بیماری های مشابه

خونریزی ساب‌آراکنوئید (Subarachnoid hemorrhage یا SAH) به معنای خونریزی مستقیم در مایع مغزی-نخاعی (Cerebrospinal fluid یا CSF) در فضای ساب‌آراکنوئید است که مغز را احاطه کرده است. این وضعیت معمولاً با سردرد شدید و ناگهانی بروز می‌کند که اغلب به عنوان بدترین سردرد زندگی بیمار توصیف می‌شود و ممکن است درد به ناحیه گردن و پشت انتشار یابد. شروع سردرد ممکن است با از دست دادن مختصر هوشیاری، تهوع، استفراغ و علائم مننژیت همراه باشد. شیوع SAH حدود ۱۰ نفر در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر در سال است. بروز آن با افزایش سن بیشتر می‌شود و در دهه ششم زندگی به اوج می‌رسد. عوامل خطر شامل جنسیت زن، سیگار کشیدن، مصرف الکل، سوءمصرف مواد مخدر، فشار خون بالا، استفاده از قرص‌های ضدبارداری، ناهنجاری‌های عروقی مغزی شناخته شده، بیماری‌های عروقی کلاژن و سابقه خانوادگی SAH می‌باشد. در ایالات متحده، افراد آفریقایی-آمریکایی در معرض خطر بیشتری هستند.

یک هماتوم اپیدورال داخل‌جمجمه‌ای (Intracranial Epidural Hematoma یا EDH) زمانی رخ می‌دهد که خون بین دورا (Dura) و لایه داخلی جمجمه جمع می‌شود. علت کلاسیک این خونریزی، آسیب تروماتیک به شریان مننژیال میانی (Middle Meningeal Artery) پس از شکستگی جمجمه است. منبع خونریزی در ۸۵ درصد موارد شریانی است؛ در ۱۵ درصد موارد، علت خونریزی وریدی و ناشی از آسیب به ورید مننژیال یا سینوس وریدی دورا (Dural Venous Sinus) است. با تجمع خون در فضای بین لایه خارجی دورا و جمجمه، دورا جدا شده و هماتومی با شکل دوکانه (به شکل عدسی یا توپ فوتبال) تشکیل می‌شود. دورا به شدت به درزهای جمجمه‌ای چسبیده است، بنابراین هماتوم اغلب محدود می‌ماند. این وضعیت بیشتر در کودکان و بزرگسالان دیده می‌شود، زیرا دورای آن‌ها کمتر به لایه داخلی جمجمه چسبیده است، برخلاف نوزادان زیر ۲ سال یا افراد مسن.

هماتوم ساب‌دورال (Subdural Hematoma - SDH) زمانی رخ می‌دهد که خون در فضای بین دورای سطحی (superficial dura mater) و آراکنوئید داخلی (inner arachnoid mater) جمع می‌شود. فضای ساب‌دورال به صورت یک فضای بالقوه است، زیرا دورا و آراکنوئید به طور فیزیولوژیک به یکدیگر متصل هستند و تنها در شرایط پاتولوژیک به یک محفظه واقعی تبدیل می‌شود. اکثر هماتوم‌های ساب‌دورال زمانی رخ می‌دهند که وریدهایی که از پارانشیم مغزی به سینوس‌های وریدی دورال (bridging veins) می‌روند، پاره شده و خونریزی می‌کنند.

اختلالات شبه‌جسمی شامل چندین اختلال هستند که با حضور علائم جسمی برجسته که با استرس و اختلال عملکردی قابل توجهی همراه هستند، مرتبط می‌باشند. این گروه از اختلالات شامل اختلال علائم جسمی (somatic symptom disorder)، اختلال اضطراب بیماری (illness anxiety disorder)، اختلال تبدیلی (conversion disorder) یا اختلال علائم عصبی عملکردی (functional neurological symptom disorder)، اختلال ساختگی (factitious disorder)، عوامل روانشناختی مؤثر بر شرایط پزشکی دیگر (psychological factors affecting other medical conditions)، و سایر اختلالات علائم جسمی و اختلالات مرتبط مشخص نشده (other/unspecified somatic symptom and related disorder) می‌باشد.

اضطراب به‌عنوان ترس، بیم یا نگرانی از خطر یا فاجعه، با یا بدون تحریک منطقی، تعریف می‌شود. اضطراب یک عارضه جانبی شایع بسیاری از انواع داروها مانند استروئیدها (steroids)، داروهای ضد روان‌پریشی (antipsychotics)، آنتی‌کولینرژیک‌ها (anticholinergics)، آنتی‌هیستامین‌ها (antihistamines)، قرص‌های لاغری، سمپاتومیمتیک‌ها (sympathomimetics)، مهارکننده‌های بازجذب سروتونین انتخابی (SSRIs)، و داروهای آسم و سرماخوردگی است. همچنین، مواد مختلفی مانند کافئین، الکل و مسمومیت با سرب نیز می‌توانند موجب اضطراب شوند. تداخلات دارویی نیز می‌تواند علت اضطراب باشد.

اختلال اضطراب فراگیر با نگرانی مفرط و پایدار در مورد مسائل مختلف زندگی روزمره مشخص می‌شود که بر عملکرد روزانه تأثیر منفی می‌گذارد. این اختلال معمولاً با اضطرابی که کنترل آن دشوار است و باعث ناراحتی یا اختلال قابل‌توجهی می‌شود، همراه است. بیماران اغلب با شکایت از نگرانی مداوم، تحریک‌پذیری (irritability)، تنش عضلانی (muscle tension)، بی‌خوابی (sleeplessness) و خستگی (fatigue) مراجعه می‌کنند.