، ممکن است در زیر پوست تونل و سپس جای زخم ایجاد شود. درد شایع ترین علامت است، اما افراد مبتلا به هیدرآدنیت چرکی علائمی مانند خارش، بوی بد ناشی از تخلیه چرک، احساس خستگی و درد مفاصل نیز گزارش می دهند. در حالی که هیچ درمانی برای هیدرادنیت چرکی وجود ندارد، می توانید با پزشک خود برای درمان ضایعات موجود و جلوگیری از ضایعات جدید همکاری کنید. تشخیص هیدرآدنیت عفونی، راه های درمانی هیدرآدنیت عفونی، راه های مراقبت از هیدرآدنیت عفونی