بیماری های مشابه

ناهنجاری‌های شریانی-وریدی ریوی (Pulmonary arteriovenous malformations یا PAVM) ارتباطات غیرطبیعی مستقیم بین شریان‌ها و وریدهای ریوی هستند که بدون بستر مویرگی معمولی شکل می‌گیرند. در حالی که علائم ریوی ممکن است شامل تنگی نفس (dyspnea)، کاهش اکسیژن خون (hypoxemia)، و سرفه خونی (hemoptysis) باشد، این ناهنجاری‌ها معمولاً بدون علامت هستند و اغلب به‌طور تصادفی در تصویربرداری از قفسه سینه کشف می‌شوند. اگر علائم بروز کنند، معمولاً در دهه‌های چهارم تا ششم زندگی ظاهر می‌شوند، هرچند بیماران مبتلا به تلانژکتازی هموراژیک ارثی (hereditary hemorrhagic telangiectasia یا HHT) ممکن است زودتر علائم را نشان دهند. بیشتر بیماران دارای چندین PAVM هستند، هرچند تعداد، اندازه و توزیع آن‌ها متفاوت است.

آمبولی ریوی (PE) لخته خونی است که معمولاً از ترومبوزهای سیستم وریدی عمقی (deep venous system) در پاها منشأ می‌گیرد و به ریه‌ها منتقل می‌شود. سایر منابع می‌توانند شامل وریدهای عمقی لگنی، وریدهای رکتال، ورید اجوف تحتانی (inferior vena cava)، قلب راست، و وریدهای آگزیلاری باشند. تقریباً 10٪ از موارد مرگبار هستند.

در حالی که این بازشدگی (فورامن اوواله - foramen ovale) به‌عنوان بخشی طبیعی از گردش خون جنینی به‌شمار می‌آید، به‌طور معمول پس از آغاز تنفس نوزاد و افزایش فشار در دهلیز چپ نسبت به دهلیز راست، بسته می‌شود. هرچند که اغلب بدون علامت است، اما می‌تواند منجر به عبور لخته‌ها از گردش خون وریدی به گردش خون شریانی شود که در نتیجه آن سکته‌های مغزی و سایر پدیده‌های آمبولیک (embolic phenomenon) رخ می‌دهد.

نارسایی حاد قلبی جبران‌ناپذیر (ADHF) در بیمار در وضعیت بحرانی:

فشار خون ریوی پورتوپولمونری (Portopulmonary hypertension - PPHTN) به عنوان فشار خون شریانی ریوی (Pulmonary arterial hypertension - PAH) همراه با فشار خون پورتال (Portal hypertension) تعریف می‌شود که در غیاب سایر علل شایع PAH، مانند بیماری‌های بافت همبند یا بیماری‌های مادرزادی قلبی رخ می‌دهد. این وضعیت معمولاً در بیماران مبتلا به بیماری مزمن کبدی دیده می‌شود، اگرچه می‌تواند در بیماران با فشار خون پورتال غیرسیروزی نیز توسعه یابد. پاتوژنز PPHTN شامل تکثیر سلول‌های اندوتلیال و عضله صاف است. علت این تکثیر ناشناخته است، اما یک نظریه این است که یک عامل هورمونی که معمولاً توسط کبد پاکسازی می‌شود، از طریق جریان‌های جانبی (collaterals) وارد جریان خون ریوی می‌شود. نظریه‌های دیگر شامل استعداد ژنتیکی، بیماری ترومبوآمبولیک ناشی از شانت‌های پورتوسیستمیک و افزایش جریان خون از طریق سیستم ریوی در بیماران مبتلا به بیماری کبدی می‌باشند. PPHTN تقریباً ۱٪ تا ۲٪ از بیماران با فشار خون پورتال یا سیروز و ۵٪ تا ۱۰٪ از بیمارانی که برای پیوند کبد ارجاع داده می‌شوند را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

افزایش مایع در حفره پلور به عنوان افیوژن پلورال (pleural effusion) شناخته می‌شود. علائم آن می‌تواند شامل تنگی نفس، سرفه و درد قفسه سینه پلورتیک باشد، اگرچه اغلب افیوژن‌ها بدون علامت هستند و به صورت تصادفی در تصویربرداری از قفسه سینه شناسایی می‌شوند. شایع‌ترین علل افیوژن پلورال شامل عفونت، نارسایی احتقانی قلب (congestive heart failure)، بدخیمی، اختلالات بافت همبند، بیماری کبد و تروما می‌باشد. تجزیه و تحلیل مایع پلورال می‌تواند به شناسایی علت ایجاد آن کمک کند.

در سراسر جهان محسوب می‌شود. این بیماری با انسداد مزمن جریان هوا که به طور کامل برگشت‌پذیر نیست، شناخته می‌شود و معمولاً به دلیل پاسخ التهابی غیرطبیعی در ریه‌ها به‌تدریج پیشرفت می‌کند.

آمفیزم ریوی (Pulmonary Emphysema) نوعی بیماری مزمن انسدادی ریوی (COPD) است که با از دست دادن ساختارهای دیواره آلوئولی فردی مشخص می‌شود و منجر به تشکیل آلوئول‌های بزرگ‌تر و کم‌بازده‌تر همراه با گیر افتادن هوا می‌گردد. تنگی نفس به تدریج آغاز می‌شود و ممکن است سال‌ها طول بکشد تا بیماران مبتلا به دنبال درمان باشند. دیگر علائم شامل خس‌خس سینه، سرفه، درد قفسه سینه، سیانوز (Cyanosis) و افزایش ضربان قلب است.