بیماری های مشابه

لیکن پلانوس دهانی (LP) یک بیماری التهابی مخاطی است که توسط سلول‌های T (T-cell-mediated) ایجاد می‌شود و می‌تواند همراه با لیکن پلانوس پوستی یا به صورت مجزا ظاهر شود. این بیماری معمولاً در افراد میانسال و مسن‌تر دیده می‌شود و تمایل بیشتری به زنان دارد (نسبت ۲ به ۱). واکنش‌های حساسیتی لیکنوئیدی در دهان اغلب از لیکن پلانوس دهانی غیر قابل تشخیص هستند و این دو اصطلاح گاهی به جای یکدیگر استفاده می‌شوند. برخلاف لیکن پلانوس پوستی، لیکن پلانوس دهانی معمولاً یک سیر مزمن دارد.

آفت ها (Canker sores or aphthous ulcers) شایع ترین علت زخم های دوره ای (عود کننده) در داخل دهان و سطوح تناسلی (سطوح غشای مخاطی) هستند. علت آنها ناشناخته است، اما استرس، کمبود خواب، تروما، و شاید کمبود برخی ویتامین ها، خمیردندان ها و غذاها می توانند وضعیت را بدتر کنند. برخی از افراد مبتلا به کم خونی و سایر شرایط پزشکی که سیستم ایمنی را تضعیف می کنند، ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به آفت شوند. انواع افت دهان، راه های مراقبت از افت دهان، راه های درمانی آفت دهان

لیکن پلانوس دهانی (LP) یک بیماری التهابی مخاطی است که توسط سلول‌های T (T-cell-mediated) ایجاد می‌شود و می‌تواند همراه با لیکن پلانوس پوستی یا به صورت مجزا ظاهر شود. این بیماری معمولاً در افراد میانسال و مسن‌تر دیده می‌شود و تمایل بیشتری به زنان دارد (نسبت ۲ به ۱). واکنش‌های حساسیتی لیکنوئیدی در دهان اغلب از لیکن پلانوس دهانی غیر قابل تشخیص هستند و این دو اصطلاح گاهی به جای یکدیگر استفاده می‌شوند. برخلاف لیکن پلانوس پوستی، لیکن پلانوس دهانی معمولاً یک سیر مزمن دارد.

پمفیگویید غشای مخاطی (MMP) که به نام پمفیگویید اسکاری نیز شناخته می‌شود، گروهی ناهمگون از بیماری‌های خودایمنی مزمن و تاول‌زا است که ناشی از خودایمنی به اجزای مختلف غشای پایه می‌باشد. تاکنون، اتوآنتی‌بادی‌ها علیه بیش از 10 آنتی‌ژن مختلف در ناحیه غشای پایه شناسایی شده‌اند: آنتی‌ژن پمفیگویید تاولی 1 (BP230)، آنتی‌ژن پمفیگویید تاولی 2 (BP180، کلاژن نوع XVII)، لامینین-5 (لامینین-332)، لامینین-6 (لامینین-311)، کلاژن نوع VII، زیرواحد اینتگرین بتا 4 از اینتگرین α6β4، پروتئین اپی‌تلیال ناشناخته 45 کیلو دالتون، پروتئین اپی‌تلیال ناشناخته 168 کیلو دالتون، پروتئین اپی‌تلیال ناشناخته 120 کیلو دالتون، و اونکین. بیمارانی که دارای اتوآنتی‌بادی علیه اینتگرین β4 هستند، عمدتاً با بیماری چشمی مواجه می‌شوند.

پمفیگوس ولگاریس (Pemphigus vulgaris - PV) یک بیماری خودایمنی تاولی اکتسابی است که پوست و غشاهای مخاطی را درگیر می‌کند. این بیماری با حضور آنتی‌بادی‌های خودی ایمونوگلوبولین G (IgG) علیه دسموگلئین (Desmoglein - Dsg)، که یک مولکول سطحی سلول کراتینوسیت است، مشخص می‌شود و باعث اختلال در چسبندگی سلول‌های کراتینوسیت می‌شود. آنتی‌ژن‌های هدف در پمفیگوس ولگاریس، Dsg1 و Dsg3 هستند. در نوع مخاطی-جلدی، آنتی‌بادی‌های خودی علیه Dsg1 و Dsg3 حضور دارند، در حالی که نوع غالب مخاطی پمفیگوس ولگاریس با آنتی‌بادی‌های خودی علیه Dsg3 شناخته می‌شود.

اریترپلاکی (Erythroplakia) یک وضعیت پیش‌بدخیم در مخاط دهان است که مشابه اریترپلازیای کایرات (erythroplasia of Queyrat) به صورت یک لکه قرمز مشخص ظاهر می‌شود و به‌طور بالینی نمی‌توان آن را به عنوان هیچ وضعیت دیگری تشخیص داد. یک مطالعه نشان داده است که بیش از ۹۰ درصد از این ضایعات در زمان تشخیص، دیسپلاستیک (dysplastic)، کارسینوم درجا (carcinoma in situ) یا کارسینوم مهاجم (invasive carcinoma) هستند.

کارسینوم سلول سنگفرشی دهانی (Oral squamous cell carcinoma یا SCC) یک بدخیمی است که از اپیتلیوم سطحی دهان منشأ می‌گیرد. مواجهه مزمن با نور فرابنفش (UV) باعث بروز SCC در ناحیه ورمیلیون لب‌ها، به‌ویژه لب پایین و عمدتاً در افراد با پوست روشن می‌شود. در ایالات متحده، تا ۸۰٪ از موارد SCC داخل دهانی با سیگار کشیدن مرتبط است، چه همراه با مصرف زیاد الکل و چه بدون آن؛ الکل نقشی هم‌افزا در توسعه SCC دهانی دارد.

سندرم شوگرن (Sjögren syndrome یا SS) یک بیماری خودایمنی است که غدد برون‌ریز را تحت تأثیر قرار می‌دهد و منجر به نفوذ التهابی در غدد اشکی و بزاقی می‌شود. این اختلال عملکرد غدد، باعث خشکی چشم‌ها (xerophthalmia) و کراتوکنژنکتیویت سیکا (keratoconjunctivitis sicca) در چشم‌ها و خشکی دهان (xerostomia) می‌گردد.