اضطراب به‌عنوان ترس، بیم یا نگرانی از خطر یا فاجعه، با یا بدون تحریک منطقی، تعریف می‌شود. اضطراب یک عارضه جانبی شایع بسیاری از انواع داروها مانند استروئیدها (steroids)، داروهای ضد روان‌پریشی (antipsychotics)، آنتی‌کولینرژیک‌ها (anticholinergics)، آنتی‌هیستامین‌ها (antihistamines)، قرص‌های لاغری، سمپاتومیمتیک‌ها (sympathomimetics)، مهارکننده‌های بازجذب سروتونین انتخابی (SSRIs)، و داروهای آسم و سرماخوردگی است. همچنین، مواد مختلفی مانند کافئین، الکل و مسمومیت با سرب نیز می‌توانند موجب اضطراب شوند. تداخلات دارویی نیز می‌تواند علت اضطراب باشد.

اضطراب ناشی از دارو ممکن است به‌صورت تحریک‌پذیری، افکار نگران‌کننده، بی‌قراری، بی‌تابی، اختلال در خواب یا عدم تمرکز بروز کند. سایر علائم و نشانه‌های شایع شامل تپش قلب سریع، دشواری در تنفس، افزایش فشار خون و تعریق بیش از حد است.

مدیریت و درمان: مدیریت این نوع اضطراب بستگی به شناسایی و قطع مصرف دارو یا ماده مسبب دارد که ممکن است با گذشت زمان باعث تسکین علائم شود. جایگزینی داروهای دیگر نیازمند دقت و نظارت است تا داروی جایگزین مؤثرترین باشد و عوارض جانبی بیشتری ایجاد نکند.

موضوعات مرتبط: اختلالات افسردگی، اختلال اضطراب فراگیر