بیماری های مشابه

دمانس (Dementia) به عنوان یک از دست دادن تدریجی و پیشرونده توانایی‌های شناختی مانند یادگیری، حافظه، مهارت‌های زبانی، عملکرد اجتماعی، توجه پیچیده، عملکرد اجرایی و مهارت‌های حرکتی ادراکی تعریف می‌شود. این وضعیت با عملکرد روزانه معمولی تداخل پیدا می‌کند و نشان‌دهنده از دست دادن قابل توجه توانایی‌های عملکردی است، اما باعث اختلال عمده در هوشیاری نمی‌شود.

سکته مغزی (Cerebral Stroke) یک آسیب حاد عصبی است که نیمکره‌های مغزی را درگیر می‌کند. علائم معمولاً به‌صورت ناگهانی ظاهر می‌شوند و به محل سکته بستگی دارند؛ این علائم شامل ضعف یک‌طرفه در صورت، بازو و/یا پا، بی‌حسی، آفازی (Aphasia)، آپراکسی (Apraxia)، از دست دادن بینایی، انحراف نگاه (Gaze Deviation)، نادیده‌انگاری (Neglect)، سردرد، تهوع/استفراغ، تغییر وضعیت ذهنی و نقایص عصبی موضعی هستند. کاهش سطح هوشیاری ممکن است در مواردی که هر دو نیمکره مغزی درگیر یا سکته‌های بزرگ با تورم یا فتق (Herniation) رخ می‌دهند، دیده شود. پیش‌آگهی به محل و اندازه سکته و همچنین ارزیابی و درمان به‌موقع بستگی دارد.

- بیماران مبتلا به انسفالوپاتی کبدی شدید ممکن است به مداخله فوری در راه هوایی نیاز داشته باشند.

انسفالوپاتی اورمیک (Uremic encephalopathy) به عنوان تغییرات در عملکرد شناختی در بیمارانی با آسیب حاد کلیه (acute kidney injury) یا نارسایی مزمن کلیه (chronic kidney failure) تعریف می‌شود که هیچ شرایط زمینه‌ای دیگری که موجب تغییر وضعیت ذهنی شود وجود ندارد.

فیبروز ریوی (Pulmonary fibrosis) یک بیماری مزمن، پیشرونده و غیرقابل برگشت فیبروپرولیفراتیو (غیر نئوپلاستیک) ریه‌ها است و شایع‌ترین علت پنومونی بینابینی (interstitial pneumonia) به شمار می‌آید. این وضعیت با تشکیل بافت اسکار در ریه‌ها مشخص می‌شود. فیبروز ریوی به‌طور معمول ایدیوپاتیک (idiopathic) است، اما در برخی موارد، به صورت ثانویه به سایر اختلالات مانند فیبروز ریوی خانوادگی (familial pulmonary fibrosis)، سندرم هرمانسکی-پودلاک (Hermansky-Pudlak syndrome) و سندرم‌های تلومر کوتاه (short telomere syndromes) رخ می‌دهد.