بیماری های مشابه

تب‌ مدیترانه‌ای خانوادگی، که با نام پلی‌سروزیت راجعه (recurrent polyserositis) نیز شناخته می‌شود، شایع‌ترین اختلال در گروهی از سندرم‌های خودالتهابی به نام سندرم تب دوره‌ای (periodic fever syndrome) است. این بیماری‌ها به دلیل خطاهای مادرزادی در سیستم ایمنی رخ می‌دهند که منجر به اپیزودهای تب‌دار مکرر و بدون تحریک می‌شوند. FMF یک اختلال اتوزومال مغلوب است. ژن معیوب، که MEFV نامیده می‌شود، پیرین (pyrin) را رمزگذاری می‌کند؛ پروتئینی که جزء کمپلکس اینفلامازوم (inflammasome) است و برای تولید اینترلوکین-۱ بتا (interleukin (IL)-1 beta) ضروری می‌باشد. پیرین نقش مهمی در تنظیم التهاب و آپوپتوز دارد و اشکال جهش‌یافته آن تصور می‌شود که باعث افزایش بیش از حد بیان سایتوکاین‌های التهابی می‌شود.

سندرم تب‌دار دوره‌ای با هایپرایمون‌گلوبولین D (Hyperimmunoglobulin D with periodic fever syndrome - HIDS)، که به عنوان کمبود مِوالونات کیناز (mevalonate kinase deficiency - MKD) نیز شناخته می‌شود، یک سندرم اتوایمیون مونوجنیک است که با تب‌های مکرر و علائم سیستمیک مشخص می‌شود. HIDS به صورت اتوزومال مغلوب به ارث می‌رسد و در مردان و زنان به طور مساوی دیده می‌شود. علت آن جهش در ژن MVK است که مسئول تولید آنزیم مِوالونات کیناز است، که یک آنزیم کلیدی در مسیر بیوسنتز کلسترول است. اکثر بیماران دارای جهش‌های هتروزیگوت مرکب هستند. اگرچه علت دقیق التهاب به طور کامل مشخص نشده است، اما سطوح بالای اینترلوکین-1 بتا (interleukin-1 beta - IL-1β) در ارتباط با التهاب مشاهده می‌شود.

سندرم‌های دوره‌ای مرتبط با کریوپیرین (Cryopyrin-associated periodic syndromes یا CAPS) مجموعه‌ای از سه اختلال خودالتهابی سیستمیک مزمن با شدت رو به افزایش هستند. در ایالات متحده، این سندرم‌ها تقریباً ۱ در ۱,۰۰۰,۰۰۰ نفر را تحت تأثیر قرار می‌دهند.

بیماری لایم با تظاهرات پوستی شامل اریتم میگرانس (erythema migrans)، آکرو درماتیتیس کرونیکا آتروفیکانس (acrodermatitis chronica atrophicans) (در اروپا) و بورلیا لنفوسیتوما (Borrelia lymphocytoma)، یک بیماری التهابی واسطه‌ای سیستم ایمنی است که ناشی از عفونت با اسپیروکت بورلیا بورگدورفری سنسو لاتو (Borrelia burgdorferi sensu lato) می‌باشد. این باکتری شامل چهار گونه مختلف است: بورلیا بورگدورفری سنسو استریکتو (Borrelia burgdorferi sensu stricto)، بورلیا گارینی (Borrelia garinii)، بورلیا افزلی (Borrelia afzelii) و کاندیداتوس بورلیا مایونی (candidatus Borrelia mayonii). بیماری معمولاً با ضایعه پوستی که به آرامی گسترش می‌یابد، یعنی اریتم میگرانس (EM)، در محل نیش کنه آغاز می‌شود (بیماری موضعی اولیه).

اریتم مارژیناتوم (Erythema marginatum) یک اریتم حلقوی واکنشی متمایز است که عمدتاً با تب روماتیسمی حاد در ارتباط بوده و ناشی از عفونت استرپتوکوکی است. این عارضه به طور معمول در ناحیه تنه و بخش‌های پروگزیمال اندام‌ها دیده می‌شود. اریتم مارژیناتوم معمولاً پس از شروع آرتریت مهاجر بروز می‌کند، اما ممکن است ماه‌ها پس از کاردیت (التهاب قلب) نیز ظاهر شود. این ضایعه معمولاً خارش‌دار نبوده و به طور کلی بدون علائم است. تقریباً ۱۰ درصد از بیماران مبتلا به تب روماتیسمی حاد، دچار بثورات مرتبط با اریتم مارژیناتوم می‌شوند. این عارضه در کودکان بیشتر از بزرگسالان مشاهده می‌شود. اریتم مارژیناتوم یکی از معیارهای اصلی جونز (Jones criteria) است که برای تشخیص تب روماتیسمی حاد استفاده می‌شود.

آرتریت ایدیوپاتیک جوانان (Juvenile Idiopathic Arthritis یا JIA که قبلاً به عنوان آرتریت روماتوئید جوانان یا آرتریت مزمن جوانان شناخته می‌شد) گروهی از بیماری‌ها با علت ناشناخته است که با بروز التهاب مفاصل (arthritis) در کودکان زیر 16 سال که بیش از 6 هفته طول می‌کشد، مشخص می‌شود. JIA به اختلالات مختلفی تقسیم می‌شود که با سن شروع، مکان و تعداد مفاصل درگیر، علائم مرتبط، پیش‌زمینه ژنتیکی و سرولوژی‌های مرتبط متمایز می‌شوند. در صورت عدم درمان، JIA ممکن است منجر به انقباضات دائمی، اختلاف طول اندام، تأخیر در رشد، نیاز به تعویض مفصل و نابینایی شود.